Καλως ηρθατε !

Καλως   ηρθατε !
"Παντα Eμεις, το Φως και η Σκια..."

24.3.11

Αὐτή ἡ χώρα δὲν ἀγαπᾶ τὸ παιδὶ γιατί οἱ ἄνθρωποι της ἔχουν χάσει τὴν παιδικότητά τους. Κάτω τά χέρια ἀπό τά παιδιά μαντράχαλοι./ Ενα κείμενο του Μανωλη Ρασουλη όταν ηταν 7 χρονῶν πατέρας, ἀπό τό περιοδικό <Το Αυγο > ( τεῦχος 3 , Σεπτέμβριος-Ὀκτώβριος 1980)




Αὐτὴ ἡ κοινωνία δὲν ἔχει οὔτε παρὸν οὔτε μέλλον.

Ὅσο θὰ καταπολεμᾶ τὴν παιδικότητα θὰ ζεῖ σὲ μιὰ κόλαση.

Κάθε παιδὶ εἶναι δάσκαλος. 

Δὲν ὑπάρχει χειρότερη ἁμαρτία. Μὲ τὸ νὰ καταστρέφεις τὴν αὐθεντικότητα τοῦ παιδιοῦ γιὰ νὰ ἱκανοποιήσεις τὶς νευρώσεις σου εἶναι τὸ χειρότερο ἔγκλημα. .


Ὅσο σκέφτομαι κάθε παιδὶ μονάχο του ν' ἀντιμετωπίζει ὅλες τὶς ραδιουργίες τῶν γονιῶν ἀνατριχιάζω. 

Τὴν παιδικότητα θὰ πρέπει νὰ τὴν ὑπερασπίσουν ὅλοι οἱ εὐαίσθητοι ἄνθρωποι. 

Ἀρκετὰ ἁλώνισε τὸν τόπο ἡ ὑποκρισία.

Ἀναγνώστη μεῖνε παιδὶ κι ἀστοὺς νὰ σέ λένε τρελλό.

Ἡ Ἀριάδνη, ἡ ἀλήθεια, θά σοὔχει δώσει τὸ μίτο της. Βάλε πλώρη για τήν ἐπιστροφὴ ἀντιμετώπισε το τώρα τό πρόβλημα ἀναγνώστη. 

Ἡ πλεύση σου αὐτή εἶναι καὶ τὸ μόνο προικῶο πού διαθέτω για τήν κόρη μου.




Ὅταν ὁ Γκοντάμα Βούδα εἶδε νὰ γεννιέται ὁ γυιὸς του εἶπε: νὰ κι ἄλλες ἁλυσίδες γιὰ μένα. Ἔφυγε ἀπ' τὸ παλάτι του ἄφησε γονιούς, γυιό, γυναίκα καὶ τράβηξε μόνος του. Κήρυξε σ' ὅλο τὸν κόσμο τὴ γνώση. Τὸν κατηγόρησαν, τὸν εἰρωνεύτηκαν τὸν ἀπείλησαν. Ἦταν πολὺ ψηλὰ καὶ δὲν τὸν ἔφταναν οἱ πετριές.

Ὅταν ὁ Τρότσκυ μπῆκε στὴν ἐξορία οἱ πράχτορες τοῦ Στάλιν ἄρχισαν νὰ τοῦ δολοφονοῦν τὸ ἕνα παιδὶ ὕστερα ἀπὸ τὸ ἄλλο. Κλεινόταν μὲ τὴ γυναίκα του Ναταλία κάθε φορά μέσα στὸ δωμάτιό τους κι ἔβγαιναν ὕστερα ἀπὸ μιὰ βδομάδα μὲ πιὸ ἄσπρα τὰ μαλλιά τους.

Τοῦ Μὰρξ τὰ παιδιὰ ἔκλεβαν κουλούρια ἀπό τούς κουλουράδες καὶ πήγαιναν κι ἔδιναν στὸν πατέρα τους νὰ φάει. Κι ἄλλες πολλὲς τέτοιες ὑποθέσεις, πού κάποιος θὰ μποροῦσε νὰ ἀναφωνήσει: Ἄκαρδοι γονιοὶ καὶ θὰ συνέχιζε νὰ τρώει τὸ κρουασάν του. Θὰ προτιμοῦσε νὰ εἶχε δεῖ τὴν ταινία Κράμερ ἐναντίον Κράμερ πού ἀναφερόταν στὴν σχέση γονιῶν παιδιοῦ καὶ νὰ συζητήσει μὲ τοὺς φίλους του τόσο ὡραῖα τάπε ὁ Ντάστιν Χόφμαν στὴν ἀπονομὴ τοῦ Ὄσκαρ.

Δίχως ἄλλο ἡ σχέση γονιῶν καὶ παιδιῶν τείνει νὰ ὑποκαταστήσει σὲ ἄμεσο ἐνδιαφέρον κυριαρχικὰ πολιτικὰ φαινόμενα. Ἀπασχολεῖ μέρα νύχτα χιλιάδες ἑκατομμύρια ἀνθρώπους, ἴσως ἡ τύχη τῆς ἀνθρωπότητας νὰ κρίνεται ἀπὸ τὴν κατανόηση αὐτοῦ τοῦ φαινομένου. Δὲν ἀναφέρομαι σ' αὐτὸ τὸ θέμα ἀπὸ δημοσιογραφικὸ ἤ κοινωνικὸ ἐνδιαφέρον. Μὲ καίει τὸ θέμα. Μὰ οὔτε καὶ γι' αὐτὸ καταπιάνομαι. Δὲν καταπιάνομαι.

Καὶ πρῶτ' ἀπ' ὅλα δὲν εἶμαι ἀπ' τὴν κατηγορία πού ἔκανε ἕνα παιδὶ γιὰ νὰ τοῦ κληρονομήσω τὶς περιουσίες μου καὶ τὰ ἄγχη μου. Αὐτὴ ἡ κατηγορία κυριαρχεῖ μέσα σ' αὐτὴ τὴν κοινωνία, εἶναι πού διαμορφώνει τὴν κοινὴ γνώμη. Ὑπάρχουν κατηγορίες γυναικῶν πού γεννοῦν ἕνα παιδὶ γιατί τίς εἶχαν συνηθίσει ἀπὸ μικρὲς στὶς κοῦκλες, τὶς εἶχαν κατατάξει σ' αὐτὸ τὸ εἶδος κοινωνικῆς ἐργασίας. Οὔτε ἀπ' αὐτὴ τὴν κατηγορία εἶμαι. Νεώτερος φοβόμουνα τὴν παρουσία τῆς γυναίκας γιατί αἰσθανόμουνα τί ἦταν ὁ κανόνας: παιδοκομία ἐρασιτεχνικὴ καὶ μοιραία.

Τώρα 7 χρονῶν πατέρας, μὲ μιὰ μεγάλη ποικιλία βιωμάτων, δὲν θέλω ἁπλῶς νὰ συμβάλω στὸ θέμα τῆς ἡμέρας μὲ μιὰ προσωπικὴ γνώμη. Δὲν καταπιάνομαι νὰ πῶ τὴ γνώμη μου. Μ' ἐνδιαφέρει βέβαια νὰ ἐρεθίσω τὸ ἐνδιαφέρον τῶν γυναικῶν πού μὲ εὐκολία περισσὴ θένε νὰ γονιμοποιηθοῦν γιὰ νάχουν κάτι νὰ κάνουν, μὲ τὴν αὐταπάτη ὅτι θὰ κρατήσουν τὸν ἀγαπημένο τους ἤ θὰ γίνουν πιὸ σεβαστὲς ἀπ' τοὺς δικούς τους κι ἀπὸ τὸ κοινωνικὸ περιβάλλον ἤ θάχουν νὰ παίζουν μὲ μιὰ πιὸ ἐνδιαφέρουσα κούκλα.

Ἡ ἔχουσα αὐτιὰ θ' ἀκούσει κι αὐτὴ ἂν εἶναι αὐθεντικὴ ἂς γονιμοποιήσει τὰ λόγιά μου, ἂν θέλει κάποτε νὰ ξαναγεννηθεῖ. Μόνο ὅποιος ἔχει διαλογισθεῖ, πάνω στὴ σχέση του μὲ τὸ παιδί του, ὅποιος ἔχει φτάσει πολὺ κοντὰ στὶς ρίζες τοῦ ἐνστίχτου, ὅποιος ἔχει δεῖ τὶς δυσκολίες κι αὐτὴ τὴν καθρεφτικὴ κηρύθρα μέσα στὴν ὁποία σὲ σπρώχνει τὸ γεγονὸς τῆς γέννησης τοῦ παιδιοῦ, ὅποιος ἔχει φωνάξει σὰν τὸ Βούδα, μὰ συνάμα στὴ πολυπλοκότητα τοῦ σήμερα ἔχει σκύψει τόσο πολὺ πάνω ἀπὸ τὸ στόμιο αὐτοῦ τοῦ κρατήρα, ἔχει στριφογυρίσει μέσα στὸ διχασμὸ πού σοῦ δημιουργεῖ τὸ βλέμμα τοῦ παιδιοῦ πού σὲ κοιτάζει ἐπίμονα ἀπὸ κεῖ καὶ πού εἶσαι σίγουρος ὅτι τὸ βλέμμα του εἶναι τὸ ἴδιο τὸ δικό σου κι ἔχεις μοιραστεῖ καὶ τὸ κομμάτι τοῦ ἑαυτοῦ σου, πιὸ πέρα σοῦ παίζει ἕνα παιχνίδι λεπτό, συναρπαστικὸ καὶ θανάσιμο, πού τὸ προσωπικὸ δράμα θ' ἀρχίσει νὰ μετασχηματίζεται σὲ κάτι πιὸ βαθὺ, πιὸ δύσκολο, σὲ κάτι πιὸ κοινὸ, πιὸ ἀφηρημένο, πιὸ λυτρωτικὸ καὶ ἐπιταχτικό.


Σχέση γονιοῦ — παιδιοῦ — Θεοῦ.

Δὲν εἶμαι θεολόγος οὔτε θεόσοφος. Δὲν φιλοσοφῶ πάνω στὸ ζήτημα. Οὔτε τὸ συζητῶ. Ἀπειλῶ. Αὐτή ἡ χώρα δὲν ἀγαπᾶ τὸ παιδὶ γιατί οἱ ἄνθρωποι της ἔχουν χάσει τὴν παιδικότητά τους. Κι ὅταν οἱ ἄνθρωποι χάνουν τὴν παιδικότητα τους τὰ παιδιὰ μπαίνουν σὲ κίνδυνο, φαινομενικὰ τὰ παιδιὰ περνοῦν καλά. Ἔχουν ὅ,τι θένε, τοὺς ἀγοράζουν ὅ,τι θένε. Κι αὐτὸ εἶναι ἀκόμη μιὰ πτυχὴ τῆς φριχτῆς πολιτικῆς τῶν μεγάλων ἀπέναντι στὰ παιδιά. Προσπαθοῦν νὰ τὰ καταντήσουν καταναλωτές. Τὸ παιδὶ πολλὲς φορὲς μπορεῖ νὰ ζητήσει ἕνα παιχνίδι ὄχι γιατί τὸ ἐπιθυμεῖ, μὰ ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία νὰ νοιώσει ὅλο αὐτὸ τὸ πάρε, τὴ γκρίνια τοῦ γονιοῦ, ἀρχίζει τὴν καταπίεση ἀπὸ μέρους του.

Οἱ πιὸ πολλοὶ γονεῖς βρίσκονται σὲ ἀδιέξοδο. Μὲ τὴν ψυχὴ στὸ στόμα γίνονται ἕρμαια στὶς ἐπιθυμίες τῶν παιδιῶν πού δὲν εἶναι αὐθεντικές. Κι αὐτὴ τὴν πλαστὴ κατάσταση εἶναι διατεθειμένοι νὰ τὴν ὑπερασπίσουν διὰ νόμου, μὲ τὴν κοινὴ γνώμη, μὲ σιδερένια γροθιὰ, δῆθεν προστατεύοντας τὴν οἰκογενειακὴ γαλήνη. Στὴν οὐσία ἁρπάζονται ἀπὸ τὸ παιδὶ σὰν τὴν μόνη λύση, γιὰ νὰ μὴν ἀφεθοῦν στὸ γκρεμό. Τρέμουν ν' ἀντιμετωπίσουν τὸν ἑαυτό τους καὶ δράτονται τῆς εὐκαιρίας, βρίσκουν πρόσχημα τὸ παιδὶ, πέφτουν πάνω του καὶ προσπαθοῦν νὰ τὸ ἐντειχίσουν σ' ἕνα κόσμο πλαστό, δημιουργώντας στὸ παιδὶ τὴν ἐντύπωση ὅτι κι αὐτὸ πρέπει ν' ἀρπαχτεῖ ἀπ' αὐτούς.

Δὲν ὑπάρχει χειρότερη ἁμαρτία. Μὲ τὸ νὰ καταστρέφεις τὴν αὐθεντικότητα τοῦ παιδιοῦ γιὰ νὰ ἱκανοποιήσεις τὶς νευρώσεις σου εἶναι τὸ χειρότερο ἔγκλημα. Κι ἐγκληματοῦν κάθε ὥρα ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι μὲ τὰ διαμερίσματά τους, τὶς προγραμματισμένες δουλειές τους, μὲ τὰ λουστραρισμένα κοινωνικὰ προσωπεῖα. Ὅσο σκέφτομαι κάθε παιδὶ μονάχο του ν' ἀντιμετωπίζει ὅλες τὶς ραδιουργίες τῶν γονιῶν ἀνατριχιάζω.

Ἐγὼ τὴν κόρη μου, σύμφωνα μὲ τὴν κοινὴ γνώμη τὴν ἔχω ἐγκαταλείψει. Τὴν βλέπω κάθε 7 μῆνες καὶ εἶμαι ἕνας χείριστος διαστροφιστής. Εἶναι πόνος πού τὴν βλέπω τόσο ἀραιά. Ὅμως δὲν τὴν ἔχω ἐγκαταλείψει. Τὸ νοιώθω ὅτι τὸ νοιώθει. Τὸ νοιώθω ἀπὸ τὸ βλέμμα της. Ἡ κοινωνία βέβαια εἶναι πανέτοιμη νὰ τὴ διδάξει ὅτι εἶμαι κακὸς καὶ τὴν ἔχω ἐγκαταλείψει.

Ὢ Νό! Δὲν τὴν ἔχω ἐγκαταλείψει γιατί δὲν ἔχω φθείρει τὴν παιδικότητά μου. Γιατί ὅταν βρισκόμαστε εἴμαστε δυὸ παιδιὰ καὶ οἱ δυό. Ἡ κοινωνία ἐχθρεύεται κι αὐτή μου τὴν παιδικότητα. Βγάζει σπυριά. Κοινωνικὰ προσωπεῖα πάμπολλα μοῦ τὴν πέφτουν συνέχεια γιὰ νὰ μὲ σαγηνέψουν, νὰ μὲ ἀπειλήσουν, νὰ μὲ στρώσουν νὰ μὲ προσγειώσουν καὶ πάντα παίρνουν, τὴν ἴδια ἀπάντηση: πίσω ὠρέ! Κάτω τὰ χέρια ἀπ' τὸ παιδί.

Ἡ Ναταλία εἶναι δασκάλα μου. Πολλὲς φορὲς μένω μ' ἀνοιχτὸ στόμα μ' αὐτὰ πού λέει καὶ κάνει. Κάθε παιδὶ εἶναι δάσκαλος. Οἱ πιὸ πολλοὶ γονεῖς δὲν τὸ παραδέχονται. Δὲν θένε νὰ μάθουν. Κάνουν αὐτοὶ τοὺς δάσκαλους στὸ παιδὶ καὶ εἶναι μιὰ ἀθλιότητα. Γιατί δὲν θέλουν νὰ καταλάβουν ὅτι τὸ παιδὶ ἔχει κατευθείαν σχέση μὲ τὸ Θεό. Σὲ τελευταία ἀνάλυση ἀνήκει στὸ Θεό. Δὲν εἶναι περιουσία τοῦ καθενός. Καθένας ὅμως μπορεῖ νάναι ἕνα παιδί. Ὅμως αὐτὴ ἡ βρώμικη καὶ γερασμένη κοινωνία μισεῖ αὐτὴ τὴ διαδικασία. Προτιμᾶ τὶς γάτες καὶ τοὺς σκύλους πού τὴν ὑπακοῦν χωρὶς ἀντιρήσεις, ἤ τ' ἁμάξια. Ἐνῷ τὸ παιδὶ εἶναι ὁλοζώντανος ὀργανισμός, ἀντιδρᾶ κριτικάρει, εἶναι σημεῖο ἀναφορᾶς τῆς ὑγείας.

Αὐτὴ ἡ κοινωνία δὲν ἔχει οὔτε παρὸν οὔτε μέλλον. Ὅσο θὰ καταπολεμᾶ τὴν παιδικότητα θὰ ζεῖ σὲ μιὰ κόλαση. Κι αὐτὸ ἔχω νὰ πῶ μ' ὅλη τὴν πρόκληση πού διαθέτω. Τὸ ὅραμά μου εἶναι ἡ μέρα πού ἡ κοινωνία σὰν μιὰ στοργικὴ μάννα χωρὶς τρόμο καὶ ἀπελπισία θὰ πεῖ στὴ κόρη μου νὰ πάει ἄφοβα στὴν ἀγκαλιά της. Θάναι ἡ ἀπαρχὴ μίας παγκόσμιας βαθειᾶς συνειδητοποίησης ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἶναι μιὰ οἰκογένεια καὶ τὸ παιδὶ εἶναι ἡ κορωνίδα της. Ὅπως ἔγω νοιώθω ὅλα τὰ παιδιὰ δικά μου, ἀδερφάκια μου, ἀπαιτῶ ἡ κοινωνία νὰ δεῖ τὸ παιδί μου σὰν παιδί της. Εἶμαι ἐδῶ γιὰ νὰ τὸ καταφέρω αὐτό. Τὰ κοινωνικὰ προσωπεῖα θὰ ἱδρώσουν ἀπ’ τὴ δική μου πολιορκία.

Ὅταν ὁ κάθε γονιὸς θὰ υἱοθετεῖ τὸ σύνθημά μου δίνοντας ἀκόμη μιὰ φορὰ τὴν εὐκαιρία στὴν παιδικότητά του, 
θάχει μπεῖ στὸ μονοπάτι γιὰ τὸ Θεό.

Δὲν ρίχνω τὴν ἰδέα: ἐγκαταλεῖψτε τὰ παιδιά σας κι ἀκολουθεῖστε τὴ χείμαιρα. Ὄχι. Ὅμως ἂν κάποιος νοιώσει μιὰ τέτοια ἀνάγκη, ἂς φύγει. Ἂς μοιράσει τὰ ὑπάρχοντά του στὰ τρία. Τὸ ἕνα ἂς τὸ μοιράσει στοὺς φτωχούς, τὸ δεύτερο ἂς τ' ἀφήσει γιὰ τὰ παιδιὰ καὶ τὴ γυναίκα καὶ τὸ τρίτο ἂς τὸ δώσει ἐκεῖ πού νομίζει ὅτι θὰ βοηθηθεῖ τὸ ἔργο μίας ἀλλαγῆς, ἐκεῖ πού ὁ κοινοβιακὸς βίος, ὁ τρόπος ζωῆς τοῦ Χριστοῦ θὰ διαφαίνεται.

Εἶμαι ὑπὲρ τοῦ κοινοβιακοῦ βίου ὅμως ὄχι ὑπὲρ τῶν κοινοβίων. Εἶμαι ὑπὲρ τοῦ κοινοβιακοῦ βίου πού δὲν μαντρώνει τοὺς ἀνθρώπους ἀλλά πού ὅμως λειτουργεῖ μὲ ἀνθρώπους, πού μετανοοῦν (νοοῦν μετὰ τὴ πράξη), συνειδητοποιοῦν.

Εἶναι πολὺ δύσκολος δρόμος μὰ ἡ ἐποχὴ τὸν σπρώχνει ὁλοένα στὸ προσκήνιο. Ἔχει διλληματικὸ χαραχτήρα. Ἡ σχέση γονιοῦ παιδιοῦ εἶναι πολὺ ἀντιφατική, πολὺ διαλεχτικὴ κι ὁ κόσμος σήμερα ἐνδιαφέρεται γιὰ τὸ εὐρύχωρο, τὸ εὔκολο, τὸ φτηνό. Εἶναι κουρασμένος ἀπ' τὸν ἴδιο του τὸν κυκεώνα. Πολλὲς φορὲς ἀναγκάζομαι νὰ μπῶ στὴ θέση ἑνὸς ἄνθρωπου μὲ καταστραμένη παιδικότητα γιὰ νὰ ἐπικοινωνήσω, καὶ τρομάζω ἀπ' τὸ βάρος τῆς κακομοιριᾶς. 


Ἀκοῦστε ἕνα παράδειγμα, γεγονὸς πού μοῦ συνέβηι πρόσφατα τὸν Αὔγουστο στὴ Νότια Κρήτη καὶ πού περιέχει ὅλο τὸ σύμπλεγμα τοῦ δράματος τῶν ἀνθρώπων μὲ τὴ δολοφονημένη παιδικότητά τους.

Εἴμασταν στὴν Νότιο Κρήτη γιὰ τὰ Εἰκοσαύγουστα τελευταῖες τρεῖς μέρες τοῦ Αὐγούστου, στὸ μέρος Λίμνη κοντὰ στὸ μοναστήρι Πρέβελης. Γυμνιστὲς πού λένε μιάς καὶ τὸ ἄξιο τοπεῖο σὲ πείθει νὰ γυμνωθεῖς ἀπὸ κάθε τί. Ἤρεμα, φυσικά, σὰν τὸ ποτάμι ρεούμενα πρὸς τὴ θάλασσα. Κάθε τόσο ἄκουγες τὴ φωνὴ ἐκείνου τοῦ γεράκου πού κατέβαινε τὴ χαράδρα μὲ τὰ γαϊδούρια του γιὰ νὰ φέρει τροφὲς στοὺς λιμνάζοντες: ἕλληνες ἀπατεῶνες, κι ἐγὼ μαζί.

Ὥσπου τὴν Κυριακὴ νάσου καὶ φάνηκε ἡ κυρὰ κοινωνία χοντρὴ χοντρή, μὲ παρδαλὰ χρωματιστὰ νάϋλα, μὲ μπάλες, μὲ προγούλια, μὲ παιδομάνι. Τὸ τοπεῖο τόπιασε παρκισον. Ἀούαα! ἀούα! Εἴπαμε ὅλοι σιωπηλά: ποτὲ τὴν Κυριακὴ ὅμως ἔπρεπε νὰ τὸ ἀντιμετωπίσωμε.

Ἡ παραλία εἶχε πέσει σὲ δυϊσμό. Ἀπὸ κεῖ αὐτοὶ μὲ τὰ μαγιὰ ἀπὸ δῶ οἱ ἄλλοι μὲ τὰ γεννητικὰ στὴ φόρα. Κάποιος ἱστορικὸς συμβιβασμὸς φαινόταν νὰ ξεφύτρωσε μόνος του. Ἐκεῖ πού καθόμασταν κι ὁ ἥλιος ἀδιάφορος γιὰ τοὺς δυϊσμοὺς τῆς πλὰζ μᾶς ἔδινε γενναιόδωρα, ξάφνου σὰν νὰ λάβαινε χώρα στὴν ὄχθη τοῦ πόταμου ἕνα ἔντονο ἐπεισόδιο. Κάποιος φίλος μοῦ εἶπε κάτι συμβαίνει. Εἶδα ἀπὸ μακριὰ καμμιὰ δεκαπενταριὰ μὲ μαγιὰ ὁπλισμένους μὲ τρίαινες, τσεκούρια, ψαροντούφεκα, κλαδιά, νὰ ἀπειλοῦν καὶ νὰ χειρονομοῦν σὲ κάποιον ἀπὸ τὴν παρέα μας. Ντόπιοι οἱ ὁπλισμένοι, ἐγώ μ’ ἕνα λούγκυ - ἰνδικὸ πανὶ — στὰ περὶ οὗ ὁ λόγος, βρεθήκαμε φάτσα φάτσα.

Ὅπως μοῦ ἐξήγησε ὁ φίλος μου αὐτοὶ οἱ χωριανοὶ ἀπείλησαν ἕναν ἐγγλέζο πού πλενόταν στὸ ποτάμι, νὰ φύγει ἀπὸ κεῖ, γιατί ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ δὲν ἦταν ὑποχρεωμένα νὰ βλέπουν αὐτὴν τὴν ἀηδία, τὴ γύμνια του. Τὸν ἀπείλησαν, αὐτὸς φαίνεται τοὺς ἀντιμίλησε, πιάσαν νὰ τὸν πνίξουν, αὐτὸς τρομοκρατήθηκε ἔτρεξε κι ἔφερε μιὰ μαγγούρα νὰ ὑπερασπιστεῖ τὸν ἑαυτό του. Τότε κι αὐτοὶ ὁπλίστηκαν.

Ἦταν θυμᾶμαι κι ἕνας ψηλὸς γέροντας μὲ κομμένο τὸ δεξὶ χέρι καὶ μὲ τ' ἀριστερὸ κρατοῦσε ἕνα τσεκούρι. Μπῆκα στὴ μέση, μοῦ εἶπε ὁ φίλος μου, καὶ παραλίγο νὰ μὲ κατακρεουργήσουν. Κοίταξα τὰ πρόσωπά τους, σκαμένα, παραμορφωμένα ἀπ' τὸν ἀναβρασμό, τοὺς ἄκουσα νὰ ἐπαναλαμβάνουν τὴ φράση γιὰ τὰ παιδιά τους, ἄναψαν τὰ γλομπάκια μου καὶ μπῆκα ἀνάμεσά τους μιλώντας τους ἔντονα κι ἄπταιστα κρητικά, γιὰ νὰ τοὺς δημιουργήσω μιὰ πρόσκαιρη σύγχιση.

Ὅπερ καὶ ἐγένετο. Ἄρχισαν νὰ οὐρλιάζουν νὰ βρίζουν κραδαίνοντας τὶς τρίαινες καὶ τ' ἄλλα, μόνο πού συγχίστηκαν βλέποντας μπροστά τους ἕνα κρητικὸ νὰ παίρνει τὸ μέρος τοῦ ἐγγλέζου. Τοὺς ἐξήγησα σὲ κρητικὴ διάλεκτο ὅτι ἂν θάθελαν θὰ μποροῦσαν νὰ βγάλουν κι αὐτοὶ τὸ μαγιό τους κι ὅτι ἦταν ἁμαρτία νὰ λένε ψέμματα, ὅτι τὰ παιδιὰ τούς εἶπα πρέπει νάναι γυμνὰ ὄχι μόνο μεταξύ τους ἀλλὰ καὶ μὲ τοὺς μεγάλους γυμνούς. Κι ὕστερα γιατί τὰ βάλατε σὲ κίνδυνο κατεβάζοντας τα τὴ χαράδρα γιὰ νάρθετὲενὰ κολυμπήσετε ἐδῶ ἐνῷ ξέρατε ὅτι εἶναι γυμνιστές, ἐνῷ κάλλιστα θὰ μπορούσατε νὰ πάτε στὸ Δαμνόνι ἤ στὸν Πλακιά. Ἄρα; Λάκκο ἔχει ἡ φάβα.

Μόλις ἄρχισαν νὰ ψιλομουρμουρίζουν ὅτι καὶ οἱ ντόπιοι εἶναι βρωμιάρηδες, ἐγὼ τοὺς ἐξήγησα ὅτι θὰ μπορούσαμε νὰ συνυπάρξουμε χωρὶς νὰ χυθεῖ αἷμα ἄδικα. Νὰ μοιράσωμε τὴν πλὰζ στὰ δυό, ἐσὺ ἐκεῖ κι ἐγὼ ἐδῶ ὅπως λέει κι ὁ Κόκοτας. Ὅλη ἡ ἀπόγνωση καὶ τὸ καβουρντισμένο πάθος συσσωρεύτηκε στὰ κρητικὰ, ἄλλοτε ἡρωικὰ, πρόσωπά τους. Εἶχαν ἔρθει σαφῶς γιὰ νὰ κάνουν μάτι. 

Νὰ δοῦν τοὺς ἀπαγορευμένους καρποὺς ἑνὸς παράδεισου πού θάδιναν καὶ τὸ δεξί τους χέρι νὰ εἰσέλθουν, νὰ βγάλουν τὰ βρακιά τους, νὰ ξαπλώσουν ἐκεῖ ἥσυχα χωρὶς νὰ κρατοῦν τὶς τρίαινες καὶ τὰ παλούκια σὰν ψυχοπαθῆ φαλλικὰ σύμβολα, νὰ ἀράξουν στὰ κυβικά τους καὶ νὰ τὴ βροῦνε γιά. Δὲν μποροῦσαν ὅμως.

Δὲν ἤθελαν γιατί δὲν μποροῦσαν. Τὸ μάτι τους ἔσταζε σάλτσα — πόθο. Κούνησαν πάλι ἀπειλητικὰ τὰ ματσούκια, συγχρόνως μειδιοῦσαν ψευδοχαρούμενα στὴν προτροπή μου. Πάλι εἶπαν γιὰ τὰ παιδιά.





