Δύο μοναχοί του Ζεν ταξίδευαν μαζί.
Όταν έφτασαν σε ένα ποτάμι, είδαν μια νέα oμορφη γυναίκα ανήσυχη να κοιτά το ποτάμι.
Όταν τους είδε, τους ρώτησε εάν μπορούν να την κουβαλήσουν στην απέναντι όχθη, διότι φοβόταν ότι θα πνιγεί.
Ο ένας μοναχός δίστασε, μιας και απαγορεύεται σε μοναχούς να αγγίζουν γυναίκες...
Ο άλλος όμως χωρίς δισταγμό, ανέβασε την γυναίκα στους ώμους του και την πέρασε απέναντι.
Καθώς συνέχιζαν το ταξίδι τους, ο πρώτος μοναχός δεν σταματούσε να επιπλήττει τον δεύτερο που κουβάλησε την γυναίκα.
Μέχρι που τέλος ο δεύτερος δεν άντεξε άλλο και του αποκρίθηκε :
"αδελφέ μου, εγώ την κουβάλησα για λίγα λεπτά και την αφησα χιλιομετρα μακρια στο ποταμι, μα εσύ ακόμα την κουβαλάς"
"Κατανόησε πως αυτό που βλέπεις στους άλλους είναι αυτό πού εσύ ο ίδιος κουβαλάς.
Οι επικρίσεις σου, στην πραγματικότητα, είναι αντανάκλαση αυτών που είναι καταπιεσμένα, ή απωθημένα μέσα σου.
Το εσωτερικό σου, οντας καταπιεσμένο, απωθημένο, πεταγμένο στο υπόγειο, αντανακλάται στις πράξεις σου.
Ακόμα κι όταν μερικές φορές αποφεύγεις κάτι, ακόμη και τότε, στο γεγονός ότι αποφεύγεις, φαίνεται η κατανόηση σου."
THE DISCIPLINE OF TRANSCENDENCE
ΟSΗΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου