Άλλο πράγμα η σεμνότητα και άλλο η σεμνοτυφία…
Άλλο η σοβαρότητα και άλλο η σοβαροφάνεια…
Εξάλλου, το κύριο χαρακτηριστικό της Αποκριάς είναι το αναποδογύρισμα κάθε γνωστής και κατεστημένης τάξης πραγματων.
Όχι άλλο λευκό κάρβουνο!
Όχι άλλα ζαχαρωμένα χαϊ-κού
Θ’ αρχίσω ινσουλίνες!
Το κόκκινο φανάρι
έξω από την πόρτα σου άναψε:
Οι επτά χαμουράϊ περιμένουν.
Κοκκινο κερασι
Αναμεσα στα χειλη σου
Η πεοκεφαλη μου.
Γαμώ τη μάνα σου τη νια πούχει δεκαοχτώ μουνιά…
Μπρε μπρε μπρε του μπουρανί και της παπαδιάς το μνί…
Ενώ κατευθύνονταν με το αυτοκίνητο στην πρεσβεία, ο Σεφέρης παρατήρησε σ’ ένα σημείο του λιμανιού ελληνικές σημαίες. “Δεν ήξερα”, είπε στον Καββαδία, “πως έχουμε τόσο μεγάλη παροικία”. “Δεν καταλάβατε”, του είπε ο Καββαδίας. “Είναι οι πουτάνες των λιμανιών πανηγυρίζουσες που έπιασε ελληνικό πλοίο”.
Ο Σεφέρης, τότε, αντιγύρισε: “Από το αυτοκίνητο αυτό, κύριε, θα κατεβείτε είτε εσείς είτε εγώ”. Πλησίον του λιμανιού της Βηρυτού, ο Καββαδίας είδε το αυτοκίνητο να απομακρύνεται.
Αυτό είναι ένα περιστατικό μεταξύ δύο σημαντικών ποιητών, το οποίο έλαβε χώρα εκτός αποκριάς κι εντός της φαντασίας.
“Ήτανε μια κερά στη Ζανζιμπάρη
κ’ ήταν μεγάλο το μουνί της σαν αμπάρι·
σαν εφίλευε κανεί έλεγε:
“Είναι τάχα κει; έχει φύγει;
- Δέν τους παίρνω πια χαμπάρι”
Γ. Σεφέρης
Ο Γιώργος Σεφέρης έχει γράψει μια ολόκληρη ποιητική συλλογή με τον τίτλο: “Εντεψίζικα”, με ποιήματα αναλόγου ύφους και περιεχομένου, η οποία και εκδόθηκε μετά τον θάνατό του, με το ψευδώνυμο “Μαθιός Πασχάλης” , με επιμέλεια Γ. Π. Ευτυχίδη (ψευδώνυμο του Γ.Π. Σαββίδη), έκδοση που αγνοήθηκε παντελώς από τα μέσα ενημέρωσης και αποσιωπήθηκε από τη φιλολογική κοινότητα.
Σε μια χώρα όπου ο πρώτος νομπελίστας της ποίησης απενοχοποίησε τις λέξεις ήδη από το 1940 (τότε περίπου γράφτηκαν τα Εντεψίζικα), σε μια χώρα όπου έχει τυπωθεί ήδη προ 20ετίας ο Μεγάλος Ανατολικός του Εμπειρίκου, έχει ακόμη θέση η αποσιώπηση και ο σκανδαλισμός;
Η πιο ανώδυνη και πολικά ορθή ασχολία στις μέρες μας είναι η επισήμανση της σεμνοτυφίας. Κάποιος/α υποδυέται τη θιγμένη αξιοπρέπεια. Δεκάδες σχολιαστές διαρρηγνύουν τον αβάσταχτο πέπλο της επίσημης αποσιώπησης και καταδικάζουν την απρόκλητη σεμνοτυφία στο όνομα της ποιητικής δημιουργικότητας. Ταυτόχρονα επισημαίνονται νέες εστίες λογοκρισίας που απειλούν την πνευματική ελευθερία και τον “αντικομφορμιστικό κομφορμισμό” μας.
ΠΗΓΗ: www.poiein.gr