Τοὺς λυπήθηκα ἀφάνταστα. Προσπαθοῦσαν νὰ κρυφτοῦν μέσα στὰ μαγιό τους. Ἤτανε ὅμως καὶ τόσο ἀποκρουστικοί. Μύρισα αἷμα. Παρὰ λίγο τὸ περιστατικὸ νὰ μετατρέπονταν σὲ τραγωδία. 'Ἐμᾶς τὸ δόγμα μας, εἶπε ὁ γέρος μὲ τὸ κομένο χέρι καὶ τὸ τσεκούρι, δὲν τὰ σηκώνει αὐτά. Ναὶ εἶπαν κι οἱ ἄλλοι σὰν χορός. Σὰν ἕνας φουκαριάρης μικρο-ὄχλος. Δὲν ἔχω ξαναδεῖ πιὸ δραματικὰ ἄτομα ἀπὸ κεῖνα κεῖ. Εἶμαι κρητικὸς καὶ νοιώθω κάτι γιὰ τοὺς κρητικούς. Ξέρω πού μπορεῖ νὰ βρεῖ διέξοδο. Τὴν παλεύω χρόνια αὐτὴ τὴν μούρλα καὶ ξέρω τί χάρυβδη εἶναι. Οἱ νεοκρητικοὶ ὅμως εἶναι ὅτι κατακάθι ἔχει μείνει ἀπὸ ἕναν μεγάλο πολιτισμό.

Ἔμοιαζαν μὲ παιδιὰ δαρμένα, προσβλημένα. Κρύβονταν πίσω ἀπ' τὰ παιδιὰ τους οἱ ἀνίκανοι νὰ ὑπερασπίσουν τὸν ἑαυτό τους. Νὰ δοῦν τὸν ἑαυτό τους. Θὰ τὴ θυμᾶμαι αὐτὴ τὴ στιγμή. Ἦταν ὅριο γιὰ μένα καὶ παραβολή. Μύρισα δυνατὰ αἷμα. Ἦταν μιὰ σκηνὴ στὸ κατώφλι τῆς τραγωδίας πού κατέληξε σ' ἕνα περιστατικὸ φρίκης: Ἀφοῦ τελείωσε ἡ ὑπόθεση αὐτή, δόθηκε ἀνακωχή, αὐτοὶ οἱ μαντράχαλοι σὰν τραυματισμένα ζῶα πήγανε καὶ κόψανε ἀπ' τὶς πλαγιές, κάτι χόρτα μὲ δηλητήριο τὰ πέταξαν μέσα στὸ ποτάμι νὰ πληγώσουν τὰ ψάρια γιὰ νὰ τὰ πιάσουν εὔκολα ἀπ' τὴν ἐπιφάνεια. Σὲ λίγο ἔβλεπες ψάρια νὰ σπαρταροῦν πάνω στὸ νερό. Ἐκεῖ τοὺς ἔβγαλε.

Ἤθελαν νὰ δοῦν ζωὴ νὰ σπαρταράει. Μιὰ ἀναπαράσταση τοῦ ἐσωτερικοῦ δηλητηριασμένου βίου τους. Τὰ καθίκια.

Προαισθανόμουνα στὸν ἐρχομὸ ὅτι κάτι θὰ συνέβαινε. Γιατί μόλις κατεβήκαμε ἀπ' τὸ λεωφορεῖο στὸ χωριὸ Λευκὸ-γιὰ γιὰ νὰ περπατήσουμε 6 χιλιόμετρα ὡς τὴ Λίμνη ρώτησα ἕναν ἄνθρωπο στὸ καφενεῖο γιὰ τὸ ἂν ὑπῆρχε ταξὶ στὸ χωριό. Μετὰ θυμήθηκα ὅτι αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος μαζὶ μὲ κάτι ἄλλους τὴν προηγούμενη χρονιὰ πῆγαν νὰ μᾶς σκοτώσουν μὲ σπασμένα μπουκάλια μπύρας, ἐμένα καὶ τὴν παρέα μου, καὶ εἶπα: μπράβο, διάνα, καλὴ ἀρχὴ κάναμε.

Τί εἶχε συμβεῖ πέρισυ; Περάσαμε ἕνα ὡραῖο μήνα στὸ Δαμνόνι. Διάφορες παρέες νεοκρητικῶν στὴν πλησίον ταβέρνα καθημερινὰ πίνανε χιλιάδες μπύρες, μασάγανε βρισιὲς γιὰ τοὺς ξένους καὶ βλέπανε μὲ μάτι σκοτεινὸ τὶς ξένες, ἐπαναλαμβάνοντας μὲ κακία ὅτι ἦρθαν μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ γαμηθοῦν μὲ τοὺς κρητικοὺς κι ὅτι ἦταν πουτάνες ἐνῷ οἱ κρητικοὶ προφανῶς ἀντρίκλες. Μέχρι πού μιὰ μέρα καθήμενοι στὴν πλησίον ταβέρνα ἦταν καὶ μιὰ παρέα νεοκρητικῶν πού ἔπιναν μπύρες ἀπ' τὴν ἀνατολὴ τοῦ ἥλιου καὶ ἡ γλυκερίνη τους ἔσταζε κι ἀπ' τὰ αὐτιά. Τὰ νεφρὰ τους θὰ πρέπει νάταν σὰν μπαλόνια. Καθόταν σ' ἕνα στρογγυλὸ τραπέζι κι εἶχαν κατὰ τύχη καὶ μιὰ γαλλιδούλα, πού τὴν κερνοῦσαν καὶ ἔβαζαν μὲ τὸν ὑπὸ δοκιμασία ἀντρισμό τους, ἕναν ἡλικιωμένο τῆς παρέας νὰ χαϊδολογεῖ χυδαία τὴ κοπέλλα.

\Χυδαῖα ἀστεῖα, θλιβερὲς φάτσες μεσήλικων, ἡ κοπέλλα κάποια στιγμὴ τοὺς βαρέθηκε καὶ πῆγε σ' ἕνα διπλανὸ τραπέζι παρέα μ’ ἕνα νεαρὸ γάλλο κι ἄρχισε νὰ φιλᾶ καὶ νὰ φιλιέται. Τί ἦταν νὰ τὸ κάνει αὐτό; κάτσανε ὅλοι ἀμφιθεατρικὰ μὲ κατασκότεινες φάτσες καὶ κυτάζανε μὲ μίσος τὸ ζευγάρι πού φιλιόταν λέγοντας σκληρὰ ὅτι οἱ ξένες εἶναι πουτάνες κι ὅτι ἦρθαν νὰ γαμηθοῦν μὲ τοὺς κρητικούς. Ἦταν μιὰ συντροφιὰ νὰ τὴ φτύνουν οἱ μύγες. Ὅλοι νοιώθανε στὸν ἀέρα ὅτι κάπου θὰ ξέσπαγε ὅλο αὐτό. Κάποια στιγμὴ ὁ ἡλικιωμένος σηκώθηκε νὰ φύγει. Κι ἀντὶ νὰ φύγει καὶ νὰ πάει καλλιὰ του πλησίασε τὸ ζευγάρι, ἄρχισε νὰ βρίζει χυδαία τὴν κοπέλα ὅτι δῆθεν τοὺς πρόσβαλε θανάσιμα καὶ ξάφνου ἀρχίζει νὰ δίνει δυνατὲς γροθιὲς στὸ πρόσωπο τῆς κοπέλας καὶ τοῦ νεαροῦ. Πάγωσε τὸ σύμπαν. Ἦταν ἀπαίσια σκηνὴ ἀποκρουστική. Καὶ πού νὰ σηκωθεῖς νὰ ὁρμήσεις. Θὰ σὲ κάνανε κυμὰ ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ἀνδρεῖοι ἀχρεῖοι.

Ἡ κοπέλα ἔβαλε τὰ κλάμματα. Ὁ ταβερνιάρης κάτι μουρμούρισε ἀλλά δὲν ἀνακατεύτηκε γιατί κονομοῦσε τ' ἄντερά του ἀπό τους πωστιλένιους.

Ἀφοῦ ἔφυγε ὁ γέρος χειρόδικος καὶ ἡ ἀτμόσφαιρα ἔγινε σίδερο, ἀκούστηκαν κάτι ψιλομετάνοιες ἀπὸ διάφορα τραπέζια: δὲν ἔπρεπε νὰ τὸ κάνει ὁ γέρος αὐτὸ πρόσβαλε τὴν Κρήτη. Οἱ ἔτσι πῆγαν νὰ τὸν ὑπερασπιστοῦν ἄλλα εἶδαν ὅτι τὴν εἶχαν χεσμένη τὴ φωλιά τους καὶ ἄρχισαν κι αὐτοὶ ὡς ἀνδρεῖοι νὰ τὰ φορτώνουν στὸ γέρο πού ἦταν ἤδη φευγάτος. Μία κοπέλα ἀπ' τὴ δική μας παρέα τότε τοὺς φώναξε: τόση ὥρα ἐσεῖς τὸν βάζατε νὰ τῆς ρίχνεται καὶ τώρα…

Δὲν πρόλαβε νὰ τελειώσει τὴ φράση. Ὅλα ἐκεῖνα τὰ μπυριασμένα θηρία πετάχτηκαν πάνω σὰν νάκουσαν τὸ σινιάλο, βουτᾶνε τὰ ἄδεια μπουκάλια τῆς μπύρας πού τόση ὥρα στεκόταν ἐκεῖ σὰν ἄδεια θλιβερὰ φαλλικὰ σύμβολα, τὰ σπάνε στὸ τραπέζι καὶ μᾶς περικυκλώνουν βρίζοντας κι οὐρλιάζοντας. Ἄσκημες στιγμές. Μᾶς τραβοῦσαν τὰ μαλλιά, μᾶς χώναν τὰ δάχτυλα στὸ στόμα, κάναν ὅτι πιὸ μηδαμινὸ μποροῦσαν, μᾶς ἔβριζαν, μᾶς ἀπειλοῦσαν βάζοντας τὰ γυαλιὰ στὰ πρόσωπά μας. Ἐπιπροσθέτως μᾶς ἔβριζαν καὶ ὡς ξένους, ὡς Ἀθηναίους, πού εἴμασταν ἐκεῖ γιὰ νὰ τοὺς ὑποτιμήσουμε τὴν πατριωσύνη τους.

Καὶ δὲν σεβάστηκαν οὔτε τὸ πεντάχρονο ἀγόρι τῆς κοπέλας πού εἶχε τρομάξει στὴν ποδιά της. Κάποια στιγμὴ δὲν γινόταν, ἀποφάσισα καὶ εἶπα ὅτι εἶμαι κρητικὸς κι ὅτι εἶμαι ἀπόνα χωριὸ τοῦ Ρεθύμνου κι αὐτοὶ ἤξεραν ὅτι οἱ συγγενεῖς μου δὲν φημίζονταν καὶ πολὺ γιὰ τοὺς εὐγενικούς τους τρόπους. Ἄλλαξαν ἀμέσως ὕφος καὶ χαιρέκακα διάταξαν τὸν ταβερνιάρη νὰ μᾶς κεράσει, φύγαμε ἀμέσως καὶ τὴν ἄλλη μέρα φύγαμε ἐντελῶς.

Ξέρω τὴν αἰτία τῆς ἀντιπάθειάς τους γιὰ τοὺς ξένους. Μιὰ γενικὴ φήμη περὶ κοινῆς ἀγορᾶς καὶ μελούμενης δυστυχίας. Ὅμως, τὴν τωρινή τους δυσμοιρία ποιὸς θὰ τὴν ἐξαργυρώσει; Φυσικὰ δὲν νοιώθουν καὶ τόση ἀντιπάθεια γιὰ τοὺς ξένους πού ἔρχονται καὶ ἀφήνουν λεφτά. Τοὺς ξένους τῆς Λίμνης οἱ ἐντόπιοι δὲν τοὺς μποροῦν σὺν τὸν γυμνισμὸ πού ὅπως ἰσχυρίζονται κακοφημίζει τὴν περιοχὴ ἄλλα μᾶλλον οἱ ἴδιοι κακοφημίζουν καὶ ἀσκημένουν τὴν περιοχή.

Οἱ ἄνθρωποι αὐτῆς τῆς περιοχῆς θὰ μὲ βλέπουν ὅλο καὶ συχνότερα. Θὰ προσπαθήσω νὰ τοὺς ἐξηγήσω καὶ ὁ ἔχων αὐτιὰ θὰ δεῖ. Εἰδ’ ἄλλως θὰ τοὺς δείξω τὸν ἑαυτό τους καὶ ἀμφάς καὶ προφίλ. Ἡ περιοχὴ τῆς Λίμνης εἶναι πιὰ ἱερὸς χῶρος κι ἂν δὲν τὸ σεβαστοῦν αὐτὸ τὸ κρῖμα στὸ λαιμό τους. Τὴν παιδικότητα θὰ πρέπει νὰ τὴν ὑπερασπίσουν ὅλοι οἱ εὐαίσθητοι ἄνθρωποι. Ἀρκετὰ ἁλώνισε τὸν τόπο ἡ ὑποκρισία.

Μὰ ἂν ἀναγνώστη νομίζεις ὅτι μόνον οἱ ἀγροῖκοι ὀχλοβίτες χρησιμοποιοῦν γιὰ βενζίνα στὰ φορτηγά τους τὴν παιδικότητα τους σὺν τῶν παιδιῶν τους καὶ ὄχι καὶ οἱ ὑποτίθεται μορφωμένοι καὶ προοδευτικοὶ καὶ οἱ κοινωνικὰ ἀναδεδειγμὲνοι, γελιέσαι.

25 Αὐγούστου ὁ Μανώλης Καρέλλης, δημοκρατικὸς δήμαρχος Ἡρακλείου, τὴ μέρα πού ξεκινούσαμε τὰ εἰκοσαύγουστα, ἔκανε τὶς περίφημες δηλώσεις του στὸν ντόπιο καὶ τὸν ἀθηναϊκὸ τύπο προκαλώντας δυσφορία ἀκόμη καὶ στοὺς δημότες τοῦ Ἡρακλείου. Τὸ ὕφος του ὅλο ἦταν σὰν νάκανε δίζυγο στὸ γυμναστήριο φασιστικῆς ἀγωγῆς τοῦ πολίτου. Καλοῦσε τὶς ἀρχὲς νὰ διώξουν τὴ νεολαία ἀπ' τὶς πλατεῖες καὶ μάλιστα ἀπ' τὴ βασιλική τοῦ ἁγίου Μάρκου, νὰ ἀπαγορευτεῖ ἡ εἴσοδος στοὺς ὅπως τοὺς εἶπε ἀλητοτουρίστες, νὰ χτυπηθοῦν τὰ στέκια τῶν περιθωριακῶν νὰ συλληφθοῦν αὐτοὶ πού ἐπηρεάζουν τὴ νεολαία, γιατί κινδυνεύουν εἶπε κατὰ γράμμα τὰ ἑλληνοχριστιανικὰ ἰδεώδη. Κι αὐτὰ ὅλα γιατί προσωπικὴ θλιβερὴ ἐμπειρία — διαμάχη μὲ τὴν 15χρονη κόρη του — (πέρισυ τὸν εἶχε χτυπήσει κι ὁ γυιὸς του) τὸν βεβαίωσε γιὰ τὸν μεγάλο κίνδυνο πού ἀπειλεῖ τὴν νεολαία ἀπὸ σκοτεινὲς ἀντικοινωνικὲς δυνάμεις.

Ἐνῷ αὐτὸς κατέχει μιὰ ἡμερήσια ἐφημερίδα, ἔχει ἕνα φαρμακεῖο, εἶναι δήμαρχος γιὰ ὀχτὼ χρόνια, προτείνεται ἀπὸ τὸ ΠΑΣΟ Κ γιὰ βουλευτὴς ἐπικρατείας, πουλάει ὅποτε θέλει τὸ νερὸ τοῦ Ἡρακλείου στὴν ΕΤΒΑ, στέλνει τὴν ἀστυνομία νὰ καταδιώχνει τοὺς φουκαράδες νεαροὺς μὲ τὰ σλίπιν μπὰγκ ἀπ' τοὺς χώρους τοῦ λιμανιοῦ, κάνει γιὰ μόστρα μουσικὲς ἐκδηλώσεις τὸν Αὔγουστο, ἔχει καὶ μιὰ χορωδία μὲ φλαμένγκο κόκκινη ζώνη, ντάλε κουάλε ἡ κοινὴ γνώμη τῆς Κρήτης τῆς μιγματικῆς, τῆς νεόπλουτης, τῆς προβληματικῆς.
Τὸν θυμᾶμαι ἀπὸ μικρὸ τὸν Καρέλη, γυμνασιόπαιδο μὲ κοντὰ παντελόνια καὶ τὸ καπέλο μὲ τὴν κουκουβάγια. Ἡ μαμὰ τοὖ διέθετε ἕνα μαγαζὶ ὑφασμάτων δίπλα σχεδὸν στὸ μαγαζὶ τοῦ πατέρα μου. Ἴσως παίζαμε καὶ μαζί. Τώρα παίζουμε ἀκόμη, μὲ μακρυὰ τὰ μπατζάκια καὶ κρίνομε γιὰ τὴν τύχη ἀνθρώπων. Ποιὰ κοινωνία ὅμως ἀνακάλυψε ὁ Μανώλης Καρέλης μεγαλώνοντας;

Τὴν κοινωνία τὴ μεταπολεμική, μὲ τὸ πλαστὸ εὐρωδολλάριο, μὲ τὶς ἐπίπλαστες ἐκβιομηχανοποιούμενες κοινωνικὲς σχέσεις, τὴ βόμβα νετρονίου, τὸ ψυχικὸ ἀδιέξοδο μικρῶν καὶ μεγάλων. Ξέρει ὁ Καρέλλης πόσα ἠρεμιστικὰ ἀγοράζουν οἱ ἡλικιωμένοι ἀπ' τὸ φαρμακεῖο του μπάς καὶ κρατηθοῦν σὲ μιὰ ἰσορροπία. Οἱ νέοι τοῦ φταῖνε γι’ αὐτό; Ὁ Καρέλης γέρασε, γι' αὐτὸ μιλάει ἔτσι. Γιατί πιὰ ἔσβυσε τὸ παιδὶ ἀπὸ μέσα του. Δὲν σκύβει στὰ προβλήματα καὶ τὰ ἀδιέξοδα τῆς νεολαίας, ἤτοι καὶ τῶν παιδιῶν του. Χτίζει μηχανικὰ μιὰ κηρύθρα, τὴν καριέρα του, ἀφοῦ τοῦ δόθηκαν οἱ ὄροι καὶ παίζει τὴν ὀπερέτα τῶν μεγάλων καὶ τῶν ὑπευθύνων, ἀνευθυνότατος γιὰ τὸ μέγιστο πρόβλημα τῆς νεολαίας ἀφοῦ τοὔχει γυρίσει τὴν πλάτη.





Ἡ κοινωνία του εἶναι μιὰ καταρακωμὲνη κοινωνία. Πολὺ ἀργὰ βγῆκε νὰ τὴν ὑπερασπιστεῖ. Μᾶλλον ἐπειδὴ θέλει νὰ δείξει τὸν συντηρητισμό του στὰ πρόθυρα καὶ μίας βουλευτικῆς καριέρας καὶ ἐπειδὴ οἱ δημότες ἄρχισαν νὰ διαμαρτύρονται ἐπειδὴ ἔχουν ἀφάνταστες δυσκολίες μὲ τὸ νερὸ πέταξε τὴν πολικάντικη πεπονόφλουδα περὶ ἤθους καὶ τάξεως πασπαλισμένη μὲ προσωπικὸ ὅραμα στοχεύων τὸ τερπνὸ μετὰ τοῦ ὠφελίμου.

Ὄχι ὅτι δὲν ὑπάρχει προσωπικὸ δράμα. Κανεὶς δὲν τὸ γλυτώνει αὐτό. Κι ὅσο ἀνεβαίνεις κοινωνικὰ τόσο παίρνει διάσταση τραγωδίας (βλέπε Ὠνάση). Ἤξερε καὶ ξέρει ὅτι ὅσο ἀνεβαίνεις τῆς κοινωνίας τὰ σκαλιὰ τόσο οἱ φαυλοκυκλικὲς καταστάσεις σὲ σπρώχνουν ὁλοένα στὸ δυϊσμὸ κι ἂν δὲν εἶσαι προετοιμασμένος νὰ τὶς ἀντιμετωπίσεις σὲ τρῶνε οἱ σειρῆνες καὶ μένουν τὰ κοκαλάκια σου καθόλου ἱερά καὶ ἄσπρα ἄσπρα ξὲξασπρα κι ἀπ' τὸν ἥλιο ξεξασπρότερα. Ὅμως ὁ Καρέλης δὲν εἶναι προετοιμασμένος, δὲν χρησιμοποιεῖ τὴ θετικὴ πανουργία τοῦ Ὀδυσσέα, ἄλλα τὰ φτηνὰ τρὶκ ἑνὸς ἀποτυχημένου ἀκροβάτη. Ἡ νεολαία ἐπιμένει — καὶ δὲν ἔχει καὶ τίποτα ἄλλο κάτω ἀπὸ τὴν ἀγαθοεργὴ βόμβα νετρονίου — νὰ παίζει τὴν ὄπερά της μὲ τίτλο: ξεκολᾶτε μας.

Στὸ κάτω κάτω εἶναι διεθνὲς φαινόμενο ἡ συμπεριφορὰ αὐτὴ τῆς νεολαίας. Στὴν Ἀμερικὴ καὶ στὶς ἄλλες μητροπόλεις οἱ νέοι τώρα καὶ χρόνια ἀπεφάσισαν ὅτι ἐφ' ὅσον οἱ πανικοβλημένοι καὶ ἀδιεξοδάρχες γονεῖς τους μὲ κοινωνικὴ τάξη ἐπιμέλεια ἐπαγγελματικὴ καὶ οἰκογενειακὴ εὐτυχία κατασκεύασαν ἕνα κόσμο νετρονικὸ ἕτοιμο νὰ χύσει τὴ φρίκη του παντοῦ, δὲν θάταν αὐτοὶ πού θὰ ἀποτελείωναν τὸ φριχτὸ ἔργο τῶν γονιῶν τους, νὰ ρίξουν τὴν ἀτομικὴ βόμβα πάνω στὴν ἀνθρωπότητα.

Ἐκφράζονται ποικιλότροπα οἱ νέοι. Οἱ κραυγὲς τους θένε νὰ μοιάζουν μὲ κραυγὲς ζώου ἀρνούμενοι τὸν χτηνώδη πολιτισμὸ πού ἀπάνθρωπα νομοθετεῖ τὴν ἐκμετάλευση ἀνθρώπου ἀπὸ ἄνθρωπο. Ἀκόμη καὶ οἱ πιὸ σύγχρονοι ψυχίατροι θάβγαζαν ἕναν Καρέλη νευρωτικό. Ὁ Φρόϋντ εἶπε ὅτι ὁ πολιτισμὸς εἶναι πηγὴ δυστυχίας. Ὁ Καρέλης κάνει τὸν ἔξυπνο, δὲν εἶναι, φτιάνει μόστρες κι ἀφήνει τὸ ποτάμι στὴ γιόφυρο χρόνια τώρα νὰ κουβαλάει νεκρὰ ζῶα πού μολύνουν τὴν ἀτμόσφαιρα καὶ τὰ παιδιὰ παθαίνουν ἡπατίτιδα. Ἀλλὰ γιατί νὰ νοιαστεῖ ὁ Καρέλης γιὰ τὰ παιδιά; Σὲ δυὸ τρία χρόνια θὰ παίρνει μισθὸ Δημάρχου, μισθὸ βουλευτὴ καὶ θὰ τὴν ἀράααααξει στὴν πολυτελῆ ἀρχοντοχωριάτικη μπανιέρα τῆς αὐτοϊκανοποίησής του καὶ τῆς ἄγνοιάς του.

Ὁ Καρέλης ἐκφράζει τὸν ἄρδην μετασχηματισμὸ τῆς Κρήτης, τὴν ξαφνικὴ εὐμάρεια ἀπὸ τὰ συναλλάγματα ἀλλά καὶ τὴ μὴ λειτουργικότητα στὴν σκέψη τῶν κρητικῶν καὶ ἰδιαίτερα τῶν Ἡρακλειωτῶν. Οἱ Ἠρακλειῶτες γιὰ νὰ ἐξυπηρετήσουν τὶς μεταφορές τους στὸν Πειραιᾶ καὶ γιὰ νὰ μὴν τοὺς ἐκμεταλλεύονται οἱ μεγάλοι ἐφοπλιστὲς ἀγόρασαν φέρρυ — μπὼτ γιὰ τὴν αὐτοεξυπηρέτησή τους. Πολὺ καλὰ ἔκαναν. Ὅμως κατάντησαν νὰ αὐτοεκμεταλλεύονται. Τὰ φέρρυ — μπὼτ εἶναι πλωτὰ ξενοδοχεῖα στὰ ὁποῖα πληρώνεις ἕνα σωρὸ λεφτὰ στὶς 11 ὧρες τοῦ ταξιδιοϋ. Καὶ μποροῦν νὰ βάλουν πλοῖα νὰ διασχίζουν τὴν ἀπόσταση μέχρι τὸν Πειραιὰ σὲ 5 ὧρες. Ἀπὸ καταναλωτικὸ μαζοχισμὸ ὅμως προτιμοῦν τὶς 11 ὧρες καὶ τὰ ἔξοδα. Τζίρος νὰ γίνεται κι ὅπως νάναι.

Σ' αὐτὰ τὰ πλοῖα ἡ δημοκρατία δὲν ἔχει καμμιὰ ἐλαστικότητα. Κάποια φορά ἔτυχε ἕνας νέος ξένος τουρίστας νὰ μὴν ἔχει εἰσιτήριο. Μοῦ εἴπανε ὅτι τὸν κάνανε μπάλλα στὸ ξύλο οἱ τοῦ πληρώματος. Μοῦ τὸ εἶπαν. Αὐτὸ πού εἶδα ὅμως ἐγὼ ἦταν πρόσφατα ὅταν κατέβηκα μὲ τὴν κόρη μου μ' ἕνα ἀπ’ τὰ πλοῖα τῆς γραμμῆς. Κόψαμε τουριστική. Ἐγὼ ὁλόκληρο ἡ μικρὴ μισό. Φυσικὸ θὰ πεῖτε. Ναὶ ἄλλα στὸ μισό της μικρῆς δὲν συμπεριλαβαίνονταν κρεββάτι. Κι ἔτσι μὲ ἔναμισυ• εἰσιτήριο κοιμηθήκαμε δυὸ ἄτομα σ' ἕνα κρεββάτι. Αὐτὸ χαρακτηρίζει τὴν κουτοπονηριὰ καὶ τὸ βαβυλωνιακὸ χλαπάκιασμα, ὅτι ἁρπάξει, τοῦ νεοκρητικοῦ.

Ὀρθολογισμὸς οὐδείς. Τὸ Ἡράκλειο σὰν πόλη βροντοφωνάζει αὐτὸ πού μαρτυρῶ. Εἶναι ἡ πιὸ ἄσκημη πόλη τῆς Ἑλλάδας. Τὸ χρηματιστηριακὸ κέντρο τῆς Κρήτης, ἡ κορωνίδα ἑνὸς μεγάλου πολιτισμοῦ εἶναι σά στραβοπατημένη παντόφλα μικροαστῆς γαμιόλας. Κι ἦταν τόσο ὡραία καὶ φιλόξενη ὅταν εἴμασταν παιδιὰ παλιά. Τώρα εἶναι ἡ πόλη τῶν ξέφρενων μουστακαλοπαραλήδων. Τὸ πολιτιστικό της σουτιὲν παριστάνει τώρα ὁ Καρέλης ὁ ὁποῖος παριστᾶ καὶ τὸν ἄγριο καὶ τὸν λογικὸ καὶ ἑλληνοχριστιανό. Αὐτὰ βέβαια ἔχουν οἱ μεταβατικὲς περιστάσεις. Ἡ ὑψικάμινος λειτουργεῖ ἄλλα ἀντ' ἄλλων. Οἱ νέες γενιὲς βρεθήκανε ἔκπληκτες. Ἀλλὰ τοὺς τάζουν κι ἄλλα ἀντιλαμβάνονται. Ὁ Καρέλης βγῆκε ν' ἀπολογηθεῖ γιὰ τὴ μεμφιστοφελικὴ γεννιὰ πού τάχε δώσει ὅλα στὸ διάολο γιὰ νὰ πάρει χρῆμα.

Καμμιὰ συναίσθηση τοῦ ἀνθρώπινου δράματος τριγύρω καὶ μέσα του. Ἐξαπατᾶ τὸν ἑαυτὸ του παίζοντας τὴν ὀπερέττα τοῦ τραυματισμένου πατέρα. Ἡ κοινωνία ὅμως εἶναι αὐτὴ πού λέει, ὑπόσχεται στὸν καθένα, ὅτι ἡ οἰκογένεια εἶναι λαμπρὸ ἐπίτευγμα. Ὁ λύκος ντύνεται γιαγιὰ τῆς κοκκινοσκουφίτσας. Μέχρι νὰ ρίξει τὸν ἀνίδεο στὸ λούκι. Καὶ μετὰ τοῦ στρέφει τὶς πλάτες καὶ τοῦ λέει: γαμήσου τώρα καὶ ζήστα μόνος σου. Ὅλοι οἱ μεγάλοι πολιτικοὶ ἄντρες ἔχουν ἐπισημάνει ὅτι τὸ ἐπίπεδο ἑνὸς πολιτισμοῦ εἶναι ἀνάλογο μὲ τὴν πρόνοια καὶ τὴ στοργὴ πού δείχνει ἡ κοινωνία γιὰ τὴ μάννα καὶ τὸ παιδί. Ποιὰ πρόνοια; Γιὰ ποιὸ παιδί; Ποῦ θέλει ὁ Καρέλης νὰ μαντρώσει τὰ παιδιά του καὶ τὰ παιδιὰ τοῦ πλανήτη; Στὸ Ἡράκλειο ὑπάρχουν δεκάδες ζευγάρια πού αὐτὴ τὴ στιγμὴ κάνουν παιδιὰ ἀπὸ ἀνία καὶ αἴσθημα φυγῆς ἀπ' τὴν πραγματικότητα.

