Kάτω από την επιφάνεια της ταραγμενης θαλασσας, υπήρχε μια υπέροχη ηρεμία και αταραξία.

Ολες οι συνθήκες και οι καταστάσεις στην ζωη μας είναι σχετικές,

γιατί στην ουσία,

δεν υπάρχει καμία πραγματικότητα.

Υπαρχει μονο μια αντίληψη και μια προοπτική της πραγματικοτητας

που κατασκευαζει ο νους μας.

Ετσι λοιπον δεν είναι οι συνθήκες - καταστάσεις που είναι αρνητικές,

αλλά η αντίληψη-προοπτική που εχουμε γι’αυτές.

Εάν χρησιμοποιούμε γυαλιά με μπλε φακούς,

τα πάντα γύρω μας θα φαίνονται μπλε

και εάν χρησιμοποιήσουμε κόκκινα γυαλιά ότι βλέπουμε γύρω μας θα φαίνεται κόκκινο.

Η οποια πραγματικοτητα ακόμα και αν είναι λευκη εξωτερικά,

θα φαίνεται για τον καθένα μας,

μέσα από τον δικό του προσωπικό ψυχολογικό πρίσμα .

“Ναι, η πραγματικότητα είναι ψευδώνυμη.

Όπου και όπως την τοποθετήσεις θα πάρει την στάση που σε βολεύει -

εάν όχι απλώς μια όψη πειστική για το υπάρχον.

Δεν έχει καμιά σχέση με την αλήθεια,

που είναι η παραδοχή του κατά φύσιν υπάρχειν.

Μ΄ άλλα λόγια,

είναι σαν να έχεις δύο συζύγους.

Η μία σε βοηθά να ζεις με το βρισκάμενο,

η άλλη,

εφόσον το επιτρέπουν οι συνθήκες,

με το ιδεώδες.

Το ένα το εύχεσαι, το άλλο το πράττεις”.

Ο νους δεν μπορει να παραμεινει ακινητος, σιωπηλος.

Γιατι αυτή είναι η φυση του:

Νοητικη φλυαρια.
Λόγια και λογια, σκέψεις, διαρκως σκεψεις.

Και όσο προσκολούμαστε σ’αυτες τόσο χάνουμε την ουσία.

Νηστευε απο λόγια και σκέψεις αν θελεις να κινεισαι ελεύθερος παντού.

Αν θελεις να σταματησεις να τρέχεις πίσω από φαντάσματα...

Όλα είναι φευγαλεα και σχετικά.
Γι’ αυτό μερικοί περνουν για σκιές απλές αποχρώσεις...

Ειναι οι σκέψεις που μας κάνουν να υποφέρουμε περισσότερο απ΄ ότι τα ίδια τα γεγονότα...

Δεν είναι τα πραγματικα γεγονοτα που μας ταραζουν, αλλα ο τροπος που τα ερμηνευουμε...

Λένε πως δεν υπάρχει μια και μόνη αλήθεια, μια και μόνη πραγματικότητα.
Πως ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα,

καθορίζει και την πραγματικότητα του καθένα μας.

« Όι χάρτες φτιάχνουν τις περιοχές και όχι οι περιοχές τους χάρτες.»

Αν καποιος θεωρει κατι σαν υπαρκτο,

αυτό είναι και η δικη του πραγματικοτητα.
Η εμπειρία που έχουμε από τον εαυτό μας και τον κόσμο,

δεν καθορίζεται από τα εξωτερικά ερεθίσματα- γεγονότα,

αλλά από τον τρόπο που αντιδρούμε σ' αυτά!

Ετσι λοιπον δεν υπάρχουν απελπιστικές καταστάσεις,

μόνο άνθρωποι που έχουν απελπιστεί από την κατάσταση.

“Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.”

Όμως ο Θεος μας έχουν δώσει το μεγαλο δώρο:
μπορούμε να δημιουργήσουμε την πραγματικότητά μας με βάση τα πιστεύω μας,

και ο μόνος περιορισμός είναι εκείνος στον οποίο πιστεύουμε.

Ολα τα πράγματα είναι σαν όνειρα,

σαν οφθαλμαπάτη,

σαν φυσαλίδα και σκιά,

είναι σαν σταγόνες δροσιάς,

σαν λάμψεις αστραπής.

Και ετσι θα έπρεπε να θεωρούνται.

Ο κόσμος είναι ανεξιχνίαστος.

Το ίδιο κι εμείς,

το ίδιο και κάθε άλλο ον που υπάρχει σε τούτο τον κόσμο.

Το κάθε τι σ' αυτό τον κόσμο έχει ένα κρυμμένο νόημα.

'Ανθρωποι, ζώα, δένδρα, άστρα, είναι όλα ιερογλυφικά...

'Οταν τα βλέπεις, δεν τα καταλαβαίνεις.

Πιστεύεις ότι είναι πράγματι άνθρωποι, ζώα, δένδρα, άστρα.

Μόνο αργότερα καταλαβαίνεις....

Μονο στα ηρεμα νερα καθρεφτιζεται κατι χωρις ν αλλαζει μορφη.

Μονο σ ενα ηρεμο μυαλο υπαρχει η καθαρη αντιληψη του κοσμου...

Ο σοφός έχει το νου του σαν καθρέφτη.

Δεν κρατά τίποτε. Δεν αρνείται τίποτε.

Δέχεται αλλά δεν παρακρατεί.


"Διάφανες αυλαίες είναι τα βλέφαρά μου:
Όταν τα ανοίγω βλέπω οτιδήποτε,
όταν τα κλείνω βλέπω τα πάντα."


«Όποιος κοιτάζει έξω ονειρεύεται.
Οποιος κοιτάζει μέσα του αφυπνίζεται.
Αν θέλεις να βλέπεις καθαρότερα
κοίταξε στην καρδιά σου».



Μου έδειξαν μια πολύ άγρια και μανιασμένη θάλασσα με τα κύματα βουνά.

'Επειτα είδα ότι κάτω από την επιφάνεια του νερού υπήρχε μια υπέροχη ηρεμία και αταραξία. 'Ακουσα τα εξής λόγια:

Αναζητήστε και βρείτε εκείνη την ηρεμία που ξεπερνάει

όλη την κατανόηση που υπάρχει βαθιά μέσα σας,

και κρατήστε την,

ό,τι κι αν συμβαίνει έξω από εσάς.