Καλως ηρθατε !

Καλως   ηρθατε !
"Παντα Eμεις, το Φως και η Σκια..."

27.4.13

Μαρίνα Αμπράμοβιτς & Ουλάι / Marina Abramovic & Ulay / MoMA 2010 - The Artist Is Present










Ποια είναι η γλώσσα που μιλάς θάλασσα εσύ;

Η γλώσσα των αιώνιων ερωτήσεων.

Και σε ποια γλώσσα απαντάς ουρανέ;

Στη γλώσσα της ατέλειωτης σιγής.


R. Tagore






Marina Abramovic: The Artist Is Present


Οι μεγάλοι έρωτες δεν τελειώνουν ποτέ. Ούτε αρχίζουν. Μόνο διαρκούν σε έναν αιώνιο χρόνο κι είμαστε πάντα εκεί γι’ αυτούς. Κι όταν οι εραστές ξανασυναντηθούν είναι σαν χτύπημα. Χαμογελούν αμήχανα, κοιτούν βαθιά στα μάτια, κουνάνε το κεφάλι κάνοντας νεύμα με το βλέμμα να ξεχειλίζει δάκρυα και τρυφερότητα. Μένουν σιωπηλοί για ένα λεπτό, συγκινημένοι, κι έπειτα αγγίζονται, κρατούν σφιχτά τα χέρια ο ένας του άλλου και λένε αντίο. Και παίρνει λίγη ώρα μέχρι να μπορέσουν ξανά στα μάτια να κοιτάξουν κάποιον άλλο... 
















Marina Abramovic & Ulay. 

Ένας μεγάλος έρωτας τη δεκαετία του ’70-80. Δύο ανατρεπτικοί καλλιτέχνες. Μαζί έκαναν πολλές παράξενες performances στην προσπάθειά τους να χαρτογραφήσουν τα όρια της αγάπης και της συμβίωσης μέσω της ζωντανής αναπαράστασης, προσπαθώντας παράλληλα να τοποθετήσουν την performance ως τέχνη ισάξια με τις υπόλοιπες. Ακόμα και το χωρισμό τους έτσι τον έζησαν. Περπάτησαν οι δυο τους για πολλές μέρες κατά μήκος του Σινικού Τείχους από αντίθετες πλευρές και συναντήθηκαν στη μέση. Αγκαλιάστηκαν και δεν ξαναείδαν ποτέ ο ένας τον άλλο... Μέχρι την αναδρομική της έκθεση στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Νέα Υόρκη 30 χρόνια μετά (τον Μάιο του 2010). Στο «The Artist is Present»*, τη μεγαλύτερη και πιο απαιτητική της performance, η ιέρεια της σύχρονης τέχνης παρέμεινε για τρεις μήνες απαθής σε μια καρέκλα. Για 7.30 ώρες τη μέρα καθόταν ακίνητη, χωρίς να έχει το δικαίωμα να πιει, να φάει ή να κάνει οτιδήποτε, και οι επισκέπτες μπορούσαν να καθίσουν απέναντί της σιωπηλοί για ένα λεπτό. 750 χιλιάδες άνθρωποι χάθηκαν στο βλέμμα της. Ανάμεσά τους, χωρίς εκείνη να το γνωρίζει, ήταν και ο Ulay... / ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΚΡΟΥΣ   http://www.athensvoice.gr/









Επί ένα μήνα, 750 χιλιάδες άνθρωποι κάθισαν μπροστά της και χάθηκαν στο βλέμμα της 63χρονης «γιαγιάς της περφόρμανς».

Ο επισκέπτης μπορεί να καθίσει απέναντί της και να μείνει όση ώρα  αντέχει . Ωστόσο, κανείς δεν αντέχει για πολύ να την κοιτά στα μάτια. Οι περισσότεροι φεύγουν γρήγορα, κάποιοι κλαίνε, λες και αυτή η γυναίκα, εκτός από πρωθιέρεια της σύγχρονης τέχνης και των performances, είναι και μια ιέρεια της ζωής που επιβάλλει σκέψεις, ανοίγματα ψυχής, καταστάσεις συναισθηματικές.



“Φαίνεται απλο να είσαι σε ένα αίθριο και να κάθεσαι σε μια καρέκλα (σ.σ. αναφορά στην performance Τhe Artist is Present, στη διάρκειά της οποίας η Αμπράμοβιτς καθόταν σε μια καρέκλα ακίνητη επί επτάμισι ώρες κάθε μέρα, ενώ όποιος επιθυμούσε από το κοινό μπορούσε να καθίσει απέναντί της για ένα διάλογο με τα μάτια). Ομως, δεν είναι έτσι. Είναι πολύ δύσκολο, πρέπει να είσαι σαν βουνό, σε μια κατάσταση αταραξίας στη μέση της κόλασης. Πρέπει να είμαι στη σωστή πνευματική κατάσταση για να γίνει αυτό. Ο καλλιτέχνης πρέπει να είναι πολεμιστής. Πρέπει να έχει την αποφασιστικότητα, πρέπει να έχει την αντοχή, για να κατακτήσει όχι μόνο νέα εδάφη, αλλά και τον ίδιο τον εαυτό του. Υπάρχουν πάρα πολλοί λόγοι για τους οποίους οι άνθρωποι έρχονται και κάθονται απέναντί μου. Μερικοί είναι θυμωμένοι, μερικοί περίεργοι και θέλουν να δουν τι συμβαίνει, μερικοί είναι εξαιρετικά ανοιχτοί, και μπορείς να αισθανθείς απίστευτο πόνο. Κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους πονάνε πολύ”.

-Νιώθω σαν τη Μαρία Αντουανέτα που πάει για να της κόψουν το κεφάλι.

-Το κοινό ειναι σαν ένα σκυλί: Μπορεί να νιώσει την ανασφάλεια, το φόβο, το ότι δεν είσαι εκεί.

-Μπορεί να φτάσεις σε ένα σημείο της καριέρας σου όπου σε λατρεύουν, έχεις λεφτά και είσαι διάσημος. Ομως, δεν είναι αυτός ο σκοπός της τέχνης. Είναι απλώς μια παρενέργεια, ένα υποπροϊόν.

“Τη δεκαετία του '70, πήραμε την ακραία απόφαση με τον Ulay να ζούμε μέσα στο αυτοκίνητο, γιατί δεν χρειάζεται να πληρώνεις λογαριασμό ηλεκτρικού ούτε ενοίκιο. Και τότε δεν είχαμε καθόλου χρήματα και το μόνο που θέλαμε να κάνουμε ήταν performances. Πήγαμε στην εξοχή, ζήσαμε με τους βοσκούς, αρμέξαμε κατσίκες, πηγαίναμε με ένα άδειο μπουκάλι εμφιαλωμένου νερού να δανειστούμε βενζίνη. Ξέρω όλα τα βενζινάδικα της Ευρώπης. Και τώρα μου ραγίζει η καρδιά όταν βλέπω αυτό το αυτοκίνητο. Πόση πίστη, ελπίδα και αθωότητα είχε η ζωή μας τότε... Ηταν μια απίστευτα ευτυχισμένη περίοδος. Είχα όλα όσα ήθελα. Ημουν με τον άντρα που αγαπούσα, ήμασταν ακραίοι, δεν συμβιβαζόμασταν...”

«Δεν αγαπώ τον πόνο καθόλου. Ο λόγος που μπήκα σε αυτή τη διαδικασία δεν ήταν για να ευχαριστηθώ, αλλά για να βρεθώ στο σημείο που η απελευθέρωση από τον πόνο σε μυεί στο νόημα και στον πλούτο του πνευματικού κόσμου».












Από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 η Marina Abramović πρωτοστάτησε στη χρήση της performance ως μορφή εικαστικής τέχνης. Το σώμα της ήταν πάντοτε το μέσον και το αντικείμενο. Εξερευνώντας τα φυσικά και πνευματικά όρια της ύπαρξής της, έχει υποβάλλει τον εαυτό της σε δοκιμασίες πόνου, στέρησης, κινδύνου, προσπαθώντας να μεταφερθεί σε ακραίες και μοναδικές καταστάσεις συναισθηματικής και πνευματικής εμπειρίας.
H Marina Abramovic προσέγγισε την καλλιτεχνική δημιουργία μέσα από μια σειρά δράσεων, με πρωταγωνίστρια την ίδια, οι οποίες ξεχωρίζουν για τη σκληρότητα και τη βιαιότητά τους αλλά και για το βαθιά πνευματικό τους περιεχόμενο και τους κοινωνικούς προβληματισμούς που αγγίζουν.

Για να εκφράσει τη σύζευξη του σώματος και της ψυχής και να μεταδώσει στο θεατή την εμπειρία της πνευματικής αντοχής στη σωματική καταπόνηση, δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει το ίδιο της το σώμα: να αυτομαστιγωθεί, να χαρακωθεί με μαχαίρι, να πάρει ψυχοφάρμακα, να ξαπλώσει ανάμεσα σε φλόγες ή να γυμνωθεί πάνω σε πάγο, παρουσία του κοινού.
Μέσα από αυτές τις σωματικές διαδικασίες, ανιχνεύει τα όρια της σωματικής αντοχής και διευρύνει τις πνευματικές και τις ψυχικές ικανότητες. Έτσι, το σώμα γίνεται καλλιτεχνικό μέσο της εξερεύνησης του υποσυνειδήτου και οδηγεί στην ψυχική λύτρωση, στη μεταφορά σε ανώτερα ενεργειακά επίπεδα και στον εσωτερικό διαλογισμό. Το κοινό καλείται να συμμετάσχει, να απελευθερωθεί από τις κοινωνικές προκαταλήψεις και να βιώσει την ψυχική υπέρβαση μέσα από τα συναισθήματα που προκαλούν οι παραστάσεις της.












Συνέντευξη στη Μαργαρίτα Πουρνάρα «Καθημερινή» 23/9/2007




- Τι θα παρουσιάσετε στην Αθήνα;

- Θα δείξω στο ελληνικό κοινό μια μείξη από παλιά και νέα έργα σε μια έκθεση με τίτλο «Present Past Present». Συμπίπτει με μια περίοδο που εξετάζω ό,τι έχω κάνει στη ζωή μου με φρέσκια ματιά. Δεν θα πραγματοποιήσω περφόρμανς. Άλλαξε και η προσέγγιση στη δουλειά μου. Κάνω δράσεις πολύ μεγαλύτερης χρονικής διάρκειας πια. Η τελευταία κράτησε πολλές συνεχόμενες ημέρες, που δεν έχει καμία σχέση με σόου στα εγκαίνια. Στην Αθήνα θα δείξω βίντεο, τεκμηρίωση και μαγνητοσκοπημένες περφόρμανς.

- Έχετε πει ότι αγαπάτε την Ελλάδα, διότι σας θυμίζει την πατρίδα σας, τη Σερβία, αλλά χωρίς πόνο.

- Είναι αλήθεια. Είμαστε κοντά ψυχολογικά. Η θρησκεία, το φαγητό, η τάση να δραματοποιούμε τα πάντα. Έχω κάνει έργα που μιλάω για τον πόνο που νιώθω για την πατρίδα μου, όπως εκείνο που βραβεύτηκε στην Μπιενάλε Βενετίας το 1997 με τίτλο «Balkan Baroque», όπου έπλενα για ημέρες κόκαλα ζώων, θρηνώντας. Αν δείτε το έργο σήμερα, θα μπορούσε να αφορά οποιαδήποτε χώρα στον κόσμο που αντιμετωπίζει μια πολεμική σύρραξη. Η Γκερνίκα δεν είναι ισπανική αλλά διαχρονική και παγκόσμια. Ο χρόνος κρίνει τις καλλιτεχνικές δημιουργίες με αυτό το μέτρο: πώς στέκονται στο μέλλον, ποιο είναι το εκτόπισμά τους;


- Σας αρέσει να είσαστε άπατρις και να ζείτε σαν νομάς;

- Μου αρέσουν πολύ τα αεροπλάνα και τα δωμάτια ξενοδοχείου. Τόπος κατοικίας μου είναι ο πλανήτης. Μπορεί να έχω σπίτι στο Άμστερνταμ εδώ και 30 χρόνια, αλλά έχω περάσει εκεί μονάχα 8 μήνες. Πάω όπου η δουλειά μου με πάει. Το ταξίδι είναι ο τόπος μου, η πραγματικότητά μου. Είναι ωραίο να είσαι άπατρις, να μην έχεις την αίσθηση της οικίας αλλά του μετεωρισμού και της περιπλάνησης. Άλλοι το θεωρούν χαοτικό, αλλά εγώ πιστεύω ότι μπορεί να είναι εξαιρετικά αφυπνιστικό και δημιουργικό. Νομίζω ότι τα περισσότερα προβλήματα των ανθρώπων ξεκινούν διότι παίρνουμε πολλά πράγματα ως δεδομένα και είμαστε υπάκουοι (ή ανυπάκουοι) σε μια σειρά από κανόνες που μας υπαγορεύει η μακροχρόνια παραμονή μας σε ένα μέρος.

- Πώς θα ορίζατε σήμερα τον χαρισματικό περφόρμερ; Εφευρετικό, τολμηρό, πολιτικά συνειδητοποιημένο;

- Ο ρόλος που πρέπει να έχουν οι καλλιτέχνες στην κοινωνία δεν έχει αλλάξει από τον καιρό του Μιχαήλ Αγγέλου. Πρέπει να πειραματίζονται, να θέτουν ερωτήματα, να είναι ειλικρινείς μέσα από τη δουλειά τους και κυρίως να είναι πομποί μηνυμάτων, που μπορούν να αφυπνίσουν το κοινό και να ανυψώσουν το πνεύμα. Στις ημέρες μας ακούμε περισσότερο για την εμπορευματοποίηση στην τέχνη. Σε κάθε εποχή υπήρχαν καλλιτέχνες που πίστευαν ότι η καταξίωση είναι χρήμα και φήμη. Έλεγα στους φοιτητές μου ότι αν έχουν αυτό τον στόχο τότε να παρατήσουν τη Σχολή Καλών Τεχνών την επόμενη ημέρα. Με τέτοιες προτεραιότητες δεν υπάρχει περίπτωση να βρεις το νόημα της τέχνης. Οι πραγματικοί καλλιτέχνες δεν δίνουν δεκάρα για τέτοια. Έχουν μέσα τους έναν πυρετό που τους κατακαίγει, πάθος. Η τέχνη είναι σαν την αναπνοή. Σκέφτεσαι ποτέ αν πρέπει να αναπνεύσεις;

- Ποια είναι η πιο σημαντική περφόρμανς που έχετε κάνει;

- Δεν μπορώ να τις ξεχωρίσω. Ποτέ δεν καταπιάνομαι με το παρελθόν, αλλά με το μέλλον. Τώρα κάνω εν γένει έναν απολογισμό αφότου πέθανε η μητέρα μου. Ξέρετε, ο άνθρωπος ενηλικιώνεται όταν πια έχει χάσει και τους δύο γονείς.


- Ποια ήταν η σχέση σας μαζί της; Τι σας έλεγε για τις περφόρμανς όπου συχνά έχετε διακινδυνεύσει τη ζωή σας;

- Πάντα είχαμε δυσκολία στην επικοινωνία. Η μητέρα μου ήταν ηρωίδα πολέμου (αν και ποτέ δεν μιλούσε για εκείνη την περίοδο) και όταν χώρισε με τον πατέρα μου, μας είχε επιβάλει σπίτι κάτι σαν στρατιωτικό νόμο. Μέχρι και τα 29 μου χρόνια που μέναμε μαζί, έκανα τις πιο ακραίες περφόρμανς, όπου έκαιγα και πετσόκοβα το σώμα μου αλλά ήμουν στο σπίτι στις 10.30 το βράδυ. Όσο και αν ακούγεται τρελό, με δίδαξε την πειθαρχία και την αυτοκυριαρχία. Δεν θα μπορούσα να είχα κάνει τίποτα αν δεν είχα αυτά τα δύο στοιχεία. Με τον καιρό ήταν υπερήφανη για μένα. Την καταλαβαίνω πάντως. Έπρεπε να αποδεχθεί ότι το παιδί της δεν είναι σαν όλα τ’ άλλα.

- Ποια είναι η αίσθηση της οικογένειας στα Βαλκάνια;

- Πολύ πιο συναισθηματική. Σκέφτεστε ποτέ να πετάξετε τη γιαγιά σας σε έναν οίκο ευγηρίας; Ευτυχώς έχουμε μιαν αίσθηση παλιομοδίτικης ηθικής στον καιρό της παγκοσμιοποίησης. Εμείς ζούμε συχνά μέσα στη δραματοποίηση. Οι Βορειοευρωπαίοι και οι Αμερικανοί ζουν μέσα στην κατάθλιψη. Oι οικογένειες το ίδιο.


- Γιατί επιδιώκατε να πηγαίνετε τον εαυτό σας στα άκρα των αντοχών σας;

- Είναι και αυτό ένα κομμάτι που ήθελα να διερευνήσω σε μένα. Τις περισσότερες φορές προσπαθούμε να κάνουμε πράγματα που μας αρέσουν. Κάνοντάς τα όμως παραμένουμε ίδιοι. 
Όταν όμως κληθούμε να αντιμετωπίσουμε κάτι εξαιρετικά δύσκολο όπως έναν θάνατο, μια ανίατη ασθένεια, ένα ατύχημα, τότε βλέπουμε να αναδύεται μια διαφορετική μας πτυχή. Τότε αλλάζουμε πραγματικά και βαθιά. Τι να την κάνεις την ευτυχία; Δεν έχει τίποτα να σου μάθει. Ο πόνος, η δυσκολία, το εμπόδιο, αντιθέτως, σε μεταβάλλει, σε διδάσκει ποιος είσαι, ενδεχομένως να σε δυναμώνει ή να σε κάνει και καλύτερο. Κυρίως σου δίνει να καταλάβεις τη φοβερή αξία τού «εδώ» και του «τώρα». Στις δυστυχισμένες στιγμές είμαστε παρόντες στη ζωή μας.

- Θέλετε να πείτε ότι συχνά απουσιάζουμε από τη ζωή μας;

- Ξέρετε από τι πάσχουμε σήμερα; Τρέχουμε στη δουλειά μας, βλέπουμε τηλεόραση με τις ώρες, ερωτευόμαστε. Είναι σαν να κρατάμε ένα τηλεκοντρόλ και αλλάζουμε κάθε τόσο κανάλι. Δεν έχουμε καθίσει ποτέ να δούμε σοβαρά τον εαυτό μας και τις ανάγκες του. Η ζωή μας είναι ένα ζάπινγκ και δεν το έχουμε αντιληφθεί καθόλου. Δεν τη ζούμε, την καταναλώνουμε. Είναι σαν να μπαίνουμε στο πετσί κάποιου άλλου. Πολλές φορές μέσα από τις περφόρμανς αντιλαμβάνομαι ότι γίνομαι ο καθρέπτης του κοινού. Πόσο συχνά όμως γινόμαστε ο δικός μας καθρέπτης; Χρειάζεται χρόνος και τεράστια αφοσίωση για να δούμε ποιοι είμαστε πραγματικά. Αυτός είναι και ο λόγος που στις τελευταίες μου περφόρμανς δίνω τόσο μεγάλη έμφαση στο θέμα του χρόνου. Διαρκούν ώρες, μέρες, εβδομάδες, σε έναν κόσμο που έχει μάθει να λειτουργεί μέσα στα 30 δευτερόλεπτα ενός διαφημιστικού σποτ.

- Από πού παίρνετε τις ιδέες σας;

- Δεν πιστεύω καθόλου πως ο καλλιτέχνης πρέπει να δουλεύει σε εργαστήριο. Τι είμαστε, γραφειοκράτες; Δεν γίνονται ωραία έργα κάθε μέρα και είσαι τυχερός αν κάνεις μερικά καλά στη ζωή σου. Πρέπει να κάνουμε χώρο στο μυαλό ώστε να έρθει η καινούργια ιδέα. Πολλές εμπνεύσεις μου έρχονται την ώρα που πίνω καφέ κοιτάζοντας το κενό ή ποτίζω τα λουλούδια. Το να μην κάνεις τίποτα είναι εποικοδομητικό.


- Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε συνέχεια σε μεγάλες εκθέσεις έργα γεμάτα σκληρότητα ή κυνισμό. Πώς σας φαίνονται;

- Στην τηλεόραση σήμερα λίγο μετά από πραγματικά πλάνα πολεμικών συγκρούσεων βλέπουμε ταινίες. Είναι τόσο πολλά τα κακά νέα, που το να θρηνείς και να στενοχωριέσαι μοιάζει με πολυτέλεια. Δείτε τις συγκρούσεις στο Ιράκ. Είναι σαν να έχουν γίνει σε κάποιο χολιγουντιανό στούντιο. Στο ΜΤV ή στις διαφημίσεις επώνυμων τζιν θα βρείτε την εικονογραφία από τις περφόρμανς που κάναμε το 1970. Τότε το να κόβεσαι ή να τρυπιέσαι ήταν κάτι αυθεντικό. Σήμερα είναι lifestyle, μόδα. Το σοκ δεν είναι αρκετό αν δεν μπορείς να συγκινήσεις τον άλλον. Το ζητούμενο, όμως, δεν είναι ούτε να τρομάξεις τον θεατή, αλλά να τον βοηθήσεις να συναισθανθεί την πνευματικότητα, να γίνει καλύτερος. Να τον κάνεις να νιώσει μέρος του έργου. Ο Μπρους Νάουμαν έλεγε ότι η τέχνη πρέπει να μιλάει για τη ζωή και τον θάνατο. Ακούγεται μελοδραματικό αλλά αυτό είναι. Αν κάνεις ένα έργο τέχνης με τέτοια ορμή, δύναμη και ευθύνη σαν να είναι η τελευταία ημέρα της ζωής σου, τότε, ναι, μπορείς να συγκινήσεις…







Συνέντευξη στον Γιώργο Καρουζάκη «Ελευθεροτυπία 22/9/2007» :



Το έργο της, τολμηρό και βίαιο, ανιχνεύει τα όρια της συνείδησης, κινείται σε ευαίσθητες ψυχικές περιοχές αναζητώντας, πάντοτε, την πνευματική ανάταση και την αφύπνιση του κοινού. Εργαλείο της τέχνης της είναι το ίδιο της το σώμα. Είναι η γυναίκα που χάραξε με ξυράφι κόκκινα αστέρια στο σώμα της, περπάτησε επί μήνες στο Σινικό Τείχος, έμεινε νηστική για μέρες, βούρτσισε τα μαλλιά της επίμονα μέχρι να πέσουν, εκάθησε αιματοβαμμένη σ’ ένα σωρό από κόκαλα για να υπενθυμίσει τη φρίκη του πολέμου. «Κρατήστε μου λίγο αθηναϊκό ήλιο», είπε στην τηλεφωνική μας επικοινωνία. Βρισκόταν στη βροχερή Νέα Υόρκη.

- Αισθάνεστε σαν «γιαγιά της περφόμανς», όπως είχατε δηλώσει παλιότερα;

«Έκανα αυτή τη δήλωση σε μια στιγμή που ένιωθα πρωτοπόρος και βετεράνος του είδους. Όταν ξεκινούσα τη δεκαετία του ,70 ελάχιστοι καλλιτέχνες ασχολούνταν με την περφόρμανς. Παρόμοιες αναζητήσεις δεν ενδιέφεραν καθόλου τους εκπροσώπους της καθιερωμένης τέχνης».

-Τι άλλαξε από τότε;

«Πάρα πολλά. Πρώτ’ απ’ όλα οι κοινωνικές συνθήκες. Η περφόρμανς ήρθε σαν συνέχεια της μίνιμαλ τέχνης. Επίσης οι δράσεις του κινήματος Φλούξους και τα Χάπενινγκς διέφεραν ουσιαστικά από την περφόρμανς επειδή ακολουθούσαν κανόνες και το κοινό μπορούσε να παρέμβει και ν’αλλάξει τη φύση της εικαστικής πράξης. Η περφόρμανς επέστρεψε τους καλλιτέχνες στο ίδιο τους το σώμα, το οποίο άρχισε να αποκτά τη σημασία εργαλείου, αντικειμένου αλλά και θέματος υπό διερεύνηση. Στο τέλος, όμως, της δεκαετίας του ,70 το ενδιαφέρον για την περφόρμανς άρχισε να εξαντλείται. Κυρίως μετά τις πιέσεις της αγοράς, όταν οι ντίλερ και οι γκαλερίστες παραπονούνταν ότι δεν είχαν τι να πουλήσουν. Η περφόρμανς, βλέπετε, είναι ένα αρκετά εφήμερο είδος τέχνης και οι βιντεοσκοπήσεις εκείνης της εποχής ήταν ακόμα πολύ κακής ποιότητας για να την αποτυπώσουν. Οι καλλιτέχνες, αντιμετωπίζοντας προβλήματα επιβίωσης, υπέκυψαν στις πιέσεις. Είχα περάσει κι εγώ τότε μια πολύ δύσκολη περίοδο, ήταν αδύνατον όμως να επιστρέψω στη ζωγραφική ή τη γλυπτική. Στα τέλη της δεκαετίας του ,80 το ενδιαφέρον για την περφόρμανς ζωήρεψε κυρίως στα κλαμπ και στην γκέι κοινότητα, ενώ στη δεκαετία του ‘90 ο ισχυρός φόβος του θανάτου με την εμφάνιση του AIDS έστρεψε το ενδιαφέρον αρκετών καλλιτεχνών στη “συνείδηση” του σώματος. Σήμερα διαφορετικές εκδοχές του είδους εντοπίζονται σε βίντεο εγκαταστάσεις, στο θέατρο, στο χορό, στην αισθητική του MTV, στο Ιντερνετ. Το κοινό εμπλέκεται διαρκώς σε ανάλογες αναζητήσεις. Τελικά η περφόρμανς είναι ένα ζωντανό, διαρκώς μεταβαλλόμενο μέσο».

-Ποιες θεωρείτε τις πιο δυνατές performances της πορείας σας;

«Αυτό το ερώτημα επιχειρεί να απαντήσει και η έκθεσή μου στην Αθήνα. Δεν είναι όλες οι δουλειές ενός καλλιτέχνη το ίδιο σημαντικές, ενώ κατά καιρούς επαναπροσδιορίζεται η αξία τους. Οι performances που επανέρχονται διαρκώς στο μυαλό μου είναι εκείνες που έκανα με τον πρώην σύντροφο μου, τον Ουλάι. Ιδιαιτέρως η τρίμηνη πεζοπορία μας στο Σινικό Τείχος πριν χωρίσουμε οριστικά, το “Balkan Baroque”, έργο στο οποίο διαπραγματεύτηκα την ιστορία του πολέμου με αφορμή την τραγωδία της πατρίδας μου, και το πρόσφατο “Seven easy pieces” με την αναβίωση παλαιότερων έργων για το Μουσείο Γκουγκενχάιμ της Νέας Υόρκης. Πρόκειται για την αναβίωση δύο δικών μου performances και παλαιότερων που σημάδεψαν την ιστορία του είδους: “Body Pressure” του Μπρους Νάουμαν, “Seedbed” του Vito Acconci και “How to explain pictures to a dead Hare” του Γιόζεφ Μπόις κ.ά. Θεωρώ ότι η αναβίωση μιας περφόρμανς είναι ο μόνος τρόπος να τη διατηρήσεις στη ζωή, η μνήμη και η βιντεοσκόπηση δεν αρκούν».

-Αναφερθήκατε στο «Balkan Baroque», ένα συγκλονιστικό, αντιπολεμικό έργο. Αρκετοί σάς θυμούνται ακόμα να κάθεστε αιματοβαμμένη, ανάμεσα σε σωρούς από κόκαλα και να προσπαθείτε να ξεπλυθείτε από το αίμα…

«Κάθε καλλιτέχνης νιώθει τυχερός τη στιγμή που μπορεί να συναντηθεί και να εμπλακεί με το κοινό. Η δύναμη αυτού του έργου δεν είναι η προφανής πολιτική του διάσταση. Δεν θεωρώ ότι κάνω πολιτική, φεμινιστική ή οποιασδήποτε άλλης κατηγορίας τέχνη. Το “Balkan Baroque” είχε εκκίνηση τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία αλλά εξελίχθηκε ώστε να αφορά κάθε τραγωδία του πλανήτη. Μου έρχεται στο μυαλό ένα κριτικό σχόλιο της Σούζαν Σόντανγκ για τον τρόπο που οι Αμερικανοί αντέδρασαν στην επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου. “Γιατί η ζωή των Αμερικανών να είναι σημαντικότερη από τις ζωές των πολιτών άλλων χωρών; Παντού, κάθε λεπτό στον κόσμο, υπάρχει μια 11η Σεπτεμβρίου”, έλεγε. Κι εγώ ξεκίνησα από ένα βαθύ προσωπικό κίνητρο για να δημιουργήσω ένα οικουμενικό έργο. Οσο πιο βαθιά καταδύεσαι στον εαυτό σου, όσο πιο ειλικρινής και αληθινός είσαι τόσο περισσότερους ανθρώπους αγγίζεις. Αυτή είναι και η δύναμη της τέχνης, να συγκινεί και να ανυψώνει το πνεύμα».

 -Από ποιες πνευματικές ή καλλιτεχνικές «πηγές» αντλήσατε;

«Ποτέ δεν εμπνεύστηκα από άλλον καλλιτέχνη. Δεν με ενδιέφερε ποτέ η τέχνη από δεύτερο χέρι. Ταξίδεψα σε απομακρυσμένες περιοχές του πλανήτη, στη Νέα Γουινέα και αλλού. Εμπνεύστηκα από τη ζωή και τα τελετουργικά διαφόρων φυλών, τους Αβορίγινες και τους Θιβετιανιούς. Άντλησα από τους πολιτισμούς εκείνους, που ορισμένοι επειδή δεν μπόρεσαν να κατανοήσουν θέλησαν απλώς να τους αφανίσουν με τη βία».

-Μπορεί τελικά η τέχνη να επηρεάσει τις ζωές των ανθρώπων;

«Το κοινό της σύγχρονης τέχνης είναι κουρασμένο από την πληθώρα εικαστικών γεγονότων. Η τέχνη αντιμετωπίζεται ξεκάθαρα ως καταναλωτικό προϊόν. Φέτος, για παράδειγμα, ο κόσμος της τέχνης τρέχει ασταμάτητα από την Μπιενάλε της Βενετίας στην “Ντοκουμέντα” στο Κάσελ, στο Μίνστερ και μετά στις Μπιενάλε Κωνσταντινούπολης, Αθήνας και Λυών. Θεωρώ ότι οι καλλιτέχνες είναι αδύνατο να δημιουργήσουν σημαντικά έργα σε όλες αυτές τις διοργανώσεις και σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Επιπλέον βομβαρδιζόμαστε συνεχώς με εικόνες από την τηλεόραση, το Ιντερνετ, από παντού. Είμαστε ανίκανοι να αντιδράσουμε πια στο θάνατο και στην τραγωδία. Σε αυτό τον καταιγισμό εικόνων πρέπει να υπάρχουν έργα που να μπορούν να σε ταρακουνήσουν με το βαθύ, συναισθηματικό τρόπο που η τέχνη θα όφειλε να έχει. Οι καλλιτέχνες πρέπει να είναι σε εγρήγορση, όπως βεβαίως και το κοινό προκειμένου να δημιουργηθεί αυτή η “χημική” ένωση που θα απογειώσει το έργο τέχνης».

-Μεγαλώσατε σ’ ένα αυστηρό, στρατιωτικό οικογενειακό περιβάλλον. Πόσο επηρέασε την τέχνη σας;

«Πέρασα μια περίοδο ισχυρής αντίδρασης σε αυτό, θέλοντας να απελευθερωθώ από την επιρροή της οικογένειάς μου. Σήμερα ευγνωμονώ τους γονείς μου για την ανατροφή που μου έδωσαν. Το είδος της τέχνης μου απαιτεί τεράστια ψυχική δύναμη και πειθαρχία. Ιδιαιτέρως όταν καλείσαι να μείνεις εφτά ώρες ακίνητος χωρίς να κουνήσεις ούτε ένα βλέφαρο ή σε μια κατάσταση που δεν αισθάνεσαι τον πόνο».

-Πώς θα περιγράφατε την πνευματική και την ψυχική σας κατάσταση τη στιγμή μιας δύσκολης περφόρμανς;

«Είσαι πομπός και δέκτης την ίδια στιγμή. Αισθάνεσαι σχεδόν σωματικά το κάθε άτομο που βρίσκεται στην αίθουσα. Λαμβάνεις τα αισθήματα του κόσμου, τα ανακυκλώνεις εντός σου και τα επιστρέφεις. Η διαδικασία σε εφοδιάζει με ενέργεια πολλαπλάσια από αυτή που διαθέτεις στην κανονική ζωή. Έχεις τη δυνατότητα να συνεπάρεις το κοινό και να το μεταφέρεις σ’ ένα χώρο που ο χρόνος μοιάζει ακινητοποιημένος. Είσαι ταυτόχρονα ένα αδειανό και γεμάτο δοχείο».









.


Ειναι το Ενα, το Ολο και δεν περιεχει καμια παραφωνια μεσα του.

Ειναι το Ενα, το Ολο και δεν περιεχει καμια παραφωνια μεσα του.
Παραλια βοιδοκοιλιας.Πελοποννησος.(Εγκατασταση - Photo ΙΑΝΙΣ)

ΙΗCOYS OSHO KRISHNAMURTI GURDJIEFF AIVANHOV


---------------------------------------------------------------
"ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΔΕΙΑΣΜΑ ΤΟΥ ΝΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ " ΚΡΙΣΝΑΜΟΥΡΤΙ
---------------------------------------------------------------

Κάτω από τη ξύλινη γέφυρα που διασχίζαμε, κυλούσε γρήγορα το γεμάτο ποτάμι, φουσκωμένο απ' όλη την βροχή που είχε πέσει, με μια δύναμη και ορμή που μόνο τα βουνίσια ποτάμια έχουν. Κοιτώντας το ποτάμι από την μια άκρη στη άλλη, να κυλάει ανάμεσα στiς όχθες του που ήταν φτιαγμένες από καλά στοιβαγμένες πέτρες και δέντρα, είχε επίγνωση της κίνησης του χρόνου' παρελθόν, παρόν και μέλλον. Η γέφυρα ήταν το παρόν και όλη η ζωή κινιόταν και υπήρχε περνώντας από το παρον .

Το αποκορύφωμα των δυνατών αισθημάτων και της αληθινής ευαισθησίας είναι το ζήσιμο της ουσίας. Σ' αυτή βρίσκεται ομορφιά πέρα από τις λέξεις και τα συναισθήματα. Οι σωστές αναλογίες και το βάθος, το φως και οι σκιές σ' ένα πίνακα είναι περιορισμένα από τον χώρο και τον χρόνο, είναι παγιδευμένα στο όμορφο-άσχημο. Αλλά εκείνο που βρίσκεται πέρα από τις γραμμές και τα σχήματα, πέρα από την μάθηση και τη γνώση, είναι η ομορφιά της ουσίας.

Krishnamurti's Notebook





--------------------------------------------------------
Και κει που θα πεσω ,

θα ειναι η αγκαλια ΤΟΥ.
ΟΣΣΟ

--------------------------------------------------------

Όταν έρχεται, εμείς δεν είμαστε εκεί να το συλλάβουμε. Έρχεται μόνον όταν εμείς χαθούμε. Όπως και αν το ονομάσουμε- Αλήθεια, η Θεό ή Φώτιση- σε τέτοιες στιγμές κενού, αυτό απλά έρχεται.
Όποιος και αν το δέχτηκε ένοιωσε ότι είναι η Χάρη του Θεού. Ο λόγος που το λέει αυτό, ειναι επειδή δεν προήλθε από δικες του προσπάθειες. Πως μπορούμε να ψάξουμε για ένα Θεό του οποίου δεν γνωρίζουμε το όνομα και την διεύθυνση, του οποίου δεν μπορούμε ν'αναγνωρίσουμε, γιατί δεν είναι ως τα τώρα γνωστός; Αν το γνωρίζουμε και το αναγνωρίσουμε, τότε δεν υπάρχει ανάγκη αναζήτησης. Αν όμως κατά την αναζήτηση το "Εγώ" διαλυθεί, τότε αυτός θα βρεί εμένα. Με γνωρίζει αρκετά καλά.
Ισως να με έχει ήδη βρει ακόμα και τώρα. Είμαι όμως ένας άνθρωπος που τρέχω κι όλο τρέχω κι ακόμη δεν κουράστηκα. Ακόμη και τώρα δεν είμαι κουρασμενος. Αυτός όμως θα περιμένει μέχρι να σωριαστώ τελείως εξαντλημένος. Και κει που θα πέσω , θα είναι η Αγκαλιά του...

OSHO









-------------------------------------------
Ο ΙHCOYS είπε,
-------------------------------------------
«Εάν σας πούν ‘από που έρχεστε;’ να απαντήσετε , ‘ερχόμαστε από το Φως, από το μέρος που το Φως αυτοδημιουργήθηκε, αυτοεγκαθιδρύθηκε και εμφανίστηκε στην εικόνα σας’.
Εάν σας πουν ‘είστε εσείς;’ να απαντήσετε, ‘είμαστε τα τέκνα και είμαστε οι εκλεκτοί του ζωντανού Πατέρα’.
Εάν σας ρωτήσουν ‘ποιά είναι η απόδειξη του Πατέρα μέσα σας;’ να απαντήσετε ‘είναι η κίνηση και η γαλήνη’»

Ο Ιησούς είπε «αποκαλύπτω τα μυστήριά μου, σ’ αυτούς που είναι άξιοι των μυστηρίων μου»

Ο Ιησούς είπε, «Είθε αυτός που αναζητά, να μην πάψει να αναζητά μέχρι να βρει. Κι όταν βρει, θα θορυβηθεί. Κι όταν θορυβηθεί, θα θαυμάσει. Και τότε θα βασιλεύσει και θα αναπαυθεί. Η βασιλεία του Θεού είναι μέσα σας και έξω από εσάς. Όποιος γνωρίζει τον Εαυτό του, θα βρει και Αυτήν. Όταν γνωρίσετε τον Εαυτό σας, θα γνωρίσετε ότι είστε υιοί Θεού ζωντανού. Μα εάν δεν γνωρίσετε τον Εαυτό σας, θα είστε στην φτώχεια και θα είστε η φτώχεια.»

Οι μαθητές είπαν στον Ιησού, «πες μας πως θα έρθει το τέλος μας;»
Ο Ιησούς είπε, «βρήκατε την αρχή και ψάχνετε το τέλος; Βλέπετε, το τέλος θα είναι εκεί που είναι η αρχή. Συγχαρητήρια σ’ αυτόν που στέκεται στην αρχή: αυτός δεν θα γνωρίσει το τέλος και δεν θα γευτεί θάνατο»

Ο Ιησούς είπε, «όποιος έφτασε να γνωρίσει τον κόσμο, ανακάλυψε ένα κουφάρι. Κι όποιος ανακάλυψε ένα κουφάρι, γι αυτόν ο κόσμος δεν είναι άξιος

Ο Ιησούς είπε, «Εάν ένας τυφλός οδηγεί έναν τυφλό, και οι δύο θα πέσουν στην τρύπα»

Ο Ιησούς είπε, «ο ηλικιωμένος άνθρωπος που δεν διστάζει να ρωτήσει ένα μικρό παιδί 7 ετών για το νόημα της ζωής, θα ζήσει. Διότι πολλοι που ήταν πρώτοι θα γίνουν τελευταίοι, μα όλοι θα γίνουν Ένα στο τέλος»

Ο Ιησούς είπε, «άναψα φωτιά στον κόσμο και κοιτάξτε, την φυλάω μέχρι να φουντώσει»

Ο Ιησους ειπε, « να ειστε περαστικοι »

Ο Ιησούς είπε, «Όταν δύο άνθρωποι κάνουν ειρήνη κάτω από μια στέγη, τότε μπορούν να πουν στο βουνό ‘μετακινήσου!’ και να μετακινηθεί»

Ο Ιησούς είδε μερικά μωρά να θηλάζουν και είπε στους μαθητές του « αυτά τα μωρά που θηλάζουν είναι σαν αυτούς που θα εισέλθουν στην βασιλεία του Πατέρα »
Και αυτοί του είπαν «τότε, θα εισέλθουμε στη βασιλεία σαν μωρά;»
Κι ο Ιησούς τους είπε «όταν κάνετε τα 2 μέσα σε 1 και όταν θα κάνετε τα μέσα σαν τα έξω και τα έξω σαν τα μέσα, και τα πάνω σαν τα κάτω, και το αρσενικό και το θηλυκό σε κατι μοναδικό, ώστε το αρσενικό να μην είναι αρσενικό και το θηλυκό να μην είναι θηλυκό, όταν έχετε τα μάτια στην θέση των ματιών, τα χέρια στην θέση των χεριών, τα πόδια στην θέση των ποδιών και την εικόνα στην θέση της εικόνας, τότε θα εισέλθετε »


Και η Σαλώμη είπε «ποιός είσαι Κύριε;
Κι ο Ιησούς της είπε , «είμαι αυτός που έρχεται από αυτό που είναι Όλο. Μου δόθηκαν πράγματα από τον Πατέρα μου. Γι αυτό λέω, όταν ένας είναι ολόκληρος, τότε θα γεμίσει Φως. Μα εάν είναι χωρισμένος -διαιρεμένος, τότε θα γεμίσει σκοτάδι»

Ο Ιησούς είπε «όποιος είναι πλησίον μου, είναι πλησίον της φωτιάς. Κι αυτός που είναι μακριά μου, είναι μακριά από την βασιλεία»

Ο Ιησούς είπε «δείξτε μου τον λίθο που οι χτίστες απέρριψαν: αυτός είναι το θεμέλιο»

Ο Ιησούς είπε «όταν κάνετε τα δύο ένα, θα γίνεται ο υιός του Ανθρώπου, κι όταν θα λέτε ‘βουνό, μετακινήσου’, θα μετακινείται»

Ο Ιησούς είπε «μη δίδετε ότι είναι ιερό στους σκύλους, διότι θα το πετάξουνε χάμω. Μη δίδετε μαργαριτάρια στους χοίρους, διότι θα τα συνθλίψουν»

Απο το κατα Θωμαν Ευαγγελιο








-------------------------------------------------------------
ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ - GURDJIEFF (Πριερε,Γαλλια 1923-1924)
-------------------------------------------------------------
Εδώ δεν υπάρχουν ούτε Ρώσοι, ούτε Άγγλοι, ούτε Εβραίοι, ούτε Χριστιανοί. Υπάρχουν μόνο άνθρωποι που έχουν σαν κοινό σκοπό, να γίνουν ικανοί να είναι. Εδώ μπορούμε να δώσουμε μια κατεύθυνση και να δημιουργήσουμε συνθήκες
- αλλα όχι να βοηθήσουμε.

Να κρίνεις τους άλλους σύμφωνα με αυτό που εσύ είσαι, ετσι σπάνια θα κάνεις λάθος.

Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσπαθούμε να γίνουμε ικανοί να είμαστε Χριστιανοί.

Αγαπώ αυτόν που αγαπά την εργασία.
Να σέβεσαι όλες τις θρησκείες.

Μην κρίνεις την τέχνη με τα αισθήματα σου.

Μην κρίνεις έναν άνθρωπο συμφωνα μ'εκείνα που λέγονται γι'αυτόν.

Να λαμβάνεις υπόψη σου εκείνα που οι άλλοι σκέφτονται για σένα
και όχι αυτά που λένε.

Πάρε αυτά που κατανοεί η Ανατολή και αυτά που γνωρίζει η Δύση και άρχισε να ψάχνεις.

Μόνο το να υποφέρει κανείς συνειδητά έχει νόημα.

Αν θέλεις να μάθεις ν'αγαπάς άρχισε με τα ζώα. Είναι πιο ευαίσθητα.

Μόνο εκείνος που μπορεί να επαγρυπνεί για το καλό των άλλων, είναι άξιος για το δικό του καλό.

Η ενέργεια που ξοδεύεται σε εσωτερική ενεργητική εργασία μετασχηματίζεται αμέσως σε καινούργιο απόθεμα . Αυτή όμως που ξοδεύεται σε μια παθητική εργασια χανεται για παντα.

Ενας άνθρωπος είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του, μια μηχανή όχι. Η μεγαλύτερη αυταπάτη του ανθρώπου είναι πως πιστεύει ακράδαντα ότι πράττει, ενώ στην πραγματικότητα το καθετί συμβαίνει. Για να πράττεις πρέπει να ΕΙΣΑΙ.

Μόνο εσείς μπορείτε ν'αποφασίσετε τι είναι αυτό που επιθυμείτε να κάνετε. Ερευνήστε στην καρδιά σας τι είναι αυτό που περισσότερο επιθυμείτε, και αν είστε ικανοί να το κάνετε αυτό, θα μάθετε τι να κάνετε. Σκεφτείτε το καλά, και ξεκινήστε.

Αν βοηθάς τους άλλους, θα βοηθηθείς. Ισως αύριο, ίσως σε 100 χρόνια, αλλά θα βοηθηθείς. Η φύση πρέπει να εξοφλήσει το χρέος ... Είναι
μαθηματικός νόμος κα όλη η ζωή είναι μαθηματικά.

Μάθε να σ’ αρέσει αυτό που ‘ δεν σ ‘αρέσει.’
Να θυμάσαι τον εαυτό σου παντού και παντα. Διδάσκοντας τους άλλους θα μάθεις ο ίδιος.
Δίκαιος μπορεί να είναι μονο εκείνος που ξέρει να βάλει τον εαυτό του στη θέση του άλλου.

Ο συνειδητός έρωτας προκαλεί την ίδια ανταπόκριση.
Ο συναισθηματικός έρωτας προκαλεί το αντίθετο.
Ο φυσικός έρωτας εξαρτάται από τον τύπο και την πολικότητα.

GURDJIEFF (Γεωργιος Γεωργιαδης)








--------------------------------------------------------------
ΣΤΑΥΡΟΣ:Η ΣΥΝΘΕΣΗ ΑΡΣΕΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΘΗΛΥΚΗΣ ΑΡΧΗΣ
ΣΤΟ ΣΥΜΠΑN
---------------------------------------------------------------

Ο ΑΙΒΑΝΧΩΦ ΜΙΛΑΕΙ ΠΑ ΤΗΝ ΒΑΘΥΤΑΤΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΛΑΣ.

Ο Χριστιανισμός συνδύασε το σταυρό με το θάνατο του ΙΗΣΟΥ, όμως αυτό το σύμβολο υπήρχε πολύ πριν από Αυτόν. Τον συναντάμε στις πιο αρχαίες θρησκείες και τους πιο αρχαίους πολιτισμούς: στην Μεσοποταμία, στην Αίγυπτο στην Κίνα κ.τ.λ. Που γεννήθηκε αυτό το σύμβολο; Ποίος το επινόησε; Κανείς δεν το επινόησε, το σύμβολο αυτό υπάρχει μέσα στη Φύση. Παρατηρήστε μονάχα τις κινήσεις του νερού και της φωτιάς. Το νερό κυλάει, εξαπλώνεται, ακολουθεί την οριζόντια γραμμή. Ενώ η φωτιά υψώνεται, ανεβαίνει: παίρνει την κάθετη κατεύθυνση. Η φωτιά και το νερό (κάθετη και οριζόντια γραμμή), είναι η έκφραση των 2 αρχών, της αρσενικής και της θηλυκής, της θετικής και της αρνητικής, οι οποίες εργάζονται μαζί μέσα στο Σύμπαν, Για να καταλάβετε στ’ αλήθεια το σταυρό πρέπει να καταλάβετε την φύση και την εργασία των 2 αρχών που αντιπροσωπεύονται από την φωτιά και το νερό, διαφορετικά θα βάλετε το νερό μέσα στη φωτιά, (μιλώντας συμβολικά), και η φωτιά θα σβήσει… ή πάλι, θα βάλετε την φωτιά μέσα στο νερό κι' αυτό θα εξατμιστεί. Αν ξέρετε να υπολογίζετε σωστά την φύση αυτών των 2 στοιχείων, θα ενεργείτε σοφά: θα βάζετε το νερό μέσα σ’ ένα δοχείο και θ' ανάβετε την φωτιά από κάτω: η φωτιά θα διεγείρει και θα βράζει το νερό έτσι ώστε να πετυχαίνετε μια εκπληκτική ενέργεια χάρη στην οποία θα μπορείτε να ενεργοποιείτε μηχανές και να βάζετε σε κίνηση τον κόσμο ολόκληρο. Χάρη στον διαχωρισμό που βρίσκεται ανάμεσα τους, δεν θα αλληλοκαταστραφούν. Πρέπει να μάθουμε πως να κάνουμε να εργάζονται μαζί το αρσενικό και θηλυκό, το ενεργητικό και το παθητικό, ο πομπός και ο δέκτης, το πνεύμα και η ύλη, ο άντρας και η γυναικα, η νοηση και η καρδια, η σοφια και η αγαπη.
Ο σταυρός λοιπόν αντιπροσωπεύει τις 2 αρχές, την αρσενική και την θηλυκή, οι οποίες συναντιούνται για να εργαστούν μαζί μέσα στο σύμπαν. Αυτή όμως η εργασία γίνεται ξεκινώντας από ένα κέντρο: το σημείο τομής αυτών των 2 αξόνων του σταυρού. Αυτό το κέντρο ενώνει τις δυνάμεις, τις συγκρατεί συνδεμένες. Δίχως αυτό, όλα θα διασκορπίζονταν στον δίσκο μόλις θα άρχιζε ο σταυρός να γυρίζει. Γιατί ο σταυρός γυρίζει, και στην περιστροφή του οι άξονες του διαγράφουν έναν κύκλο, το σύμβολο του ήλιου. Ο σταυρός σε κίνηση είναι η Σβάστικα. Αυτή η κίνηση μπορεί να γίνεται προς τα δεξιά ή προς τα αριστερά. Ο σταυρός που στρέφεται προς τα δεξιά, σημαίνει ότι βιδώνουμε, σφίγγουμε, εμποδίζουμε την εκδήλωση των ενεργειών, τις συγκρατούμε για να τις εξουσιάζουμε. Αυτό είναι το σύμβολο της πνευματικότητας η οποία φρενάρει την κίνηση των φυσικών δυνάμεων. Παράδειγμα, οι γιόγκι, οι οποίοι, συγκρατώντας το σώμα τους ακίνητο, "βιδώνουν" την κατώτερη φύση τους με σκοπό να εκδηλωθούν οι ενέργειες της ανώτερης και θεϊκής φύσης τους, επειδή δεν μπορεί κανείς να πλησιάσει τον θεϊκό κόσμο παρά μόνο ελαττώνοντας την κινητικότητα και την δραστηριότητα του φυσικού σώματος. Στρέφοντας τώρα προς την άλλη μεριά, η Σβάστικα σημαίνει ότι ξεβιδώνουμε, ότι ξεσφίγγουμε τα φρένα για να βάλουμε σε λειτουργία φυσικές και ενστικτώδεις ενέργειες και ότι έτσι κλείνουμε το πέρασμα στις ύψιστες δυνάμεις του πνεύματος, αφηνόμαστε στην μηχανική, στη γήϊνη πλευρά, για να γίνουμε αποκλειστικά ισχυροί μέσα στην ύλη.
Όταν ζωγραφίζουμε ένα σταυρό ή όταν κάνουμε το σημείο του σταυρού, πρέπει να εννοούμε το ανθρώπινο ον σαν σύνθεση των 2 αρχών, της αρσενικής (πνεύυα ή νόηση) και της θηλυκής (ψυχή ή καρδιά). Η ένωση των 2 αυτών αρχών παράγει την κίνηση. Ναί, όταν ενώνουμε την σκέψη με το συναίσθημα γεννιέται η κίνηση ή η δράση. Η κίνηση του σταυρού διαγράφει έναν κύκλο, τον ήλιο. Και όσο περισσότερο έντονη είναι η κίνηση, τόσο φωτεινότερος γίνεται ο ήλιος. Ο ήλιος ενώνει τις 2 αρχές, είναι ο σταυρός σε κίνηση. Και όταν οι 2 άξονες του σταυρού, δηλαδή ένας άντρας και μια γυναίκα συναντιούνται, τι κάνουν; Ενώνουν το νερό και την φωτιά. Αν δεν ξέρουν πως να το κάνουν, σ' αυτό το σημείο, το νερό, δηλαδή η γυναίκα, θα εξατμιστει και η φωτια, δηλαδη ο ανδρας, θα σβησει. Επειδή η φωτιά και το νερό μπορούν να αλληλοκαταστραφοϋν, έχει συμπεράνει κανείς ότι είναι εχθροί. Φαινομενικά, αυτό είναι αλήθεια. Οι άνδρες και οι γυναίκες δεν παύουν να πολεμούν οι μεν τους δε κι' αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι ονομάζουν αγάπη δεν είναι άλλο από ένα σφοδρό πόλεμο των φύλων. Αυτός ο πόλεμος υπάρχει επειδή δεν έχουν καταλάβει το σύμβολο του σταυρού ώστε να δημιουργούν μαζί την κίνηση: την ζωή.
Το ότι οι άνδρες και οι γυναίκες αναζητούν οι μεν τους δε, σημαίνει ότι υπάρχει μια αιτία και πρέπει να τη βρούμε. Αυτή η αιτία είναι ότι είναι αντιπρόσωποι των 2 μεγάλων κοσμικών αρχών οι οποίες δημιουργούν τη ζωή. Για να δημιουργήσουν όμως αληθινά την ζωή αντί να καταστρέφουν ο ένας τον άλλο, πρέπει να συναντιούνται και να κάνουν ανταλλαγές μ' ένα νέο τρόπο. Σας το έχω πεί: δεν πρέπει να έρχονται κατευθείαν σε επαφή το νερό και η φωτιά. Το νερό πρέπει να χύνεται μέσα σ' ένα σκεύος και να μπαίνει επάνω από την φωτιά. Αυτός ο νόμος ισχύει για όλους τους ανθρώπους που συναντάτε. Από σας εξαρτάται το αν θα καταστρέψετε ο ένας τον άλλο ή το αν θα καταφέρετε να δημιουργήσετε μια δύναμη ευεργετική για ολόκληρο το σύμπαν. Μπορείτε να συναντάτε και ν' αγαπάτε τα όντα, με τη σκέψη σας όμως να μάθετε να τηρείτε μια ΑΠΟΣΤΑΣΗ. Η απόσταση είναι το σκεύος, η κατσαρόλα !