Αὐτὴ εἶναι ἡ οἰκογένεια σήμερα. Στηρίζεται στὸν τρόμο, τὴν ἐκμετάλλευση καὶ τὴ διάλυση. Οἱ νέοι ἀντιστέκονται πότε παραβολικὰ καὶ πότε φωνάζοντας ὠμά στὸν πατέρα τους: φασίστα. Κι ἂς μοιάζει μὲ τὴ γιαγιὰ τῆς κοκκινοσκουφίτσας.

Εὐτυχῶς πού ἡ κοινὴ γνώμη στὸ Ἡράκλειο εἶναι καὶ λίγο μαχμουρλοῦ καὶ ἀργεῖ νὰ πάρει πρέφα. Ὅμως ἡ νομαρχιακὴ ἐπιτροπὴ Ἡρακλείου κάνει συμβούλια ἀπανωτὰ γιὰ νὰ βγάλει ἀποφάσεις. Ἄκουσα ὅτι πῆγαν καὶ διάφοροι πολίτες στὸν Καρέλη καὶ τοῦ εἶπαν νὰ κάνουν ὁμάδες κρούσης γιὰ νὰ ξεβγάλουν καὶ τοὺς φέροντες ὡς ἐπὶ κεφαλῆς τοῦ περιθωρίου στὴν περιοχή, δηλαδὴ κατάσταση κι ὀλίγο πού θυμίζει: δὲν ξανακάνω φυλακὴ μὲ τὸν Καπετανάκη ποὔχει μπούκλα στὸ μουστάκι.

Πανικοβλημένοι γεροντοκράτες. Συνεσταλμένοι γεροντοπολίτες. Ὀνειρεύονται οὐρανοξύστες καὶ δὲν μποροῦν νὰ κανονὶσουν σωστὰ τὴ σχέση κώλου καὶ μυαλοῦ. Τί τοὺς φταῖξαν τὰ παιδιά; Τί τοὺς ἔφταιξε τὸ παιδὶ μέσα τους;

Δὲν συζητάω πιά. Ἡ πρότασή μου στοὺς εὐυπόληπτους πολίτες αὐτῆς τῆς χώρας εἶναι νὰ ἀνανεώσουν τὸ πανάρχαιο ἔθιμο εὐγένειας πρὸς τὸν νεκρό, τὸν πλούσιο, τὸν ἀρχηγὸ τῆς φαμελιᾶς, κατὰ τὸ ὁποῖο, οἱ φαμελιάριδες κόβανε κομματάκια καὶ τὸν τρώγανε γιὰ νὰ μείνει γιὰ πάντα μέσα τους. Νὰ τὸ κάνουν αὐτὸ στὴν ψόφια κοινωνία τους ἀφοῦ τὴν ἀγαποῦν τόσο γιὰ νὰ μείνει, γιὰ πάντα μέσα τους. Ὡστόσο νὰ κατεβάσουν τὰ χέρια ἀπ' τὰ παιδιά. Δὲν εἶναι αὐτοί οἱ κλειδοῦχοι τῆς διαιώνισης τοῦ εἴδους οὔτε τοῦ ἤθους. Ὅτι εἶναι φυσικὸ εἶναι καὶ ἠθικό λέει ὁ Γιούγκ. Κι ὅπως λέει κι ἡ παροιμία: ἀπό μικρὸ κι ἀπὸ τρελλὸ μαθαίνεις τὴν ἀλήθεια.

Ἀναγνώστη μεῖνε παιδὶ κι ἀστοὺς νὰ σέ λένε τρελλό. Ἡ Ἀριάδνη, ἡ ἀλήθεια, θά σοὔχει δώσει τὸ μίτο της. Βάλε πλώρη για τήν ἐπιστροφὴ ἀντιμετώπισε το τώρα τό πρόβλημα ἀναγνώστη. Ἡ πλεύση σου αὐτή εἶναι καὶ τὸ μόνο προικῶο πού διαθέτω για τήν κόρη μου.

http://katotokerdos.blogspot.com/2011/03/blog-post_14.html








Ειναι το Ενα, το Ολο και δεν περιεχει καμια παραφωνια μεσα του.

Ειναι το Ενα, το Ολο και δεν περιεχει καμια παραφωνια μεσα του.
Παραλια βοιδοκοιλιας.Πελοποννησος.(Εγκατασταση - Photo ΙΑΝΙΣ)

ΙΗCOYS OSHO KRISHNAMURTI GURDJIEFF AIVANHOV


---------------------------------------------------------------
"ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΔΕΙΑΣΜΑ ΤΟΥ ΝΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ " ΚΡΙΣΝΑΜΟΥΡΤΙ
---------------------------------------------------------------

Κάτω από τη ξύλινη γέφυρα που διασχίζαμε, κυλούσε γρήγορα το γεμάτο ποτάμι, φουσκωμένο απ' όλη την βροχή που είχε πέσει, με μια δύναμη και ορμή που μόνο τα βουνίσια ποτάμια έχουν. Κοιτώντας το ποτάμι από την μια άκρη στη άλλη, να κυλάει ανάμεσα στiς όχθες του που ήταν φτιαγμένες από καλά στοιβαγμένες πέτρες και δέντρα, είχε επίγνωση της κίνησης του χρόνου' παρελθόν, παρόν και μέλλον. Η γέφυρα ήταν το παρόν και όλη η ζωή κινιόταν και υπήρχε περνώντας από το παρον .

Το αποκορύφωμα των δυνατών αισθημάτων και της αληθινής ευαισθησίας είναι το ζήσιμο της ουσίας. Σ' αυτή βρίσκεται ομορφιά πέρα από τις λέξεις και τα συναισθήματα. Οι σωστές αναλογίες και το βάθος, το φως και οι σκιές σ' ένα πίνακα είναι περιορισμένα από τον χώρο και τον χρόνο, είναι παγιδευμένα στο όμορφο-άσχημο. Αλλά εκείνο που βρίσκεται πέρα από τις γραμμές και τα σχήματα, πέρα από την μάθηση και τη γνώση, είναι η ομορφιά της ουσίας.

Krishnamurti's Notebook





--------------------------------------------------------
Και κει που θα πεσω ,

θα ειναι η αγκαλια ΤΟΥ.
ΟΣΣΟ

--------------------------------------------------------

Όταν έρχεται, εμείς δεν είμαστε εκεί να το συλλάβουμε. Έρχεται μόνον όταν εμείς χαθούμε. Όπως και αν το ονομάσουμε- Αλήθεια, η Θεό ή Φώτιση- σε τέτοιες στιγμές κενού, αυτό απλά έρχεται.
Όποιος και αν το δέχτηκε ένοιωσε ότι είναι η Χάρη του Θεού. Ο λόγος που το λέει αυτό, ειναι επειδή δεν προήλθε από δικες του προσπάθειες. Πως μπορούμε να ψάξουμε για ένα Θεό του οποίου δεν γνωρίζουμε το όνομα και την διεύθυνση, του οποίου δεν μπορούμε ν'αναγνωρίσουμε, γιατί δεν είναι ως τα τώρα γνωστός; Αν το γνωρίζουμε και το αναγνωρίσουμε, τότε δεν υπάρχει ανάγκη αναζήτησης. Αν όμως κατά την αναζήτηση το "Εγώ" διαλυθεί, τότε αυτός θα βρεί εμένα. Με γνωρίζει αρκετά καλά.
Ισως να με έχει ήδη βρει ακόμα και τώρα. Είμαι όμως ένας άνθρωπος που τρέχω κι όλο τρέχω κι ακόμη δεν κουράστηκα. Ακόμη και τώρα δεν είμαι κουρασμενος. Αυτός όμως θα περιμένει μέχρι να σωριαστώ τελείως εξαντλημένος. Και κει που θα πέσω , θα είναι η Αγκαλιά του...

OSHO









-------------------------------------------
Ο ΙHCOYS είπε,
-------------------------------------------
«Εάν σας πούν ‘από που έρχεστε;’ να απαντήσετε , ‘ερχόμαστε από το Φως, από το μέρος που το Φως αυτοδημιουργήθηκε, αυτοεγκαθιδρύθηκε και εμφανίστηκε στην εικόνα σας’.
Εάν σας πουν ‘είστε εσείς;’ να απαντήσετε, ‘είμαστε τα τέκνα και είμαστε οι εκλεκτοί του ζωντανού Πατέρα’.
Εάν σας ρωτήσουν ‘ποιά είναι η απόδειξη του Πατέρα μέσα σας;’ να απαντήσετε ‘είναι η κίνηση και η γαλήνη’»

Ο Ιησούς είπε «αποκαλύπτω τα μυστήριά μου, σ’ αυτούς που είναι άξιοι των μυστηρίων μου»

Ο Ιησούς είπε, «Είθε αυτός που αναζητά, να μην πάψει να αναζητά μέχρι να βρει. Κι όταν βρει, θα θορυβηθεί. Κι όταν θορυβηθεί, θα θαυμάσει. Και τότε θα βασιλεύσει και θα αναπαυθεί. Η βασιλεία του Θεού είναι μέσα σας και έξω από εσάς. Όποιος γνωρίζει τον Εαυτό του, θα βρει και Αυτήν. Όταν γνωρίσετε τον Εαυτό σας, θα γνωρίσετε ότι είστε υιοί Θεού ζωντανού. Μα εάν δεν γνωρίσετε τον Εαυτό σας, θα είστε στην φτώχεια και θα είστε η φτώχεια.»

Οι μαθητές είπαν στον Ιησού, «πες μας πως θα έρθει το τέλος μας;»
Ο Ιησούς είπε, «βρήκατε την αρχή και ψάχνετε το τέλος; Βλέπετε, το τέλος θα είναι εκεί που είναι η αρχή. Συγχαρητήρια σ’ αυτόν που στέκεται στην αρχή: αυτός δεν θα γνωρίσει το τέλος και δεν θα γευτεί θάνατο»

Ο Ιησούς είπε, «όποιος έφτασε να γνωρίσει τον κόσμο, ανακάλυψε ένα κουφάρι. Κι όποιος ανακάλυψε ένα κουφάρι, γι αυτόν ο κόσμος δεν είναι άξιος

Ο Ιησούς είπε, «Εάν ένας τυφλός οδηγεί έναν τυφλό, και οι δύο θα πέσουν στην τρύπα»

Ο Ιησούς είπε, «ο ηλικιωμένος άνθρωπος που δεν διστάζει να ρωτήσει ένα μικρό παιδί 7 ετών για το νόημα της ζωής, θα ζήσει. Διότι πολλοι που ήταν πρώτοι θα γίνουν τελευταίοι, μα όλοι θα γίνουν Ένα στο τέλος»

Ο Ιησούς είπε, «άναψα φωτιά στον κόσμο και κοιτάξτε, την φυλάω μέχρι να φουντώσει»

Ο Ιησους ειπε, « να ειστε περαστικοι »

Ο Ιησούς είπε, «Όταν δύο άνθρωποι κάνουν ειρήνη κάτω από μια στέγη, τότε μπορούν να πουν στο βουνό ‘μετακινήσου!’ και να μετακινηθεί»

Ο Ιησούς είδε μερικά μωρά να θηλάζουν και είπε στους μαθητές του « αυτά τα μωρά που θηλάζουν είναι σαν αυτούς που θα εισέλθουν στην βασιλεία του Πατέρα »
Και αυτοί του είπαν «τότε, θα εισέλθουμε στη βασιλεία σαν μωρά;»
Κι ο Ιησούς τους είπε «όταν κάνετε τα 2 μέσα σε 1 και όταν θα κάνετε τα μέσα σαν τα έξω και τα έξω σαν τα μέσα, και τα πάνω σαν τα κάτω, και το αρσενικό και το θηλυκό σε κατι μοναδικό, ώστε το αρσενικό να μην είναι αρσενικό και το θηλυκό να μην είναι θηλυκό, όταν έχετε τα μάτια στην θέση των ματιών, τα χέρια στην θέση των χεριών, τα πόδια στην θέση των ποδιών και την εικόνα στην θέση της εικόνας, τότε θα εισέλθετε »


Και η Σαλώμη είπε «ποιός είσαι Κύριε;
Κι ο Ιησούς της είπε , «είμαι αυτός που έρχεται από αυτό που είναι Όλο. Μου δόθηκαν πράγματα από τον Πατέρα μου. Γι αυτό λέω, όταν ένας είναι ολόκληρος, τότε θα γεμίσει Φως. Μα εάν είναι χωρισμένος -διαιρεμένος, τότε θα γεμίσει σκοτάδι»

Ο Ιησούς είπε «όποιος είναι πλησίον μου, είναι πλησίον της φωτιάς. Κι αυτός που είναι μακριά μου, είναι μακριά από την βασιλεία»

Ο Ιησούς είπε «δείξτε μου τον λίθο που οι χτίστες απέρριψαν: αυτός είναι το θεμέλιο»

Ο Ιησούς είπε «όταν κάνετε τα δύο ένα, θα γίνεται ο υιός του Ανθρώπου, κι όταν θα λέτε ‘βουνό, μετακινήσου’, θα μετακινείται»

Ο Ιησούς είπε «μη δίδετε ότι είναι ιερό στους σκύλους, διότι θα το πετάξουνε χάμω. Μη δίδετε μαργαριτάρια στους χοίρους, διότι θα τα συνθλίψουν»

Απο το κατα Θωμαν Ευαγγελιο








-------------------------------------------------------------
ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ - GURDJIEFF (Πριερε,Γαλλια 1923-1924)
-------------------------------------------------------------
Εδώ δεν υπάρχουν ούτε Ρώσοι, ούτε Άγγλοι, ούτε Εβραίοι, ούτε Χριστιανοί. Υπάρχουν μόνο άνθρωποι που έχουν σαν κοινό σκοπό, να γίνουν ικανοί να είναι. Εδώ μπορούμε να δώσουμε μια κατεύθυνση και να δημιουργήσουμε συνθήκες
- αλλα όχι να βοηθήσουμε.

