Ενθύμισις Λες Σάνον
Νίκο Αλέξη Ασλάνογλου και Νίκο Γαβριήλ Πεντζίκη και Ηλία Πετρόπουλε και Κωστή Μοσκώβ και Ντίνο Χριστιανόπουλε και Γιώργο Βαφόπουλε και Τάκη Σιμώτα και Δημήτρη Μαρωνίτη και Κώστα Λαχά και Πάνο Θεοδωρίδη μου και σταθμέ του λιτοχώρου μου και πωσναντονπούμ και αιδίο μου αοίδιμον και το αργόσυρτο της φυλής κι ενός λεπτού σιγή για τους απαρνημένους και πλακάκια μου ασπρόμαυρα και κυνηγέ μου και διαλεκτική της οδύσσειας και περιμένουν Λαγκαδά Μοναστηρίου και διακονώ αρχίδα... έλεος... και βάκουρα και ντισκοτεκ αποζέ και πίτσα εσπάνια και όλυμπος νάουσα και ψαρομεζεδάκια και ξενοδοχείο απέναντι από τον ερυθρό και πλατεία βαρδαρίου και τσοντάδικο στα λουτρά και σπίτι μου καφέ μαζέστικ μαζέστικ μαζέστικ μαζέτσικ που έγραφα ποιήματα κι είδα το Κρήτη με την καρίνα ανάποδη να μπαίνει στο λιμάνι και να με χλευάζει θυμίζοντας μου αρχαίες ευτυχίες... και παύλου μελά που σπρώχναμε το μίνι και μικυ ρουρκ δαιμονισμένε μου άγγελε και ναυαρίνου και μοδιάνο και βομβίδια και τζουτζουκλέρι και κρήνη παγωτό και μηχανιώνα ψάρι και χάλκινα παραμονή πρωτροχρονιάς και βροχή... έλεος... δώστε μου μοναξιά και πόδια δυνατά... μοναξιά κι ανατριχίλα και κλάμα δροσερό γιατί υπάρχετε... αλλά όχι αυτή τη δυσπιστία του μακεδόνα... τον καρκίνο αυτό... που βουλιάζει μια πόλη ολόκληρη σε λύματα... κι αφήστε με να μείνω παοκτζής εις τον αιώνα...
Νίκο Αλέξη Ασλάνογλου και Νίκο Γαβριήλ Πεντζίκη και Ηλία Πετρόπουλε και Κωστή Μοσκώβ και Ντίνο Χριστιανόπουλε και Γιώργο Βαφόπουλε και Τάκη Σιμώτα και Δημήτρη Μαρωνίτη και Κώστα Λαχά και Πάνο Θεοδωρίδη μου και σταθμέ του λιτοχώρου μου και πωσναντονπούμ και αιδίο μου αοίδιμον και το αργόσυρτο της φυλής κι ενός λεπτού σιγή για τους απαρνημένους και πλακάκια μου ασπρόμαυρα και κυνηγέ μου και διαλεκτική της οδύσσειας και περιμένουν Λαγκαδά Μοναστηρίου και διακονώ αρχίδα... έλεος... και βάκουρα και ντισκοτεκ αποζέ και πίτσα εσπάνια και όλυμπος νάουσα και ψαρομεζεδάκια και ξενοδοχείο απέναντι από τον ερυθρό και πλατεία βαρδαρίου και τσοντάδικο στα λουτρά και σπίτι μου καφέ μαζέστικ μαζέστικ μαζέστικ μαζέτσικ που έγραφα ποιήματα κι είδα το Κρήτη με την καρίνα ανάποδη να μπαίνει στο λιμάνι και να με χλευάζει θυμίζοντας μου αρχαίες ευτυχίες... και παύλου μελά που σπρώχναμε το μίνι και μικυ ρουρκ δαιμονισμένε μου άγγελε και ναυαρίνου και μοδιάνο και βομβίδια και τζουτζουκλέρι και κρήνη παγωτό και μηχανιώνα ψάρι και χάλκινα παραμονή πρωτροχρονιάς και βροχή... έλεος... δώστε μου μοναξιά και πόδια δυνατά... μοναξιά κι ανατριχίλα και κλάμα δροσερό γιατί υπάρχετε... αλλά όχι αυτή τη δυσπιστία του μακεδόνα... τον καρκίνο αυτό... που βουλιάζει μια πόλη ολόκληρη σε λύματα... κι αφήστε με να μείνω παοκτζής εις τον αιώνα...
Γιωργος Μιχος