(Omraam Mikhael Aιvanhov)

Σημειωση: Ο Αιβανχωβ διευκρινιζει στις αυστηρά προφορικές διδασκαλίες του, ότι πρόθεση του δεν είναι να αντιταχτεί στους χριστιανους, αλλά να πλατυνει την κατανόηση τους. Οι ομιλίες του Αιβανχωβ κυκλοφορούν στην Ελληνκή γλώσσα από τις εκδόσεις PROSVETA.






-------------------------------------------
ΚΒΑΝΤΙΚΗ ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ.
--------------------------------------------

Νομίζω ότι μπορώ να πω με σιγουριά ότι κανείς δεν καταλαβαίνει κβαντική μηχανική.
- Ρίτσαρντ Φεϋνμαν -

Αυτοί που δεν παθαίνουν σοκ, όταν ακούν για πρώτη φορά σχετικά με την κβαντική θεωρία δεν είναι δυνατόν να την έχουν καταλάβει
- Νιλς Μπορ
(Βραβείο Νόμπελ 1922 για την δομή του Ατόμου)


Εδώ και τριάντα χρόνια ορισμένοι επιστήμονες έχουν συνειδητοποιήσει και δηλώσει με διάφορους τρόπους πως οι ανακαλύψεις της κβαντικής φυσικής ομοιάζουν σε μεγάλο βαθμό με τις αρχαίες πνευματικές διδασκαλίες - ειδικά αυτές της Ελλάδας και της Ινδίας.

Σήμερα κυκλοφορούν άφθονα βιβλία και, εντελώς πρόσφατα, δυο σημαντικά και συναρπαστικά κινηματογραφικά έργα πάνω στο θέμα με τους τίτλους ΤΙ ΣΤΟ ..... ΜΠΙΠ ΞΕΡΟΥΜΕ ? και ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ. Και τα δυο έργα συνοδεύονται από βιβλία με τους ίδιους τίτλους. Στο τέλος του άρθρου θα βρείτε και άλλους τίτλους που ασχολούνται με το θέμα. Επίσης προτείνω να παρακολουθήσετε τις εκπομπές ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ στην ΕΤ3, όπου οι καθηγητές αστροφυσικής στο πανεπιστήμιο Αθηνών κ.κ Μ.Δανέζης και Στρ. Θεοδοσίου μας ενημερώνουν με ένα μοναδικό τρόπο για την πραγματικότητα, πίσω και κάτω από την επιφανειακή υλική πραγματικότητα, που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας.

Εδώ θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικές από τις βασικές έννοιες της σύγχρονης φυσικής και πως συσχετίζονται με τις αρχαίες πνευματικές διδασκαλίες.

Ποιες είναι αυτές οι αλήθειες;

1. Ύλη και ενέργεια εναλλάσσονται. Η ύλη μπορεί να γίνει ενέργεια και η ενέργεια μπορεί να γίνει ύλη σύμφωνα με την φόρμουλα του Αϊνστάιν Ε=mc2, όπως στην πυρηνική ενέργεια και στην ατομική βόμβα.

Δηλαδή το περιοδικό που κρατάτε στο χέρι σας είναι μια λεπτή μορφή ενέργειας που έχει πάρει την μορφή της ύλης που κρατάτε. Το σώμα σας είναι η ίδια ενέργεια που έχει πάρει την μορφή του σώματος σας. Όλη η ύλη είναι και ενέργεια. Η δομή του κάθε ατόμου ή μορίου είναι, τελικά, ενέργεια.

2. Σωματίδια μπορούν να φαίνονται σαν ύλη ή / και σαν κύματα. Μπορεί κάτι να συμπεριφέρεται τώρα σαν σωματίδιο και μετά σαν κύμα απλωμένο μέσα στο χώρο. Όταν παρατηρούμε φωτόνια και ηλεκτρόνια αλλάζουν συμπεριφορά. Μια στιγμή είναι σαν ύλη και μετά από λίγο είναι σαν απλωμένα κύματα ενέργειας.

3. Ο παρατηρητής επιδρά στο παρατηρούμενο. Η αρχή του Χαϊζενμπεργκ είναι ότι δεν μπορούμε να ορίσουμε ταυτόχρονα τη θέση και την ταχύτητα ενός σωματιδίου. Μπορεί να μετρήσουμε είτε το ένα είτε το άλλο. Ο Γ. Βίγκνερ θεωρεί ότι όταν παρατηρούμε ένα σωματίδιο επιδρούμε στην συμπεριφορά του.

Δεν μπορούμε να παρατηρούμε κάτι ή κάποιον χωρίς να επιδρούμε σε αυτό. Αυτό σημαίνει ότι σαν παρατηρητές έχουμε μια αλληλοεπίδραση σε όλα που υπάρχουν γύρω μας. Μπορούμε να κάνουμε μια ψυχολογική παρομοίωση εδώ, λέγοντας ότι οι πεποιθήσεις, τα συναισθήματα οι προσδοκίες και οι προκαταλήψεις μας έχουν μεγάλη επίδραση στους γύρω μας. (Δεν θα συμφωνήσουν όλοι οι επιστήμονες με αυτό.) Μπορούμε να φανταστούμε τους άλλους σαν κύματα πιθανοτήτων που μπορούνε να συμπεριφέρονται με διάφορους τρόπους και ότι ο καθένας, ανάλογα με δικά του συναισθήματα και προκαταλήψεις, έλκει από αυτά τα άτομα διαφορετικές συμπεριφορές.

Με άλλα λόγια, αν εγώ περιμένω απόρριψη, επιθετικότητα ή αδιαφορία από τους άλλους, σαν παρατηρητής θα έλκω ακριβώς αυτά και επίσης θα τα «βλέπω» ακόμα και όταν δεν υπάρχουν. Θα προβάλω επάνω στους άλλους και τη ζωή αυτά που περιμένω και αυτά που αντιστοιχούν στους φόβους και στις προσκολλήσεις μου.

Έτσι θα μπορούσε κάνεις να συμπεραίνει ότι σύμφωνα με την Κβαντική φυσική έχουμε πολύ περισσότερη αλληλοεπίδραση με το περιβάλλον μας σε σύγκριση με την Νευτώνεια φυσική όπου η «πραγματικότητα» ήταν έξω από μας και αυτά που γίνονταν ήταν πάντα ανεξάρτητα από το τι πιστεύουμε εμείς και πως νιώθουμε. Στην Κβαντική αντίληψη ο παρατηρητής δεν είναι ποτέ ανεξάρτητος από αυτά που παρατηρεί.

4. Αυτό που αντιλαμβανόμαστε σαν πυκνή και αδιαπέραστη ύλη είναι στην πραγματικότητα κενό - μεγάλα πεδία (σύννεφα) ηλεκτρονίων με ελάχιστη ύλη ή συμπαγή ενέργεια στο κέντρο. Ζούμε σε ένα σύμπαν δημιουργημένο από «αντικείμενα» που είναι στην πραγματικότητα 99% κενό.

Τελικά η ύλη όπως την γνωρίζουμε είναι μια κατασκευή των ανθρωπίνων αισθήσεων. Παρόλο που είναι 99.99 κενή, συμφωνούμε όλοι υποσυνείδητα να είναι «στερεή» και μπορούμε να στηριχτούμε πάνω της, δεν μπορούμε να περάσουμε μέσα από αυτή, ούτε να δούμε μέσα από αυτή (εκτός από διαφανή ύλη - όπως ένα τζάμι). Η αλήθεια ότι η ύλη είναι άδεια και τελικά μια ομαδική συνδημιουργία της ανθρώπινης συνειδητότητας, επαναλαμβάνεται συνεχεία στο έργο «Τι στο.... Μπίιιπ Ξέρουμε» και επίσης στις εκπομπές «Το Σύμπαν που Αγάπησα.».

Φαίνεται ότι σαν ψυχές στην εξέλιξη έχουμε συμφωνήσει να δημιουργήσουμε αυτή την υλική τρισδιάστατη παγματικότητα που είναι απλώς μια από πολλές πιθανές διαμορφώσεις της οικουμενικής ενέργειας ή της απεριόριστης άμορφης ενέργειας του κενού. Έχουμε συμφωνήσει σε αυτό το πείραμα, δηλ. στην υλοποίηση, μάθηση και εξέλιξη και συμφωνούμε να βιώσουμε την «ύλη» μας σαν στέρεη παρόλο που είναι 99.99 % κενή. Σε άλλα μέρη του σύμπαντος τα άτομα είναι λιγότερα κενά - όπως κοντά σε μια μαύρη τρύπα όπου υπολογίζουν ότι ένα κυβικό εκατοστό ύλης θα ζυγίσει 10.000.000.000 κιλά

Έτσι ο ανθρώπινος νους δημιουργεί την ψευδαίσθηση της στέρεης ύλης και των ξεχωριστών αντικείμενων με το σκοπό να δημιουργήσει ένα πλαίσιο για την εξέλιξη μέσα από τις ψευδαισθήσεις αυτές.



5. Έχει παρατηρηθεί ότι ένα σωματίδιο μπορεί να εμφανιστεί από το κενό και να ξαναχαθεί εκεί. Είναι εκεί και μετά δεν είναι εκεί, και μετά πάλι είναι εκεί. Φαίνεται ότι το κενό και η ύλη είναι ένα και το αυτό.

Η ύλη τελικά είναι απλώς ενέργεια που έχει δεχτεί πληροφορίες που την διαμορφώνουν σε υλικά σωματίδια που μπορούν επίσης να γυρίσουν στην αρχική τους κατάσταση μέσα στο «κενό» που είναι γεμάτο με σχεδόν απεριόριστη άμορφη ενέργεια. Ο Σεθ, ένα πνεύμα, που μίλησε μέσα από το σώμα της Jane Roberts στην Αμερική, δηλώνει ότι οι σκέψεις και τα συναισθήματα μας δίνουν μορφή σε μια άμορφη ενέργεια κάνοντας την να γίνεται το σώμα μας και ακόμα (ομαδικά) τα αντικείμενα και το περιβάλλον γύρω μας.

Σύμφωνα με το φυσικό Fritzjof Capra στο βιβλίο του Tο Ταό της Φυσικής, «Aυτά τα δυναμικά σχέδια από ενεργειακές δέσμες σχηματίζουν τις σταθερές, πυρηνικές, ατομικές και μοριακές δομές που συγκροτούν την ύλη και της δίνουν τη μακροσκοπική στέρεη όψη της, κάνοντάς μας έτσι να πιστεύουμε πως είναι φτιαγμένη από κάποια υλική ουσία. Στο μακροσκοπικό επίπεδο αυτή η ένδειξη ουσίας είναι μία χρήσιμη προσέγγιση, αλλά στο ατομικό επίπεδο δεν έχει πια νόημα. Tα άτομα αποτελούνται από σωμάτια κι αυτά τα σωμάτια δεν είναι φτιαγμένα από κάποια υλική ουσία. Όταν τα παρατηρούμε, δε βλέπουμε ποτέ ουσία. Αυτό που παρατηρούμε είναι δυναμικοί διασχηματισμοί, που αλλάζουν ο ένας μέσα στον άλλον - ένας συνεχής χορός ενέργειας».