Να κρίνεις τους άλλους σύμφωνα με αυτό που εσύ είσαι, ετσι σπάνια θα κάνεις λάθος.

Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσπαθούμε να γίνουμε ικανοί να είμαστε Χριστιανοί.

Αγαπώ αυτόν που αγαπά την εργασία.
Να σέβεσαι όλες τις θρησκείες.

Μην κρίνεις την τέχνη με τα αισθήματα σου.

Μην κρίνεις έναν άνθρωπο συμφωνα μ'εκείνα που λέγονται γι'αυτόν.

Να λαμβάνεις υπόψη σου εκείνα που οι άλλοι σκέφτονται για σένα
και όχι αυτά που λένε.

Πάρε αυτά που κατανοεί η Ανατολή και αυτά που γνωρίζει η Δύση και άρχισε να ψάχνεις.

Μόνο το να υποφέρει κανείς συνειδητά έχει νόημα.

Αν θέλεις να μάθεις ν'αγαπάς άρχισε με τα ζώα. Είναι πιο ευαίσθητα.

Μόνο εκείνος που μπορεί να επαγρυπνεί για το καλό των άλλων, είναι άξιος για το δικό του καλό.

Η ενέργεια που ξοδεύεται σε εσωτερική ενεργητική εργασία μετασχηματίζεται αμέσως σε καινούργιο απόθεμα . Αυτή όμως που ξοδεύεται σε μια παθητική εργασια χανεται για παντα.

Ενας άνθρωπος είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του, μια μηχανή όχι. Η μεγαλύτερη αυταπάτη του ανθρώπου είναι πως πιστεύει ακράδαντα ότι πράττει, ενώ στην πραγματικότητα το καθετί συμβαίνει. Για να πράττεις πρέπει να ΕΙΣΑΙ.

Μόνο εσείς μπορείτε ν'αποφασίσετε τι είναι αυτό που επιθυμείτε να κάνετε. Ερευνήστε στην καρδιά σας τι είναι αυτό που περισσότερο επιθυμείτε, και αν είστε ικανοί να το κάνετε αυτό, θα μάθετε τι να κάνετε. Σκεφτείτε το καλά, και ξεκινήστε.

Αν βοηθάς τους άλλους, θα βοηθηθείς. Ισως αύριο, ίσως σε 100 χρόνια, αλλά θα βοηθηθείς. Η φύση πρέπει να εξοφλήσει το χρέος ... Είναι
μαθηματικός νόμος κα όλη η ζωή είναι μαθηματικά.

Μάθε να σ’ αρέσει αυτό που ‘ δεν σ ‘αρέσει.’
Να θυμάσαι τον εαυτό σου παντού και παντα. Διδάσκοντας τους άλλους θα μάθεις ο ίδιος.
Δίκαιος μπορεί να είναι μονο εκείνος που ξέρει να βάλει τον εαυτό του στη θέση του άλλου.

Ο συνειδητός έρωτας προκαλεί την ίδια ανταπόκριση.
Ο συναισθηματικός έρωτας προκαλεί το αντίθετο.
Ο φυσικός έρωτας εξαρτάται από τον τύπο και την πολικότητα.

GURDJIEFF (Γεωργιος Γεωργιαδης)








--------------------------------------------------------------
ΣΤΑΥΡΟΣ:Η ΣΥΝΘΕΣΗ ΑΡΣΕΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΘΗΛΥΚΗΣ ΑΡΧΗΣ
ΣΤΟ ΣΥΜΠΑN
---------------------------------------------------------------

Ο ΑΙΒΑΝΧΩΦ ΜΙΛΑΕΙ ΠΑ ΤΗΝ ΒΑΘΥΤΑΤΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΛΑΣ.

Ο Χριστιανισμός συνδύασε το σταυρό με το θάνατο του ΙΗΣΟΥ, όμως αυτό το σύμβολο υπήρχε πολύ πριν από Αυτόν. Τον συναντάμε στις πιο αρχαίες θρησκείες και τους πιο αρχαίους πολιτισμούς: στην Μεσοποταμία, στην Αίγυπτο στην Κίνα κ.τ.λ. Που γεννήθηκε αυτό το σύμβολο; Ποίος το επινόησε; Κανείς δεν το επινόησε, το σύμβολο αυτό υπάρχει μέσα στη Φύση. Παρατηρήστε μονάχα τις κινήσεις του νερού και της φωτιάς. Το νερό κυλάει, εξαπλώνεται, ακολουθεί την οριζόντια γραμμή. Ενώ η φωτιά υψώνεται, ανεβαίνει: παίρνει την κάθετη κατεύθυνση. Η φωτιά και το νερό (κάθετη και οριζόντια γραμμή), είναι η έκφραση των 2 αρχών, της αρσενικής και της θηλυκής, της θετικής και της αρνητικής, οι οποίες εργάζονται μαζί μέσα στο Σύμπαν, Για να καταλάβετε στ’ αλήθεια το σταυρό πρέπει να καταλάβετε την φύση και την εργασία των 2 αρχών που αντιπροσωπεύονται από την φωτιά και το νερό, διαφορετικά θα βάλετε το νερό μέσα στη φωτιά, (μιλώντας συμβολικά), και η φωτιά θα σβήσει… ή πάλι, θα βάλετε την φωτιά μέσα στο νερό κι' αυτό θα εξατμιστεί. Αν ξέρετε να υπολογίζετε σωστά την φύση αυτών των 2 στοιχείων, θα ενεργείτε σοφά: θα βάζετε το νερό μέσα σ’ ένα δοχείο και θ' ανάβετε την φωτιά από κάτω: η φωτιά θα διεγείρει και θα βράζει το νερό έτσι ώστε να πετυχαίνετε μια εκπληκτική ενέργεια χάρη στην οποία θα μπορείτε να ενεργοποιείτε μηχανές και να βάζετε σε κίνηση τον κόσμο ολόκληρο. Χάρη στον διαχωρισμό που βρίσκεται ανάμεσα τους, δεν θα αλληλοκαταστραφούν. Πρέπει να μάθουμε πως να κάνουμε να εργάζονται μαζί το αρσενικό και θηλυκό, το ενεργητικό και το παθητικό, ο πομπός και ο δέκτης, το πνεύμα και η ύλη, ο άντρας και η γυναικα, η νοηση και η καρδια, η σοφια και η αγαπη.
Ο σταυρός λοιπόν αντιπροσωπεύει τις 2 αρχές, την αρσενική και την θηλυκή, οι οποίες συναντιούνται για να εργαστούν μαζί μέσα στο σύμπαν. Αυτή όμως η εργασία γίνεται ξεκινώντας από ένα κέντρο: το σημείο τομής αυτών των 2 αξόνων του σταυρού. Αυτό το κέντρο ενώνει τις δυνάμεις, τις συγκρατεί συνδεμένες. Δίχως αυτό, όλα θα διασκορπίζονταν στον δίσκο μόλις θα άρχιζε ο σταυρός να γυρίζει. Γιατί ο σταυρός γυρίζει, και στην περιστροφή του οι άξονες του διαγράφουν έναν κύκλο, το σύμβολο του ήλιου. Ο σταυρός σε κίνηση είναι η Σβάστικα. Αυτή η κίνηση μπορεί να γίνεται προς τα δεξιά ή προς τα αριστερά. Ο σταυρός που στρέφεται προς τα δεξιά, σημαίνει ότι βιδώνουμε, σφίγγουμε, εμποδίζουμε την εκδήλωση των ενεργειών, τις συγκρατούμε για να τις εξουσιάζουμε. Αυτό είναι το σύμβολο της πνευματικότητας η οποία φρενάρει την κίνηση των φυσικών δυνάμεων. Παράδειγμα, οι γιόγκι, οι οποίοι, συγκρατώντας το σώμα τους ακίνητο, "βιδώνουν" την κατώτερη φύση τους με σκοπό να εκδηλωθούν οι ενέργειες της ανώτερης και θεϊκής φύσης τους, επειδή δεν μπορεί κανείς να πλησιάσει τον θεϊκό κόσμο παρά μόνο ελαττώνοντας την κινητικότητα και την δραστηριότητα του φυσικού σώματος. Στρέφοντας τώρα προς την άλλη μεριά, η Σβάστικα σημαίνει ότι ξεβιδώνουμε, ότι ξεσφίγγουμε τα φρένα για να βάλουμε σε λειτουργία φυσικές και ενστικτώδεις ενέργειες και ότι έτσι κλείνουμε το πέρασμα στις ύψιστες δυνάμεις του πνεύματος, αφηνόμαστε στην μηχανική, στη γήϊνη πλευρά, για να γίνουμε αποκλειστικά ισχυροί μέσα στην ύλη.
Όταν ζωγραφίζουμε ένα σταυρό ή όταν κάνουμε το σημείο του σταυρού, πρέπει να εννοούμε το ανθρώπινο ον σαν σύνθεση των 2 αρχών, της αρσενικής (πνεύυα ή νόηση) και της θηλυκής (ψυχή ή καρδιά). Η ένωση των 2 αυτών αρχών παράγει την κίνηση. Ναί, όταν ενώνουμε την σκέψη με το συναίσθημα γεννιέται η κίνηση ή η δράση. Η κίνηση του σταυρού διαγράφει έναν κύκλο, τον ήλιο. Και όσο περισσότερο έντονη είναι η κίνηση, τόσο φωτεινότερος γίνεται ο ήλιος. Ο ήλιος ενώνει τις 2 αρχές, είναι ο σταυρός σε κίνηση. Και όταν οι 2 άξονες του σταυρού, δηλαδή ένας άντρας και μια γυναίκα συναντιούνται, τι κάνουν; Ενώνουν το νερό και την φωτιά. Αν δεν ξέρουν πως να το κάνουν, σ' αυτό το σημείο, το νερό, δηλαδή η γυναίκα, θα εξατμιστει και η φωτια, δηλαδη ο ανδρας, θα σβησει. Επειδή η φωτιά και το νερό μπορούν να αλληλοκαταστραφοϋν, έχει συμπεράνει κανείς ότι είναι εχθροί. Φαινομενικά, αυτό είναι αλήθεια. Οι άνδρες και οι γυναίκες δεν παύουν να πολεμούν οι μεν τους δε κι' αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι ονομάζουν αγάπη δεν είναι άλλο από ένα σφοδρό πόλεμο των φύλων. Αυτός ο πόλεμος υπάρχει επειδή δεν έχουν καταλάβει το σύμβολο του σταυρού ώστε να δημιουργούν μαζί την κίνηση: την ζωή.
Το ότι οι άνδρες και οι γυναίκες αναζητούν οι μεν τους δε, σημαίνει ότι υπάρχει μια αιτία και πρέπει να τη βρούμε. Αυτή η αιτία είναι ότι είναι αντιπρόσωποι των 2 μεγάλων κοσμικών αρχών οι οποίες δημιουργούν τη ζωή. Για να δημιουργήσουν όμως αληθινά την ζωή αντί να καταστρέφουν ο ένας τον άλλο, πρέπει να συναντιούνται και να κάνουν ανταλλαγές μ' ένα νέο τρόπο. Σας το έχω πεί: δεν πρέπει να έρχονται κατευθείαν σε επαφή το νερό και η φωτιά. Το νερό πρέπει να χύνεται μέσα σ' ένα σκεύος και να μπαίνει επάνω από την φωτιά. Αυτός ο νόμος ισχύει για όλους τους ανθρώπους που συναντάτε. Από σας εξαρτάται το αν θα καταστρέψετε ο ένας τον άλλο ή το αν θα καταφέρετε να δημιουργήσετε μια δύναμη ευεργετική για ολόκληρο το σύμπαν. Μπορείτε να συναντάτε και ν' αγαπάτε τα όντα, με τη σκέψη σας όμως να μάθετε να τηρείτε μια ΑΠΟΣΤΑΣΗ. Η απόσταση είναι το σκεύος, η κατσαρόλα !

(Omraam Mikhael Aιvanhov)

Σημειωση: Ο Αιβανχωβ διευκρινιζει στις αυστηρά προφορικές διδασκαλίες του, ότι πρόθεση του δεν είναι να αντιταχτεί στους χριστιανους, αλλά να πλατυνει την κατανόηση τους. Οι ομιλίες του Αιβανχωβ κυκλοφορούν στην Ελληνκή γλώσσα από τις εκδόσεις PROSVETA.






-------------------------------------------
ΚΒΑΝΤΙΚΗ ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ.
--------------------------------------------

Νομίζω ότι μπορώ να πω με σιγουριά ότι κανείς δεν καταλαβαίνει κβαντική μηχανική.
- Ρίτσαρντ Φεϋνμαν -

Αυτοί που δεν παθαίνουν σοκ, όταν ακούν για πρώτη φορά σχετικά με την κβαντική θεωρία δεν είναι δυνατόν να την έχουν καταλάβει
- Νιλς Μπορ
(Βραβείο Νόμπελ 1922 για την δομή του Ατόμου)


Εδώ και τριάντα χρόνια ορισμένοι επιστήμονες έχουν συνειδητοποιήσει και δηλώσει με διάφορους τρόπους πως οι ανακαλύψεις της κβαντικής φυσικής ομοιάζουν σε μεγάλο βαθμό με τις αρχαίες πνευματικές διδασκαλίες - ειδικά αυτές της Ελλάδας και της Ινδίας.

Σήμερα κυκλοφορούν άφθονα βιβλία και, εντελώς πρόσφατα, δυο σημαντικά και συναρπαστικά κινηματογραφικά έργα πάνω στο θέμα με τους τίτλους ΤΙ ΣΤΟ ..... ΜΠΙΠ ΞΕΡΟΥΜΕ ? και ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ. Και τα δυο έργα συνοδεύονται από βιβλία με τους ίδιους τίτλους. Στο τέλος του άρθρου θα βρείτε και άλλους τίτλους που ασχολούνται με το θέμα. Επίσης προτείνω να παρακολουθήσετε τις εκπομπές ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ στην ΕΤ3, όπου οι καθηγητές αστροφυσικής στο πανεπιστήμιο Αθηνών κ.κ Μ.Δανέζης και Στρ. Θεοδοσίου μας ενημερώνουν με ένα μοναδικό τρόπο για την πραγματικότητα, πίσω και κάτω από την επιφανειακή υλική πραγματικότητα, που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας.

Εδώ θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικές από τις βασικές έννοιες της σύγχρονης φυσικής και πως συσχετίζονται με τις αρχαίες πνευματικές διδασκαλίες.

Ποιες είναι αυτές οι αλήθειες;

1. Ύλη και ενέργεια εναλλάσσονται. Η ύλη μπορεί να γίνει ενέργεια και η ενέργεια μπορεί να γίνει ύλη σύμφωνα με την φόρμουλα του Αϊνστάιν Ε=mc2, όπως στην πυρηνική ενέργεια και στην ατομική βόμβα.

