Η θρησκευτική έκσταση του έρωτα. / Ρουμί.

από τον Πέρση Σουφι ποιητή Τζελαλαντίν Ρουμί

Εάν σε ρωτήσει κανείς
πώς μοιάζει
η άκρα ικανοποίηση
όλων των σεξουαλικών μας πόθων,
σήκωσε το πρόσωπό σου
και πες
Κάπως έτσι.

Όταν κάποιος αναφερθεί
στη χάρη του νυχτερινού ουρανού,
ανέβα στη σκεπή
και χόρεψε και πες
Κάπως έτσι;

Αν κανείς θέλει να ξέρει τι είναι το «πνεύμα»,
ή τι σημαίνει «ευωδία του Θεού»,
σκύψε το κεφάλι σου προς αυτόν ή αυτή.
Κράτησε το πρόσωπό σου, εκεί κολλητά.
Κάπως έτσι.

Όταν κάποιος πει την παλιά ποιητική εικόνα
για τα σύννεφα που βαθμιαία αποκαλύπτουν το φεγγάρι,
λύσε αργά, κόμπο κόμπο, τα κορδόνια του χιτώνα σου.
Κάπως έτσι;

Αν κάποιος αναρωτηθεί πώς ο Ιησούς ανέστησε τον νεκρό,
μην προσπαθήσεις να εξηγήσεις το θαύμα.
Φίλα με στα χείλη.
Κάπως έτσι. Κάπως έτσι.

Όταν κάποιος ρωτήσει τι σημαίνει
«να πεθαίνεις απο αγάπη» δείξε:
Εδώ.

Αν κάποιος ρωτήσει πόσο ψηλός είμαι,
κατσούφιασε
και μέτρα με τα δάχτυλά σου το διάστημα
ανάμεσα στις ρυτίδες στο μέτωπό σου.
Τόσο ψηλός.

Η ψυχή μερικές φορές εγκαταλείπει το σώμα,
μετά επιστρέφει.
Αν κάποιος δεν το πιστεύει αυτό,
έλα πίσω στο σπίτι μου με τα πόδια.
Κάπως έτσι.

Όταν οι εραστές βογγάνε,
λένε την ιστορία μας.
Κάπως έτσι.

Είμαι ένας ουρανός όπου ζουν τα πνεύματα.
Αγνάντεψε αυτό το βαθύ μπλε
καθώς η αύρα λέει ένα μυστικό.
Κάπως έτσι.

Όταν κάποιος ρωτήσει τι μπορείς να κάνεις
άναψε το κερί στο χέρι του
Κάπως έτσι.

Πώς ήρθε η οσμή του Ιωσήφ στον Ιακώβ;
Βουουυυυυυ

Πώς επέστρεψε η όραση του Ιακώβ;
Βουουυυυυυ

Ένα ελαφρύ αεράκι καθαρίζει τα μάτια.
Κάπως έτσι.

Όταν ο Σαμς γυρίσει απ’ την Ταμπρίζ,
θα βάλει το κεφάλι του στην άκρη της πόρτας
να μας ξαφνιάσει.
Κάπως έτσι.

Ο δρόμος για τον Οικο. Χρειαζεται χαρτης?

«Δεν υπάρχει ειρήνη στα Ιμαλάϊα, ούτε θόρυβος στον κόσμο.

Και τα δυο βρισκονται μεσα μας ».

«Όταν αισθανθείς την ύπαρξη άμεσα, χωρίς να παρεμβαίνει κανείς, χωρίς κανένα δοσμένο μυαλό από οποιονδήποτε, δοκιμάζεις κάτι που σε μεταμορφώνει, που σε κάνει φωτισμένο, αφυπνισμένο, που σε φέρνει στο ανώτατο άκρο της συνειδητότητας»

Οσσο

Μόνον όταν κουραστεί κανεις να ζει μέσα στο διαχωρισμό, μέσα στην αυταπάτη, μέσα στη μοναξιά και στον πόνο, θα ζητήσει να βρεί το δρόμο για το σπίτι, και τότε θα ανακαλύψει ότι Ειναι εκεί - ότι πάντοτε Ηταν εκεί.

Ζούμε μαθαίνοντας ή επιβιώνουμε επαναλαμβάνοντας?


Μερικοι μαθαινουν παιρνοντας εμπειριες
Και καποιοι αλλοι χανοντας διαρκως.
Χασιμο στο χασιμο, ωσοτου ερχεται η γαληνη.
Κάθε ανθρωπος ανυψωνεται όταν ερθει ο καιρος του.
Ως τοτε περιπλανιεται κουραστικα.

