Το μίσος κουρδίζει. Είναι κόλλα που περιστασιακά ενώνει ανθρωπάκια σε κοινούς σκοπούς.
Λίγοι ωστόσο καταλαβαίνουν το κούρδισμα:
ο εχθρός του εχθρού μου δεν είναι κατ' ανάγκην φίλος μου.
Είναι η αναπότρεπτη μοίρα τους.
Υπάρχουν άνθρωποι τοξικοί που περνάνε όλοι τη ζωή τους σε τέτοιου τύπου λυκοφιλίες.
Αλλάζουν περιβάλλοντα, καταδικασμένοι να υπάρχουν ως καλλιεργητές της αναγκαίας αυτής κόλλας για τη ζωή τους.
Μια ζωή αποτυχημένη για μια σχέση με θετικό πρόσημο τους κάνει γλοιώδεις κόλακες τις ήρεμες περιόδους...
και αυτή η ταπείνωση είναι ο φορτιστής του μίσους τους.
Πεθαίνουν σαν τα μυγάκια στο παρμπριζ όταν τους αγνοείς.
Έτσι τελειώνουν οι ζωές εκείνων που έχουν γίνει πρωϊνάδικα... παιγμένοι από τον ίδιο το μηχανισμό που τους συνέχει...
ως το τελικό ξεκούρδισμα... σε κάποιο από τα ψυχιατρεία των περιχώρων...
Το ενδιαφέρον είναι ότι πολιτικοί στηρίζουν την καριέρα τους πολλές φορές πάνω τους...
τα γραφεία των βουλευτών είναι γεμάτα από τέτοια ανθρωπάκια... σαν μανταλάκια που κρεμιούνται εσώρουχα...
Γιώργος Μίχος