Δηλαδή το περιοδικό που κρατάτε στο χέρι σας είναι μια λεπτή μορφή ενέργειας που έχει πάρει την μορφή της ύλης που κρατάτε. Το σώμα σας είναι η ίδια ενέργεια που έχει πάρει την μορφή του σώματος σας. Όλη η ύλη είναι και ενέργεια. Η δομή του κάθε ατόμου ή μορίου είναι, τελικά, ενέργεια.

2. Σωματίδια μπορούν να φαίνονται σαν ύλη ή / και σαν κύματα. Μπορεί κάτι να συμπεριφέρεται τώρα σαν σωματίδιο και μετά σαν κύμα απλωμένο μέσα στο χώρο. Όταν παρατηρούμε φωτόνια και ηλεκτρόνια αλλάζουν συμπεριφορά. Μια στιγμή είναι σαν ύλη και μετά από λίγο είναι σαν απλωμένα κύματα ενέργειας.

3. Ο παρατηρητής επιδρά στο παρατηρούμενο. Η αρχή του Χαϊζενμπεργκ είναι ότι δεν μπορούμε να ορίσουμε ταυτόχρονα τη θέση και την ταχύτητα ενός σωματιδίου. Μπορεί να μετρήσουμε είτε το ένα είτε το άλλο. Ο Γ. Βίγκνερ θεωρεί ότι όταν παρατηρούμε ένα σωματίδιο επιδρούμε στην συμπεριφορά του.

Δεν μπορούμε να παρατηρούμε κάτι ή κάποιον χωρίς να επιδρούμε σε αυτό. Αυτό σημαίνει ότι σαν παρατηρητές έχουμε μια αλληλοεπίδραση σε όλα που υπάρχουν γύρω μας. Μπορούμε να κάνουμε μια ψυχολογική παρομοίωση εδώ, λέγοντας ότι οι πεποιθήσεις, τα συναισθήματα οι προσδοκίες και οι προκαταλήψεις μας έχουν μεγάλη επίδραση στους γύρω μας. (Δεν θα συμφωνήσουν όλοι οι επιστήμονες με αυτό.) Μπορούμε να φανταστούμε τους άλλους σαν κύματα πιθανοτήτων που μπορούνε να συμπεριφέρονται με διάφορους τρόπους και ότι ο καθένας, ανάλογα με δικά του συναισθήματα και προκαταλήψεις, έλκει από αυτά τα άτομα διαφορετικές συμπεριφορές.

Με άλλα λόγια, αν εγώ περιμένω απόρριψη, επιθετικότητα ή αδιαφορία από τους άλλους, σαν παρατηρητής θα έλκω ακριβώς αυτά και επίσης θα τα «βλέπω» ακόμα και όταν δεν υπάρχουν. Θα προβάλω επάνω στους άλλους και τη ζωή αυτά που περιμένω και αυτά που αντιστοιχούν στους φόβους και στις προσκολλήσεις μου.

Έτσι θα μπορούσε κάνεις να συμπεραίνει ότι σύμφωνα με την Κβαντική φυσική έχουμε πολύ περισσότερη αλληλοεπίδραση με το περιβάλλον μας σε σύγκριση με την Νευτώνεια φυσική όπου η «πραγματικότητα» ήταν έξω από μας και αυτά που γίνονταν ήταν πάντα ανεξάρτητα από το τι πιστεύουμε εμείς και πως νιώθουμε. Στην Κβαντική αντίληψη ο παρατηρητής δεν είναι ποτέ ανεξάρτητος από αυτά που παρατηρεί.

4. Αυτό που αντιλαμβανόμαστε σαν πυκνή και αδιαπέραστη ύλη είναι στην πραγματικότητα κενό - μεγάλα πεδία (σύννεφα) ηλεκτρονίων με ελάχιστη ύλη ή συμπαγή ενέργεια στο κέντρο. Ζούμε σε ένα σύμπαν δημιουργημένο από «αντικείμενα» που είναι στην πραγματικότητα 99% κενό.

Τελικά η ύλη όπως την γνωρίζουμε είναι μια κατασκευή των ανθρωπίνων αισθήσεων. Παρόλο που είναι 99.99 κενή, συμφωνούμε όλοι υποσυνείδητα να είναι «στερεή» και μπορούμε να στηριχτούμε πάνω της, δεν μπορούμε να περάσουμε μέσα από αυτή, ούτε να δούμε μέσα από αυτή (εκτός από διαφανή ύλη - όπως ένα τζάμι). Η αλήθεια ότι η ύλη είναι άδεια και τελικά μια ομαδική συνδημιουργία της ανθρώπινης συνειδητότητας, επαναλαμβάνεται συνεχεία στο έργο «Τι στο.... Μπίιιπ Ξέρουμε» και επίσης στις εκπομπές «Το Σύμπαν που Αγάπησα.».

Φαίνεται ότι σαν ψυχές στην εξέλιξη έχουμε συμφωνήσει να δημιουργήσουμε αυτή την υλική τρισδιάστατη παγματικότητα που είναι απλώς μια από πολλές πιθανές διαμορφώσεις της οικουμενικής ενέργειας ή της απεριόριστης άμορφης ενέργειας του κενού. Έχουμε συμφωνήσει σε αυτό το πείραμα, δηλ. στην υλοποίηση, μάθηση και εξέλιξη και συμφωνούμε να βιώσουμε την «ύλη» μας σαν στέρεη παρόλο που είναι 99.99 % κενή. Σε άλλα μέρη του σύμπαντος τα άτομα είναι λιγότερα κενά - όπως κοντά σε μια μαύρη τρύπα όπου υπολογίζουν ότι ένα κυβικό εκατοστό ύλης θα ζυγίσει 10.000.000.000 κιλά

Έτσι ο ανθρώπινος νους δημιουργεί την ψευδαίσθηση της στέρεης ύλης και των ξεχωριστών αντικείμενων με το σκοπό να δημιουργήσει ένα πλαίσιο για την εξέλιξη μέσα από τις ψευδαισθήσεις αυτές.



5. Έχει παρατηρηθεί ότι ένα σωματίδιο μπορεί να εμφανιστεί από το κενό και να ξαναχαθεί εκεί. Είναι εκεί και μετά δεν είναι εκεί, και μετά πάλι είναι εκεί. Φαίνεται ότι το κενό και η ύλη είναι ένα και το αυτό.

Η ύλη τελικά είναι απλώς ενέργεια που έχει δεχτεί πληροφορίες που την διαμορφώνουν σε υλικά σωματίδια που μπορούν επίσης να γυρίσουν στην αρχική τους κατάσταση μέσα στο «κενό» που είναι γεμάτο με σχεδόν απεριόριστη άμορφη ενέργεια. Ο Σεθ, ένα πνεύμα, που μίλησε μέσα από το σώμα της Jane Roberts στην Αμερική, δηλώνει ότι οι σκέψεις και τα συναισθήματα μας δίνουν μορφή σε μια άμορφη ενέργεια κάνοντας την να γίνεται το σώμα μας και ακόμα (ομαδικά) τα αντικείμενα και το περιβάλλον γύρω μας.

Σύμφωνα με το φυσικό Fritzjof Capra στο βιβλίο του Tο Ταό της Φυσικής, «Aυτά τα δυναμικά σχέδια από ενεργειακές δέσμες σχηματίζουν τις σταθερές, πυρηνικές, ατομικές και μοριακές δομές που συγκροτούν την ύλη και της δίνουν τη μακροσκοπική στέρεη όψη της, κάνοντάς μας έτσι να πιστεύουμε πως είναι φτιαγμένη από κάποια υλική ουσία. Στο μακροσκοπικό επίπεδο αυτή η ένδειξη ουσίας είναι μία χρήσιμη προσέγγιση, αλλά στο ατομικό επίπεδο δεν έχει πια νόημα. Tα άτομα αποτελούνται από σωμάτια κι αυτά τα σωμάτια δεν είναι φτιαγμένα από κάποια υλική ουσία. Όταν τα παρατηρούμε, δε βλέπουμε ποτέ ουσία. Αυτό που παρατηρούμε είναι δυναμικοί διασχηματισμοί, που αλλάζουν ο ένας μέσα στον άλλον - ένας συνεχής χορός ενέργειας».

6. Ακόμη πιο περίεργο είναι ότι ένα σωματίδιο μπορεί να εμφανιστεί συγχρόνως σε πάνω από μία θέση. Σ’ ένα πείραμα ένα σωματίδιο εμφανίστηκε σε 3000 μέρη συγχρόνως.

Εδώ σηκώνουμε τα χέρια μας ψηλά. Πως να εξηγήσουμε το γεγονός ότι οι επιστήμονες φωτογραφίζουν ένα σωματίδιο που φαίνεται να είναι σε πολλά μέρη συγχρόνως; Η μονή λύση είναι να αλλάξουμε την αντίληψη μας για το τι είναι ύλη και τι είναι χώρος και χρόνος. Τα αποτελέσματα αυτά - που δεν τα αμφισβητεί κανένας επιστήμονας - ίσως να εξηγούνται, εγκαταλείποντας τα στενά όρια που έχουμε για το χώρο και το χρόνο.

Οι καθηγητές κ. Δανέζης και Θεοδοσίου, αστροφυσικοί του Πανεπιστήμιου Αθηνών, δεν διστάζουν να δηλώσουν επανειλημμένα ότι στην αλήθεια ο χρόνος και χώρος όπως τα βιώνουμε δεν υπάρχουν - είναι ψευδαισθήσεις του ανθρώπινου νου και των ανθρώπινων αισθήσεων. Ίσως εδώ βρίσκεται το κλειδί και η απάντηση στο φαινόμενο ότι ένα σωματίδιο φαίνεται σε πολλά μέρη συγχρόνως.

7. Εμπλοκή - μη τοπική επίδραση, κατά την οποία ένα σωματίδιο μπορεί να έχει μία εμπλοκή με ένα άλλο, έτσι ώστε να μπορούμε να επιδρούμε στο σωματίδιο αυτό, όταν επηρεάζουμε ένα άλλο σωματίδιο που είναι μακριά από αυτό, αλλά με το οποίο βρίσκεται κατά κάποιο τρόπο σε αόρατη σύνδεση, όχι φυσική .

Πάλι δεν καταλαβαίνουμε το μηχανισμό της άμεσης αλληλοεπίδρασης μεταξύ σωματιδίων που είναι μακριά το ένα από το άλλο. Φαίνεται ότι πάλι υπάρχει ανάγκη να αναθεωρήσουμε τα στεγανά του χώρου και χρόνου - επειδή πιθανές εξηγήσεις θα ήταν ότι δεν υπάρχει χώρος μεταξύ των σωματιδίων αυτών - παρόλο που φαίνεται να είναι μακριά το ένα από το άλλο. Αν στην αλήθεια δεν υπάρχει χώρος, τότε είναι φυσικό ότι το ένα επηρεάζεται από το άλλο.

Τέτοια φαινόμενα όμως συμβαίνουν συχνά σε ψυχολογικό και πνευματικό επίπεδο. Ανθρωποι με «εμπλοκή», όπως δίδυμα αδέλφια, γονείς και παιδιά, σύντροφοι, μπορεί να βιώνουν αυτό που συμβαίνει στον άλλον παρόλο που ο αλλος είναι χιλιόμετρα μακριά.

8. Κβαντικά άλματα. Τα ηλεκτρόνια μπορούν να αλλάζουν θέση, στιγμιαία. Ξαφνικά εμφανίζονται σε μια άλλη τροχιά με ανώτερη ή χαμηλότερη ενέργεια ή απόσταση από τον πυρήνα.

Η κβαντική αλλαγή έχει γίνει σύνθημα της εποχής μας. Χρησιμοποιείται για να εννοεί μια αλλαγή που δεν παίρνει χρόνο αλλά που γίνεται άμεσα, στιγμιαία, ακαριαία. Υπάρχουν και νέες εναλλακτικές θεραπείες που βασίζονται στην δυνατότητα της άμεσης - χωρίς χρόνο και διαδικασία - αλλαγής ή θεραπείας.

9. Time Reversal Symmetry - Υπάρχει μια αντίληψη στην Κβαντική μηχανική που λέει ότι πρέπει να υπάρχει αντίστροφη συμμετρία σε όλες τις διαδικασίες του χρόνου, σε κάθε τι που συμβαίνει. Έτσι θεωρητικά δεν υπάρχει λόγος ο χρόνος να μην πάει προς τα πίσω, όπως πάει προς τα εμπρός. Επίσης ότι θα μπορούσαμε να έχουμε γνώση του μέλλοντος όπως έχουμε για το παρελθόν. Μια άλλη πιθανή λογική της ιδέας αυτής είναι ότι το μέλλον μπορεί να είναι αυτό που διαμορφώνει το παρόν, όπως το διαμορφώνει το παρελθόν. Με την ιδέα αυτή, αυτό που μια μέρα θα γινόμαστε (με την αντίληψη του χρόνου που έχουμε τώρα) μπορεί να είναι η αίτια αυτού που είμαστε τώρα, όπως είναι και αυτό που ήμασταν κάποτε. Ο νόμος αυτός αλλάζει εντελώς την αντίληψη μας για τα αίτια και τα αποτελέσματα. Μέχρι τώρα στο νου μας το παρελθόν ήταν πάντα η αιτία του παρόντος.

Με το νέο αυτό τρόπο σκέψης, θα μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν αλλάζοντας το παρόν. Και βέβαια αλλάζουμε το μέλλον αλλάζοντας το παρόν και το παρελθόν. Είστε αρκετά μπερδεμένοι ακόμα; Σήμερα τέτοιες σκέψεις είναι τροφή για πολλά έργα επιστημονικής φαντασίας - αλλά που ίσως δεν είναι τελικά φαντασία.

10. Κβαντικά πεδία πιθανοτήτων, όπου υπάρχει μια «εσωτερική» αόρατη τάξη, σύμφωνα με τον Ντέϊβιντ Μπόμ, (μαθητή του Αϊνστάιν) όπου όλα τα σωματίδια και κύματα του σύμπαντος αλληλοαγγίζονται και αλληλοεπιδρούν ανεξαρτήτως χώρου και χρόνου. Τίποτα δεν είναι ξεχωριστό. Υπάρχει μόνο ένα αδιαφοροποίητο πεδίο από ανεκδήλωτες, ακόμη, πιθανότητες.

Μερικοί αντιλαμβάνονται το πεδίο αυτό σαν την πρωταρχική συνειδητότητα. Αυτό το πεδίο εκδηλώνεται σαν εξωτερική ορατή τάξη ή κόσμος όντων, αντικείμενων και γεγονότων μόλις αρχίσουμε να το παρατηρούμε και, στην πραγματικότητα, να το δημιουργούμε με την παρατήρηση μας, μέσω των υποσυνείδητων πεποιθήσεων.