Λαο Τσε / Ταο Τε Κινγκ

Χρειάζεται η ανάπτυξη της πνευματικότητας συγκεκριμένη μέθοδο;

Συχνά το πνευματικό μονοπάτι συμβολίζεται με μια βάρκα. Όπως χρησιμοποιούμε τη βάρκα για να φτάσουμε στον προορισμό μας και μετά την αφήνουμε στην ακτή, έτσι και τη πνευματική μέθοδο που ακολουθούμε για να διασχίσουμε το «ποτάμι» της άγνοιας θα την εγκαταλείψουμε όταν φτάσουμε στην επίγνωση. Η πνευματική πρακτική είναι το μέσο και όχι ο σκοπός.

Ο συγγραφέας Swami Veda Bharati που έγραψε ένα εκτενές σχόλιο πάνω στις Yoga Sutras του Patanjali, υποστηρίζει ότι «πρέπει να μάθουμε την πνευματικότητα μέσα από μια συνταγή, γιατί δεν είμαστε ευαίσθητοι σε αυτό που από τη φύση υπάρχει μέσα μας». Μόλις, όμως, αναγνωρίσουμε τον πραγματικό Εαυτό μας τότε «όλη η πρακτική της γιόγκα θα έρθει σε εμάς». Τότε δεν χρειαζόμαστε πια το σύστημα και μπορούμε να το εγκαταλείψουμε. Με άλλα λόγια θα έχουμε φτάσει στην ακτή και δεν θα χρειαζόμαστε άλλο τη βάρκα μας.

Από την άλλη, υπάρχουν δάσκαλοι που απορρίπτουν την ιδέα ενός πνευματικού συστήματος όπως για παράδειγμα ο J. Krishnamurti που είπε το γνωστό ρητό :

«η αλήθεια είναι ένα μέρος χωρίς μονοπάτι».

Αλλά και ο Ασταβάκρα στις σούτρες του υποστηρίζει ότι :

«η ελευθερία, η ειρήνη και η φώτιση δεν μπορούν να κατακτηθούν μέσα από τις προσπάθειες του Εγώ. Το Εγώ είναι τελικά το εμπόδιο στη φώτιση».

Οι δάσκαλοι αυτοί απορρίπτουν οποιοδήποτε σύστημα πνευματικότητας γιατί κρίνουν ότι μας παραπλανεί και εμποδίζει την όρασή μας. Όταν κοιτάζουμε τον κόσμο από την πλώρη ενός πνευματικού καραβιού η θέα που μας προσφέρεται είναι περιορισμένη και δεν μπορούμε να δούμε το σύνολο αυτού που υπάρχει.

Συνήθως πάντως υποστηρίζουμε κάποιο σύστημα ειδικά όσο είμαστε αρχάριοι. Αυτός ο πνευματικός χάρτης μας προσφέρει βοήθεια όταν νιώθουμε χαμένοι και δεν ξέρουμε προς τα πού να κατευθυνθούμε. Θεωρητικά τουλάχιστον μας οδηγεί στη σωστή κατεύθυνση του προορισμού μας.

Τελικά μια πνευματική μέθοδος έχει αξία ή όχι;

Η παράδοση λέει ότι στην αρχή της αναζήτησής μας ένα συγκεκριμένο είδος πρακτικής είναι βοηθητικό. Όσο εξελισσόμαστε και εξοικειωνόμαστε τόσο χρειάζεται να ακούσουμε και να εμπιστευθούμε την εσωτερική μας φωνή. Με αυτόν τον τρόπο η μέθοδος δεν είναι πια τόσο αναγκαία. Η συγκέντρωση, η χαλάρωση και η πειθαρχία του νου είναι οι τρεις πλευρές του διαλογισμού. Μετά ο διαλογισμός εξελίσσεται σε κάτι υπερβατικό, όπου αποκτά κανείς επίγνωση της παραψυχικής φύσης του. Στο τέλος δεν χρειαζόμαστε τίποτα και πορευόμαστε χωρίς βοήθεια (anupaya) προς την συνειδητοποίηση του πραγματικού Εαυτού.

Ο Δασκαλος σου θα ερθει,
οταν οι βροχες στη ζωη σου θα εχουν περασει.
Θα ερθει,
οταν στη νυχτα θα υπαρχει τελεια σιωπη.
Θα ερθει όταν θα εισαι ολομοναχος,
οταν δεν θα υπαρχει κανεις μεσα σου.
Θα ερθει,
οταν ο τοπος θα είναι ερημος για Εκεινον.

Swami Satyananda



Ερχεται ξαφνικα,
Όταν εισαι ετοιμος.
Ουτε καν τα βηματα του δεν ακουγονται.
Ερχεται ξαφνικα.
Ουτε καν συνειδητοποιεις ότι Ερχεται.
Εχει Ανθισει.
Ξαφνικα βλεπεις το Ανθισμα του και γεμιζεις με τ ’αρωμα του.

Osho