6. Ακόμη πιο περίεργο είναι ότι ένα σωματίδιο μπορεί να εμφανιστεί συγχρόνως σε πάνω από μία θέση. Σ’ ένα πείραμα ένα σωματίδιο εμφανίστηκε σε 3000 μέρη συγχρόνως.

Εδώ σηκώνουμε τα χέρια μας ψηλά. Πως να εξηγήσουμε το γεγονός ότι οι επιστήμονες φωτογραφίζουν ένα σωματίδιο που φαίνεται να είναι σε πολλά μέρη συγχρόνως; Η μονή λύση είναι να αλλάξουμε την αντίληψη μας για το τι είναι ύλη και τι είναι χώρος και χρόνος. Τα αποτελέσματα αυτά - που δεν τα αμφισβητεί κανένας επιστήμονας - ίσως να εξηγούνται, εγκαταλείποντας τα στενά όρια που έχουμε για το χώρο και το χρόνο.

Οι καθηγητές κ. Δανέζης και Θεοδοσίου, αστροφυσικοί του Πανεπιστήμιου Αθηνών, δεν διστάζουν να δηλώσουν επανειλημμένα ότι στην αλήθεια ο χρόνος και χώρος όπως τα βιώνουμε δεν υπάρχουν - είναι ψευδαισθήσεις του ανθρώπινου νου και των ανθρώπινων αισθήσεων. Ίσως εδώ βρίσκεται το κλειδί και η απάντηση στο φαινόμενο ότι ένα σωματίδιο φαίνεται σε πολλά μέρη συγχρόνως.

7. Εμπλοκή - μη τοπική επίδραση, κατά την οποία ένα σωματίδιο μπορεί να έχει μία εμπλοκή με ένα άλλο, έτσι ώστε να μπορούμε να επιδρούμε στο σωματίδιο αυτό, όταν επηρεάζουμε ένα άλλο σωματίδιο που είναι μακριά από αυτό, αλλά με το οποίο βρίσκεται κατά κάποιο τρόπο σε αόρατη σύνδεση, όχι φυσική .

Πάλι δεν καταλαβαίνουμε το μηχανισμό της άμεσης αλληλοεπίδρασης μεταξύ σωματιδίων που είναι μακριά το ένα από το άλλο. Φαίνεται ότι πάλι υπάρχει ανάγκη να αναθεωρήσουμε τα στεγανά του χώρου και χρόνου - επειδή πιθανές εξηγήσεις θα ήταν ότι δεν υπάρχει χώρος μεταξύ των σωματιδίων αυτών - παρόλο που φαίνεται να είναι μακριά το ένα από το άλλο. Αν στην αλήθεια δεν υπάρχει χώρος, τότε είναι φυσικό ότι το ένα επηρεάζεται από το άλλο.

Τέτοια φαινόμενα όμως συμβαίνουν συχνά σε ψυχολογικό και πνευματικό επίπεδο. Ανθρωποι με «εμπλοκή», όπως δίδυμα αδέλφια, γονείς και παιδιά, σύντροφοι, μπορεί να βιώνουν αυτό που συμβαίνει στον άλλον παρόλο που ο αλλος είναι χιλιόμετρα μακριά.

8. Κβαντικά άλματα. Τα ηλεκτρόνια μπορούν να αλλάζουν θέση, στιγμιαία. Ξαφνικά εμφανίζονται σε μια άλλη τροχιά με ανώτερη ή χαμηλότερη ενέργεια ή απόσταση από τον πυρήνα.

Η κβαντική αλλαγή έχει γίνει σύνθημα της εποχής μας. Χρησιμοποιείται για να εννοεί μια αλλαγή που δεν παίρνει χρόνο αλλά που γίνεται άμεσα, στιγμιαία, ακαριαία. Υπάρχουν και νέες εναλλακτικές θεραπείες που βασίζονται στην δυνατότητα της άμεσης - χωρίς χρόνο και διαδικασία - αλλαγής ή θεραπείας.

9. Time Reversal Symmetry - Υπάρχει μια αντίληψη στην Κβαντική μηχανική που λέει ότι πρέπει να υπάρχει αντίστροφη συμμετρία σε όλες τις διαδικασίες του χρόνου, σε κάθε τι που συμβαίνει. Έτσι θεωρητικά δεν υπάρχει λόγος ο χρόνος να μην πάει προς τα πίσω, όπως πάει προς τα εμπρός. Επίσης ότι θα μπορούσαμε να έχουμε γνώση του μέλλοντος όπως έχουμε για το παρελθόν. Μια άλλη πιθανή λογική της ιδέας αυτής είναι ότι το μέλλον μπορεί να είναι αυτό που διαμορφώνει το παρόν, όπως το διαμορφώνει το παρελθόν. Με την ιδέα αυτή, αυτό που μια μέρα θα γινόμαστε (με την αντίληψη του χρόνου που έχουμε τώρα) μπορεί να είναι η αίτια αυτού που είμαστε τώρα, όπως είναι και αυτό που ήμασταν κάποτε. Ο νόμος αυτός αλλάζει εντελώς την αντίληψη μας για τα αίτια και τα αποτελέσματα. Μέχρι τώρα στο νου μας το παρελθόν ήταν πάντα η αιτία του παρόντος.

Με το νέο αυτό τρόπο σκέψης, θα μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν αλλάζοντας το παρόν. Και βέβαια αλλάζουμε το μέλλον αλλάζοντας το παρόν και το παρελθόν. Είστε αρκετά μπερδεμένοι ακόμα; Σήμερα τέτοιες σκέψεις είναι τροφή για πολλά έργα επιστημονικής φαντασίας - αλλά που ίσως δεν είναι τελικά φαντασία.

10. Κβαντικά πεδία πιθανοτήτων, όπου υπάρχει μια «εσωτερική» αόρατη τάξη, σύμφωνα με τον Ντέϊβιντ Μπόμ, (μαθητή του Αϊνστάιν) όπου όλα τα σωματίδια και κύματα του σύμπαντος αλληλοαγγίζονται και αλληλοεπιδρούν ανεξαρτήτως χώρου και χρόνου. Τίποτα δεν είναι ξεχωριστό. Υπάρχει μόνο ένα αδιαφοροποίητο πεδίο από ανεκδήλωτες, ακόμη, πιθανότητες.

Μερικοί αντιλαμβάνονται το πεδίο αυτό σαν την πρωταρχική συνειδητότητα. Αυτό το πεδίο εκδηλώνεται σαν εξωτερική ορατή τάξη ή κόσμος όντων, αντικείμενων και γεγονότων μόλις αρχίσουμε να το παρατηρούμε και, στην πραγματικότητα, να το δημιουργούμε με την παρατήρηση μας, μέσω των υποσυνείδητων πεποιθήσεων.

11. Σ’ αυτό το επίπεδο της ύπαρξης, που ονομάζεται εσωτερική τάξη, κβαντικό πεδίο ή πρωταρχική συνειδητότητα
α) Όλα τα σωματίδια και κύματα αλληλοσυνδέονται ανεξαρτήτως χώρου και χρόνου
β) Δεν υπάρχει χώρος, επειδή ένα σωματίδιο μπορεί να βρίσκεται σε πάνω από ένα σημείο συγχρόνως και επηρεάζεται από τις επιρροές που δέχεται ένα άλλο σωματίδιο με το οποίο δεν είναι φανερά συνδεδεμένο.
γ) Δεν υπάρχει χρόνος, επειδή δεν χρειάζεται χρόνος για ένα σωματίδιο προκειμένου να εμφανιστεί σε άλλη θέση και μπορεί να εμφανιστεί σε πάνω από μία θέση συγχρόνως.
δ) Ένα αποτέλεσμα δεν εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από μια τοπική αιτία, εφόσον όλα είναι συνδεδεμένα μέσα σε ένα ενιαίο χώρο και χρόνο και συνεπώς κάθε τι επιδρά πάνω σε κάθε τι και όλα επηρεάζονται από κάθε τι- μέσα στον ενιαίο χώρο και χρόνο.
ε) Δεν υπάρχουν ξεχωριστά όντα, αντικείμενα, γεγονότα ή καταστάσεις. Όλα αυτά αντιστοιχούν στον συγκεκριμένο παρατηρητή του οποίου γίνονται αντικείμενα παρατήρησης.


12. Σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές, το αντικείμενο της παρατήρησης ξεπηδάει από το κβαντικό πεδίο παίρνοντας συγκεκριμένη μορφή και μετρήσιμη υπόσταση μόνο όταν ο παρατηρητής το παρατηρήσει.

Μπορούνε να παρομοιάσουμε το κβαντικό πεδίο, σημείο μηδέν ή οικουμενική συνειδητότητα με το αγνό άσπρο φως της τηλεόρασης πριν να μορφοποιηθεί από εντολές ή πληροφορίες από κάποιο σταθμό. Όταν δέχεται πληροφορίες, μορφοποιείται - αλλά η αληθινή φύση του στην οποία γυρίζει ξανά και ξανά είναι το λευκό αγνό φως. Όλες οι εικόνες που εμφανίζονται στην οθόνη αποτελούνται από το ένα φως. Αν υπάρχει μια σκηνή με αγάπη, έρωτα, βία, κωμωδία ή σύγκρουση, όλοι και όλα, και οι αλληλοεπιδράσεις μεταξύ τους που εμφανίζονται στην οθόνη, αποτελούνται από το ένα αγνό αρχικό φως.

Με την ίδια έννοια, φαίνεται ότι όλη η ύλη γύρω μας - ανθρώποι, ζώα, φυτά, περιβάλλον και αντικείμενα είναι προσωρινές εκφράσεις της μιας οικουμενικής συνειδητότητας ή του ενός κβαντικού πεδίου ή υπονοούμενη τάξη του Ντέϊβιντ Μπόμ.

Σε αυτό το πεδίο όλα είναι ένα. Μερικοί φυσικοί συμφωνούν ότι είναι η συλλογική συνειδητότητα των όντων που διαμορφώνει την αγνή οικουμενική συνειδητότητα στις μορφές που προσωρινά παίρνει και μέσω των οποίων μορφών εκδηλώνεται.

Με άλλα λόγια, αν όντως ο παρατηρητής κάνει το πεδίο πιθανοτήτων να πραγματοποιείται σαν μια μόνο πραγματικότητα στην δική μας υλική υπόσταση, τότε είναι μάλλον οι συγκεκριμένες πεποιθήσεις, συναισθήματα, προσδοκίες και προκαταλήψεις μας που συντονίζονται με, ή έλκουν από, ή διαμορφώνουν το πεδίο πιθανοτήτων, ώστε να γίνει η δική μας συγκεκριμένη προσωπική και ομαδική πραγματικότητα.