11. Σ’ αυτό το επίπεδο της ύπαρξης, που ονομάζεται εσωτερική τάξη, κβαντικό πεδίο ή πρωταρχική συνειδητότητα
α) Όλα τα σωματίδια και κύματα αλληλοσυνδέονται ανεξαρτήτως χώρου και χρόνου
β) Δεν υπάρχει χώρος, επειδή ένα σωματίδιο μπορεί να βρίσκεται σε πάνω από ένα σημείο συγχρόνως και επηρεάζεται από τις επιρροές που δέχεται ένα άλλο σωματίδιο με το οποίο δεν είναι φανερά συνδεδεμένο.
γ) Δεν υπάρχει χρόνος, επειδή δεν χρειάζεται χρόνος για ένα σωματίδιο προκειμένου να εμφανιστεί σε άλλη θέση και μπορεί να εμφανιστεί σε πάνω από μία θέση συγχρόνως.
δ) Ένα αποτέλεσμα δεν εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από μια τοπική αιτία, εφόσον όλα είναι συνδεδεμένα μέσα σε ένα ενιαίο χώρο και χρόνο και συνεπώς κάθε τι επιδρά πάνω σε κάθε τι και όλα επηρεάζονται από κάθε τι- μέσα στον ενιαίο χώρο και χρόνο.
ε) Δεν υπάρχουν ξεχωριστά όντα, αντικείμενα, γεγονότα ή καταστάσεις. Όλα αυτά αντιστοιχούν στον συγκεκριμένο παρατηρητή του οποίου γίνονται αντικείμενα παρατήρησης.


12. Σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές, το αντικείμενο της παρατήρησης ξεπηδάει από το κβαντικό πεδίο παίρνοντας συγκεκριμένη μορφή και μετρήσιμη υπόσταση μόνο όταν ο παρατηρητής το παρατηρήσει.

Μπορούνε να παρομοιάσουμε το κβαντικό πεδίο, σημείο μηδέν ή οικουμενική συνειδητότητα με το αγνό άσπρο φως της τηλεόρασης πριν να μορφοποιηθεί από εντολές ή πληροφορίες από κάποιο σταθμό. Όταν δέχεται πληροφορίες, μορφοποιείται - αλλά η αληθινή φύση του στην οποία γυρίζει ξανά και ξανά είναι το λευκό αγνό φως. Όλες οι εικόνες που εμφανίζονται στην οθόνη αποτελούνται από το ένα φως. Αν υπάρχει μια σκηνή με αγάπη, έρωτα, βία, κωμωδία ή σύγκρουση, όλοι και όλα, και οι αλληλοεπιδράσεις μεταξύ τους που εμφανίζονται στην οθόνη, αποτελούνται από το ένα αγνό αρχικό φως.

Με την ίδια έννοια, φαίνεται ότι όλη η ύλη γύρω μας - ανθρώποι, ζώα, φυτά, περιβάλλον και αντικείμενα είναι προσωρινές εκφράσεις της μιας οικουμενικής συνειδητότητας ή του ενός κβαντικού πεδίου ή υπονοούμενη τάξη του Ντέϊβιντ Μπόμ.

Σε αυτό το πεδίο όλα είναι ένα. Μερικοί φυσικοί συμφωνούν ότι είναι η συλλογική συνειδητότητα των όντων που διαμορφώνει την αγνή οικουμενική συνειδητότητα στις μορφές που προσωρινά παίρνει και μέσω των οποίων μορφών εκδηλώνεται.

Με άλλα λόγια, αν όντως ο παρατηρητής κάνει το πεδίο πιθανοτήτων να πραγματοποιείται σαν μια μόνο πραγματικότητα στην δική μας υλική υπόσταση, τότε είναι μάλλον οι συγκεκριμένες πεποιθήσεις, συναισθήματα, προσδοκίες και προκαταλήψεις μας που συντονίζονται με, ή έλκουν από, ή διαμορφώνουν το πεδίο πιθανοτήτων, ώστε να γίνει η δική μας συγκεκριμένη προσωπική και ομαδική πραγματικότητα.


Αν είναι αλήθεια αυτό, (και εγώ το πιστεύω), εμείς τελικά δημιουργούμε την πραγματικότητα μας κυριολεκτικά με τις πεποιθήσεις, συναισθήματα προκαταλήψεις και στάση ζωής. Επίσης έλκουμε καταστάσεις που ευνοούν τα μαθήματα και την εξέλιξη μας. Παρόλο που αυτές οι καταστάσεις μας δίνουν την ευκαιρία της εξέλιξης και την απελευθέρωση και από την άγνοια και τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε μια πολύ πιο όμορφη πραγματικότητα για μας και τους άλλους, συχνά δεν τα βλέπουμε έτσι και σαν προσωπικότητες νιώθουμε φόβο, αδικία και θυμό για τις ευκαιρίες αυτές. Αυτό που θέλει η ψυχή για την εξέλιξη της δεν αρέσει πάντα στην προσωπικότητα που έχει άγνοια της αληθινής μας φύσης και φοβάται την αλλαγή.


Τι σημαίνουν όλα αυτά στην ψυχολογική και πνευματική μας ζωή.

Χρειάζεται να αλλάξουμε τις κοινά αποδεκτές πεποιθήσεις και παγιωμένες αντιλήψεις (σκεπτομορφές) σχετικά με την φύση της πραγματικότητας από την φυσική του Νεύτωνα, που όντα και πράγματα είναι ξεχωριστά, χωρίς έλεγχο στις δυνάμεις που τα κυβερνάνε, στην νέα κβαντική αντίληψη της πραγματικότητας, σύμφωνα με την οποία όλοι προερχόμαστε από μία πηγή και είμαστε οι πραγματικοί δημιουργοί της πραγματικότητας μας.Η Κβαντική φυσική δεν ακυρώνει τους νόμους του Νεύτωνα σε σχέση με τα αντικείμενα και τα γεγονότα, απλώς εξηγεί ότι οι νόμοι αυτοί δεν ισχύουν στο υποατομικό επίπεδο της δημιουργίας, από το οποίο όλα τα αντικείμενα, όντα και γεγονότα αποτελούνται.

1. Πολλοί πνευματικοί δάσκαλοι και ορισμένοι επιστήμονες ταυτίζουν το κβαντικό πεδίο με το πεδίο της πρωταρχικής συνειδητότητας, που περιέχει όλες τις πιθανότητες από τις οποίες όλα εκδηλώνονται. Είμαστε όλοι εκφράσεις μιας οικουμενικής συνειδητότητας. Αυτό σημαίνει ότι και τα παιδιά σας, ο σύντροφος, οι γονείς, οι φίλοι και οι συνεργάτες, και ακόμα οι Τούρκοι, Αλβανοί, Αμερικάνοι, Αφρικανοί, Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι, Εβραίοι, Βουδιστές, Μαύροι, Λευκοί, Κίτρινοι, φτωχοί και πλούσιοι και ακόμα αυτοί που δεν μας αρέσουν και όλα τα άλλα όντα που μοιράζονται τον πλανήτη ή και το σύμπαν μαζί μας είναι εκφράσεις αυτής της οικουμενικής συνειδητότητας.

2. Το σώμα και ο νους μας είναι οι πιο περιορισμένες όψεις της πραγματικότητας μας. Στο βαθύτερο επίπεδο του εαυτού μας είμαστε ενέργεια - κενό - συνειδητότητα.

3. Οι προγραμματισμοί, οι ιδέες και οι πεποιθήσεις μας, μας αναγκάζουν να διαμορφώσουμε την προσωπική, υποκειμενική και μοναδική έκφανση του κβαντικού πεδίου - πρωταρχικής συνειδητότητας, που εμείς ονομάζουμε «σώμα», «ζωή» και «πραγματικότητα» μας.

4. Βασικά αντιλαμβανόμαστε και δημιουργούμε μια πραγματικότητα, που βασίζεται στις εμπειρίες, στους προγραμματισμούς, στις πεποιθήσεις, στα συναισθήματα και στις προσδοκίες μας. Είμαστε θύματα του παρελθόντος μας. Αφήνουμε τις εμπειρίες και συμπεράσματα του παρελθόντος μας να περιορίζουν την αντίληψη τις πεποιθήσεις και την πραγματικότητα του παρόντος.

5. Μπορούμε να δημιουργήσουμε μια νέα πιο ευτυχισμένη, πιο αρμονική πραγματικότητα αν αλλάξουμε τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας, τους άλλους και τη ζωή.6. Επιδρούμε στους άλλους και στον κόσμο γύρω μας θετικά και αρνητικά με τους τρόπους που σκεφτόμαστε, νιώθουμε και συμπεριφερόμαστε. Η άνθρωποι και η ζωή γενικά είναι ένα καθρέφτισμα που καθρεφτίζει σε μας τον τρόπο που σκεφτόμαστε - και ειδικά αυτά που φοβόμαστε, απορρίπτουμε, μισούμε και γενικά δεν αγαπάμε. Καθρεφτίζει επίσης αυτά που αγαπάμε και αυτά που θέλουμε.

7. Ο παρατηρητής, το παρατηρούμενο, η διαδικασία της παρατήρησης είναι όλα ένα και έχουν την πηγή τους στο κβαντικό πεδίο / ανεκδήλωτη συνειδητότητα. Εμείς και αυτό που βλέπουμε και ακόμα η διαδικασία να βλέπουμε, είναι όλα τελικά ένα - εκφράσεις μιας συνειδητότητας.


**********************

Είναι τρελό να κάνεις διαρκώς τα ίδια πράγματα και να περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα
(Άλμπερτ Αϊνστάιν)

Ψάχνω για ανθρώπους που έχουν μιαν απεριόριστη ικανότητα να μην ξέρουν τι δεν μπορεί να γίνει(Χένρυ Φορντ)

Είμαστε αιώνια συνειδητότητα εδώ για να δημιουργήσουμε και να ζούμε διαφορετικά(αστροναύτης Έντγκαρ Μίτσελ)


**********************
Μία άσκηση στο να αντιλαμβανόμαστε κάτι στο φως της κβαντικής φυσικής

Επιλέξτε "κάτι" από την ζωή σας που θα θέλατε να αντιληφθείτε στο φως της κβαντικής φυσικής. Μπορεί να είναι αντικείμενο, άνθρωπος ή κατάσταση. Ή μπορεί να είναι ένα συναίσθημα, μια σκεπτομορφή, μια πεποίθηση, επιθυμία, ανάγκη, στόχος, ιδέα, φόβος ή σύγκρουση με τον εαυτό σας ή με άλλους. Μπορεί να είναι το δικό σας σώμα ή ο νους, ή ακόμα ο παρατηρητής του δικού σας σώματος ή νου.Ίσως να επιλέξετε κάτι που θα θέλατε να αντιληφθείτε και να πλησιάσετε με έναν πιο θετικό τρόπο, λιγότερο φόβο, προσκόλληση ή ένταση.

1. Επιλέξτε αυτό στο οποίο θα εστιαστείτε

2. Δεχτείτε το όπως είναι

3. Ενωθείτε με αυτό και βιώστε το όπως είναι, με όλους τους περιορισμούς, συναισθήματα θετικά και αρνητικά και τυχόν αξιολογικές σας κρίσεις.

4. Συνειδητοποιείστε ότι σαν παρατηρητής δημιουργείτε τώρα αυτό που παρατηρείτε.


5. Αντιληφθείτε το σαν δική σας δημιουργία.

6. Συνειδητοποιείστε ότι είναι στην πραγματικότητα μια
προσωρινή εκδήλωση του απεριόριστου κβαντικού πεδίου που γίνεται μέσα από τη δική σας παρατήρηση και την συμμετοχή σ’ αυτό. (Μια συμμετοχή είναι ότι το φοβόσαστε, ή το απορρίπτετε ή το αφήνετε να σας κάνει να νιώθετε αρνητικά)

7. Είναι μια «κατασκευή» του νου σας - κάτι με το οποίο συντονίζεστε - όπως συντονίζεστε με ένα σταθμό στην τηλεόραση.

8. Τώρα, αντιληφθείτε το σαν μια προσωρινή εκδήλωση ενέργειας

9. Βιώστε το σαν ενέργεια, χωρίς κρίση, δεχτείτε το όπως είναι - σαν ενέργεια

10.Μεταφερετε την επιγνωση σας στον κενό χώρο μέσα στον οποίο υπάρχει. Τον κενό χώρο γύρω του, πίσω του και μέσα του. Τον κενό χώρο μέσα στον οποίο περιέχεται και που περιέχει

11. Επιτρέψτε του να ενωθεί με το χώρο μέσα και γύρω του που είναι στην πραγματικότητα η πηγή της ύπαρξης του

12. Συνειδητοποιείστε ότι αυτό και ο κενός χώρος είναι ένα και το αυτό.

13. Βιώστε τον εαυτό σας σαν ενέργεια


14. Βιώστε τον εαυτό σας σαν συνειδητότητα


15. Βιώστε την ενοποίηση σας, σαν ενέργεια και σαν συνειδητότητα, με αυτό που παρατηρήσατεκαι με όλα όσα υφίστανται.


16. Παρατηρήστε τον εαυτό σας κάνοντας όλα αυτά. Ποιος τα κάνει όλα αυτά;;;


17. Κοιτάξτε προς τα μέσα για να παρατηρήσετε τον παρατηρητή.


18. Παρατηρήστε τον παρατηρητή του παρατηρητή.


*********************
Βιβλία για παραπέρα έρευνα

Από τη Φυσική στην Μεταφυσική (Νίκος Ταμπάκης)
Ταό και Φυσική (Φριτς Καπρα)
Κβαντική Συνειδητότητα (Στέφεν Γουολίνσκυ)
Υπερφύση - Mετά την Υπερφύση (Λαϊαλ Γουάτσον)Πνευματική Νοημοσύνη, (Ιαν Μαρσαλ)
Οι χορευτές δάσκαλοι του Γου Λί (Γκάρυ Ζούκαβ)
Τα επτά πειράματα (Ρούπερτ Σέλντρεϊκ)
Οικουμενική Φιλοσοφία (Ρόμπερτ Νατζέμυ)
Ο μυστικός κύκλος της Ζωής (Ρόμπερτ Νατζέμυ)
Μόρια των συναισθημάτων (Κάντις Περτ)
Τι στο.... μπίιιπ ξέρουμε (Βιβλίο και Ταινία)
Τα Ηeart Math books (http://www.heartmath.com/)

Υπάρχει επίσης ένα ντοσιέ που λέγεται Κβαντική Φιλοσοφία και Κβαντική Ψυχολογία με 14 μαθήματα σε DVD πάνω στις έννοιες αυτές με διαφάνειες προβολή έργων και επίσης τεχνικές που μας βοηθάνε να βιώσουμε

Να είστε πάντα καλά
http://www.HolisticHarmony.com/greek
Tου Ρόμπερτ Ηλία Νατζέμυ