Ααα, τα βρισίδια. Πόσο μας αρέσει κάποιες φορές να κατεβάζουμε βρισιές για να ξεδώσουμε.Η βωμολοχία επιστρατεύει τις εκφραστικές ικανότητές μας στο μέγιστο. Όμως πέρα απ'το να είναι μια καταπληκτική αναπαράσταση της ανθρώπινης δημιουργικότητας, οι λέξεις υβριστικού περιεχομένου αποτελούν ταμπού σχεδόν σε όλες τις κοινωνίες.
Το βρίσιμο είναι η μορφή της γλώσσας που πλησιάζει πιο κοντά απ'οτιδήποτε άλλο σε μια βίαια [φυσική] επίθεση. Είναι σα να μπορείς να ρίχνεις μπουνιά εξ αποστάσεως, χωρίς να φοβάσαι μια στιγμιαία υλική αντεκδίκηση. Ποιό είναι όμως το trend στις βωμολοχίες;
Οι γυναίκες και πιθανώς τα παιδιά βρίζουν περισσότερο απ'όσο τις προηγούμενες δεκαετίες και ίσως οι ακατάλληλες κουβέντες να χρησιμοποιούνται σε καταστάσεις που κάποτε να θεωρούνταν σπάνιες, όπως κατά τη διασκέδαση. Βέβαια αυτό δείχνει ακριβώς τον ικανότατο ρόλο που παίζει η βωμολοχία υπό ορισμένες συνθήκες, που είναι αυτός του «κοινωνικού δεσίματος» (social bonding). Ενώ σε αρκετές περιπτώσεις το βρίσιμο είναι ένας επιθετικός τρόπος έκφρασης, σε άλλες αποτελεί το απαραίτητο εργαλείο για άμεση κοινωνικοποίηση. Σκεφτείτε το: στα αποδυτήρια, ο τύπος που ΔΕ βρίζει, μάλλον είναι ο περίεργος της υπόθεσης... ;
Εφόσον επικρατούν δομές όπως τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και οι κυβερνήσεις που μας απαγορεύουν να λέμε ορισμένα πράγματα δημοσίως, τόσο οι βωμολοχίες θα διατηρούν την αίγλη τους. Και φυσικά το κάθε κοινωνικό ταμπού καλλιεργεί τον φόβο που έχει ο καθένας μας να καλλιεργήσει το πλήρες λεξικό φιλοφρονήσεων. Φυσικά, τα βρισίδια έχουν κι αυτά τις μόδες τους. Πάνε κι έρχονται ανάλογα με το τι θεωρείται ταμπού στην κάθε κοινωνία. Ίσως ένα αιώνα νωρίτερα οι «χριστοπαναγίες» και τα «γαμοσταυρίδια» να ήταν ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να ξεστομιστεί απ'τον μέσο Έλληνα, σήμερα μάλλον όμως είναι ψωμοτύρι σε ορισμένους κύκλους. Αντίθετα, κανούργιες λέξεις που εκφράζουν νέα κοινωνικά ταμπού αποκτούν σιγά σιγά εκπληκτική ισχύ. Φανταστείτε κάποιος να σας αποκαλέσει...«παιδόφιλο»...
Μελέτες σε ασθενείς που πάσχουν απ'το Σύνδρομο Tourette, γνωστοί για ένα χαρακτηριστικό σύμπτωμα που έχουν σε ορισμένες περιπτωσεις, την κοπρολαλία, δείχνουν τον σημαντικό ρόλο φίλτρου που παίζουν τα βασικά γάγγλια για τον χαρακτηρισμό ορισμένων λέξεων ως ταμπού. Μια βλάβη στο παραπάνω φρένο επιτρέπει στο κέντρο της γλώσσας στον φλοιό να χρωματίσει το λεξιλόγιο με όσες συναισθηματικά φορτισμένες- μάλλον αρνητικές βωμολοχίες- θέλει. Το μεταίχμιο είναι ελεύθερο να εκφράσει το λιμβικό φωνητικό τικ του Tourette σε όλο του το μεγαλείο. Νευροβιολογικά, η βωμολοχία θα πρέπει να θεωρείται μια ειδική και ξεχωριστή μορφή γλώσσας.
Αρκετοί νευρολόγοι υποστηρίζουν πως οι «κακές λέξεις» αποθηκεύονται στο δεξί ημισφαίριο μαζί με άλλες τυποποιημένες μορφές έκφρασης όπως υπόλοιπες [μη υβριστικές] λέξεις ταμπού, προσευχές ή στίχους από τραγούδια. Αντίθετα η προδηλωτική γλώσσα, αυτή που τη φτιάχνουμε ad hoc με βάση συγκεκριμένους γραμματικούς κανόνες- αποθηκεύεται στο αριστερό. Και αντίθετα από άλλες εκφάνσεις της γλώσσας που παράγονται και επεξεργάζονται αποκλειστικά στον φλοιό, το βρίσιμο ενεργοποιεί ιδιαίτερα το λιμβικό σύστημα, δίνοντάς μας την απαραίτητη υποσυνείδητη ώθηση να φωνοποιήσουμε μια μεγάλη ποσότητα αρνητικής συναισθηματικής έντασης.Βρίστε λοιπόν ελεύθερα... αρκεί να βρίσκεστε στο κατάλληλο κοινωνικό πλαίσιο!
ΠΗΓΗ: http://freeneuron.blogspot.com/