Αν είναι αλήθεια αυτό, (και εγώ το πιστεύω), εμείς τελικά δημιουργούμε την πραγματικότητα μας κυριολεκτικά με τις πεποιθήσεις, συναισθήματα προκαταλήψεις και στάση ζωής. Επίσης έλκουμε καταστάσεις που ευνοούν τα μαθήματα και την εξέλιξη μας. Παρόλο που αυτές οι καταστάσεις μας δίνουν την ευκαιρία της εξέλιξης και την απελευθέρωση και από την άγνοια και τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε μια πολύ πιο όμορφη πραγματικότητα για μας και τους άλλους, συχνά δεν τα βλέπουμε έτσι και σαν προσωπικότητες νιώθουμε φόβο, αδικία και θυμό για τις ευκαιρίες αυτές. Αυτό που θέλει η ψυχή για την εξέλιξη της δεν αρέσει πάντα στην προσωπικότητα που έχει άγνοια της αληθινής μας φύσης και φοβάται την αλλαγή.


Τι σημαίνουν όλα αυτά στην ψυχολογική και πνευματική μας ζωή.

Χρειάζεται να αλλάξουμε τις κοινά αποδεκτές πεποιθήσεις και παγιωμένες αντιλήψεις (σκεπτομορφές) σχετικά με την φύση της πραγματικότητας από την φυσική του Νεύτωνα, που όντα και πράγματα είναι ξεχωριστά, χωρίς έλεγχο στις δυνάμεις που τα κυβερνάνε, στην νέα κβαντική αντίληψη της πραγματικότητας, σύμφωνα με την οποία όλοι προερχόμαστε από μία πηγή και είμαστε οι πραγματικοί δημιουργοί της πραγματικότητας μας.Η Κβαντική φυσική δεν ακυρώνει τους νόμους του Νεύτωνα σε σχέση με τα αντικείμενα και τα γεγονότα, απλώς εξηγεί ότι οι νόμοι αυτοί δεν ισχύουν στο υποατομικό επίπεδο της δημιουργίας, από το οποίο όλα τα αντικείμενα, όντα και γεγονότα αποτελούνται.

1. Πολλοί πνευματικοί δάσκαλοι και ορισμένοι επιστήμονες ταυτίζουν το κβαντικό πεδίο με το πεδίο της πρωταρχικής συνειδητότητας, που περιέχει όλες τις πιθανότητες από τις οποίες όλα εκδηλώνονται. Είμαστε όλοι εκφράσεις μιας οικουμενικής συνειδητότητας. Αυτό σημαίνει ότι και τα παιδιά σας, ο σύντροφος, οι γονείς, οι φίλοι και οι συνεργάτες, και ακόμα οι Τούρκοι, Αλβανοί, Αμερικάνοι, Αφρικανοί, Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι, Εβραίοι, Βουδιστές, Μαύροι, Λευκοί, Κίτρινοι, φτωχοί και πλούσιοι και ακόμα αυτοί που δεν μας αρέσουν και όλα τα άλλα όντα που μοιράζονται τον πλανήτη ή και το σύμπαν μαζί μας είναι εκφράσεις αυτής της οικουμενικής συνειδητότητας.

2. Το σώμα και ο νους μας είναι οι πιο περιορισμένες όψεις της πραγματικότητας μας. Στο βαθύτερο επίπεδο του εαυτού μας είμαστε ενέργεια - κενό - συνειδητότητα.

3. Οι προγραμματισμοί, οι ιδέες και οι πεποιθήσεις μας, μας αναγκάζουν να διαμορφώσουμε την προσωπική, υποκειμενική και μοναδική έκφανση του κβαντικού πεδίου - πρωταρχικής συνειδητότητας, που εμείς ονομάζουμε «σώμα», «ζωή» και «πραγματικότητα» μας.

4. Βασικά αντιλαμβανόμαστε και δημιουργούμε μια πραγματικότητα, που βασίζεται στις εμπειρίες, στους προγραμματισμούς, στις πεποιθήσεις, στα συναισθήματα και στις προσδοκίες μας. Είμαστε θύματα του παρελθόντος μας. Αφήνουμε τις εμπειρίες και συμπεράσματα του παρελθόντος μας να περιορίζουν την αντίληψη τις πεποιθήσεις και την πραγματικότητα του παρόντος.

5. Μπορούμε να δημιουργήσουμε μια νέα πιο ευτυχισμένη, πιο αρμονική πραγματικότητα αν αλλάξουμε τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας, τους άλλους και τη ζωή.6. Επιδρούμε στους άλλους και στον κόσμο γύρω μας θετικά και αρνητικά με τους τρόπους που σκεφτόμαστε, νιώθουμε και συμπεριφερόμαστε. Η άνθρωποι και η ζωή γενικά είναι ένα καθρέφτισμα που καθρεφτίζει σε μας τον τρόπο που σκεφτόμαστε - και ειδικά αυτά που φοβόμαστε, απορρίπτουμε, μισούμε και γενικά δεν αγαπάμε. Καθρεφτίζει επίσης αυτά που αγαπάμε και αυτά που θέλουμε.

7. Ο παρατηρητής, το παρατηρούμενο, η διαδικασία της παρατήρησης είναι όλα ένα και έχουν την πηγή τους στο κβαντικό πεδίο / ανεκδήλωτη συνειδητότητα. Εμείς και αυτό που βλέπουμε και ακόμα η διαδικασία να βλέπουμε, είναι όλα τελικά ένα - εκφράσεις μιας συνειδητότητας.


**********************

Είναι τρελό να κάνεις διαρκώς τα ίδια πράγματα και να περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα
(Άλμπερτ Αϊνστάιν)

Ψάχνω για ανθρώπους που έχουν μιαν απεριόριστη ικανότητα να μην ξέρουν τι δεν μπορεί να γίνει(Χένρυ Φορντ)

Είμαστε αιώνια συνειδητότητα εδώ για να δημιουργήσουμε και να ζούμε διαφορετικά(αστροναύτης Έντγκαρ Μίτσελ)


**********************
Μία άσκηση στο να αντιλαμβανόμαστε κάτι στο φως της κβαντικής φυσικής

Επιλέξτε "κάτι" από την ζωή σας που θα θέλατε να αντιληφθείτε στο φως της κβαντικής φυσικής. Μπορεί να είναι αντικείμενο, άνθρωπος ή κατάσταση. Ή μπορεί να είναι ένα συναίσθημα, μια σκεπτομορφή, μια πεποίθηση, επιθυμία, ανάγκη, στόχος, ιδέα, φόβος ή σύγκρουση με τον εαυτό σας ή με άλλους. Μπορεί να είναι το δικό σας σώμα ή ο νους, ή ακόμα ο παρατηρητής του δικού σας σώματος ή νου.Ίσως να επιλέξετε κάτι που θα θέλατε να αντιληφθείτε και να πλησιάσετε με έναν πιο θετικό τρόπο, λιγότερο φόβο, προσκόλληση ή ένταση.

1. Επιλέξτε αυτό στο οποίο θα εστιαστείτε

2. Δεχτείτε το όπως είναι

3. Ενωθείτε με αυτό και βιώστε το όπως είναι, με όλους τους περιορισμούς, συναισθήματα θετικά και αρνητικά και τυχόν αξιολογικές σας κρίσεις.

4. Συνειδητοποιείστε ότι σαν παρατηρητής δημιουργείτε τώρα αυτό που παρατηρείτε.


5. Αντιληφθείτε το σαν δική σας δημιουργία.

6. Συνειδητοποιείστε ότι είναι στην πραγματικότητα μια
προσωρινή εκδήλωση του απεριόριστου κβαντικού πεδίου που γίνεται μέσα από τη δική σας παρατήρηση και την συμμετοχή σ’ αυτό. (Μια συμμετοχή είναι ότι το φοβόσαστε, ή το απορρίπτετε ή το αφήνετε να σας κάνει να νιώθετε αρνητικά)

7. Είναι μια «κατασκευή» του νου σας - κάτι με το οποίο συντονίζεστε - όπως συντονίζεστε με ένα σταθμό στην τηλεόραση.

8. Τώρα, αντιληφθείτε το σαν μια προσωρινή εκδήλωση ενέργειας

9. Βιώστε το σαν ενέργεια, χωρίς κρίση, δεχτείτε το όπως είναι - σαν ενέργεια

10.Μεταφερετε την επιγνωση σας στον κενό χώρο μέσα στον οποίο υπάρχει. Τον κενό χώρο γύρω του, πίσω του και μέσα του. Τον κενό χώρο μέσα στον οποίο περιέχεται και που περιέχει

11. Επιτρέψτε του να ενωθεί με το χώρο μέσα και γύρω του που είναι στην πραγματικότητα η πηγή της ύπαρξης του

12. Συνειδητοποιείστε ότι αυτό και ο κενός χώρος είναι ένα και το αυτό.

13. Βιώστε τον εαυτό σας σαν ενέργεια


14. Βιώστε τον εαυτό σας σαν συνειδητότητα


15. Βιώστε την ενοποίηση σας, σαν ενέργεια και σαν συνειδητότητα, με αυτό που παρατηρήσατεκαι με όλα όσα υφίστανται.


16. Παρατηρήστε τον εαυτό σας κάνοντας όλα αυτά. Ποιος τα κάνει όλα αυτά;;;


17. Κοιτάξτε προς τα μέσα για να παρατηρήσετε τον παρατηρητή.


18. Παρατηρήστε τον παρατηρητή του παρατηρητή.


*********************
Βιβλία για παραπέρα έρευνα

Από τη Φυσική στην Μεταφυσική (Νίκος Ταμπάκης)
Ταό και Φυσική (Φριτς Καπρα)
Κβαντική Συνειδητότητα (Στέφεν Γουολίνσκυ)
Υπερφύση - Mετά την Υπερφύση (Λαϊαλ Γουάτσον)Πνευματική Νοημοσύνη, (Ιαν Μαρσαλ)
Οι χορευτές δάσκαλοι του Γου Λί (Γκάρυ Ζούκαβ)
Τα επτά πειράματα (Ρούπερτ Σέλντρεϊκ)
Οικουμενική Φιλοσοφία (Ρόμπερτ Νατζέμυ)
Ο μυστικός κύκλος της Ζωής (Ρόμπερτ Νατζέμυ)
Μόρια των συναισθημάτων (Κάντις Περτ)
Τι στο.... μπίιιπ ξέρουμε (Βιβλίο και Ταινία)
Τα Ηeart Math books (http://www.heartmath.com/)

Υπάρχει επίσης ένα ντοσιέ που λέγεται Κβαντική Φιλοσοφία και Κβαντική Ψυχολογία με 14 μαθήματα σε DVD πάνω στις έννοιες αυτές με διαφάνειες προβολή έργων και επίσης τεχνικές που μας βοηθάνε να βιώσουμε

Να είστε πάντα καλά
http://www.HolisticHarmony.com/greek
Tου Ρόμπερτ Ηλία Νατζέμυ