ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΖΩΗ
1. Ο φασισμός σήμερα υποδηλώνει περισσότερο τους βίαιους καταπιεστικούς τρόπους άσκησης της εξουσίας που αποκαλύφθηκαν τον 20ό αιώνα, παρά μια άνετα προσδιοριζόμενη μορφή διακυβέρνησης.
2. Η δημοκρατία σαν σύστημα διακυβέρνησης ενέχει καταπιεστικούς μηχανισμούς βίαιης άσκησης εξουσίας, οι οποίοι ενεργοποιούνται σε περιπτώσεις ειδικής ατομικής ή γενικευμένης κοινωνικής ανυπακοής. Ωστόσο, από τους περισσότερους ανθρώπους διαφεύγει αυτή η αγαστή συνύπαρξη φιλελεύθερης δημοκρατίας και ολοκληρωτισμού, δυο όψεις του ίδιου νομίσματος με το οποίο «συναλλάσσεται» η κυριαρχία με τους κυριαρχούμενους.
3. Αντιμετωπίζουμε στην καθημερινή μας ζωή εμφανή τα σπέρματα του διάχυτου κοινωνικού εκφασισμού μέσα από τις ρατσιστικές (κάθε είδους), εθνικιστικές και αφεντικίστικες συμπεριφορές και αντιλήψεις.
4. Πέρα όμως απ' αυτές υπάρχουν και χαρακτηριστικές ατομικές επιλογές που έχουν τη μονόδρομη κατάληξη να επιβεβαιωθούν μέσα σε ένα μαζικό κίνημα φασισμού και ολοκληρωτισμού.
Όταν:
-εμφανίζεται η επιθυμία για υποκατάστατο (ιερή υπόθεση ενάντια σε ένα μισητό Εγώ)
-γίνεται αναγκαίος ο ρόλος των ανεπιθύμητων στις ανθρώπινες υποθέσεις
-εμφανίζεται δογματισμός (απομόνωση του ανθρώπου από τον ίδιο του τον εαυτό και το περιβάλλον του)
-εμφανίζεται φανατισμός (το πάθος της σύνδεσης με μια ιερή υπόθεση γίνεται σπουδαιότερο από την ποιότητα της υπόθεσης)
-η μίμηση γίνεται ο συντομότερος δρόμος για την λύση
-η προπαγάνδα έχει πιο πολύ σκοπό να δικαιολογήσει εμάς παρά να πείσει τους άλλους
-οι άνθρωποι, των οποίων η ζωή είναι άγονη και αβέβαιη, δείχνουν μεγαλύτερη προθυμία να υπακούσουν σε έναν αρχηγό
-η αμοιβαία υποψία προκαλεί -ανάμεσα στους ανθρώπους μιας κοινότητας- τον φόβο, τους δένει σαν σε μια σιδερένια αλυσίδα και εμποδίζει αμφιταλαντεύσεις και αποστάσεις
5. Γίνεται λοιπόν φανερό πως χρειάζεται να οξυνθούν τα κοινωνικά κριτήρια και αισθητήρια για να καταστραφούν οι θύλακες ανοχής όπου επωάζεται το αυγό του φιδιού.
6. Αυτοί που χαρακτηρίζουν φασισμό την απάντηση σε φασιστικές αντιλήψεις και συμπεριφορές
-εθελοτυφλούν μπροστά στον πομπό και την ποιότητα της ασκούμενης εξουσίας και
-αφαιρούν κάθε περιεχόμενο από την ελευθερία εφόσον την εξισώνουν με την αναίρεση της
ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
7. Υπάρχουν δημιουργοί, που στο βωμό του έργου τους, ξημεροβραδιάζονται απολαμβάνοντας τα πλούσια δώρα. Έτσι εξηγείται γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των ισπανών κλασσικών κιθαριστών είναι ακροδεξιοί.
8. Υπάρχουν ωστόσο, και προοδευτικοί δημιουργοί που χρησιμοποιούν το έργο τους σαν βάθρο για να εξυψωθούν πάνω από τη μάζα του ατάλαντου κοινού, απολαμβάνουν τα προνόμια του χαρισματικού θεαματοποιού και εισπράττουν επιμελώς το φόρο υποτέλειας των αφυδατωμένων υποτελών για να μπορούν να εξελίσσουν τη «ζωογόνα» γι' αυτούς απόσταση.
9. Εφόσον οι δημιουργοί έχουν αυτοεγκαταληφθεί στον ναρκισσισμό τους, το θέαμα έρχεται να παγιώσει αυτή τη σχέση -με τον εαυτό τους και με την κοινωνία- μέσω του ολοκληρωτισμού της πλύσης εγκεφάλου. Το έργο τίθεται στο απυρόβλητο και ο δημιουργός εισάγεται στις ανθρώπινες συμπεριφορές σαν πρότυπο/φετίχ/είδωλο/πιλότος.
10. Όσο πιο πολύ κανείς απομακρύνεται στην καθημερινή του ζωή από το απελευθερωτικό εγχείρημα τόσο πιο πολύ συμβάλλει στον κοινωνικό εκφασισμό.
Ο κρυμμένος φασίστας που έχουμε μέσα μας.
Να αποδεχτούμε και να αγκαλιάσουμε όλοι μας τον κρυμμένο φασίστα που έχουμε μέσα μας. Μας βοηθάει να αντέχουμε στις επιθέσεις των άλλων. Μας κάνει να νιώθουμε πιο δυνατοί και πιο σίγουροι για τις πλάνες
που ονομάζουμε αλήθειες και κάνουν πιο στερεό τον κόσμο μας. Μας βοηθάει να επιβληθούμε και να χρησιμοποιούμε τους άλλους προς όφελός μας. Μας βοηθάει να διοικούμε όσους θεωρούμε κατώτερούς μας. Βοηθάει τις οικογένειες να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, τους ανθρώπους να ιεραρχούνται.. Ο φασισμός είναι καλός διότι είναι απαραίτητος για την επιβίωση του ανθρώπου. Αλλά δεν είναι καλός για την κοινωνία όταν εκδηλώνεται.
Παράδοξο; Καθόλου.
Τονίζω ότι φασιστικές πρακτικές εφαρμόζουν όλα τα καθεστώτα, ανεξάρτητα από χρώμα, ηγέτη και ιδεολογία. Επειδή προσπαθούμε στον εαυτό μας να πραγματοποιούμε όσο το δυνατόν πιο πολλά χατίρια, δεν σημαίνει ότι και οι άλλοι άνθρωποι θα πρέπει συνεχώς να μας υπηρετούν. Επειδή μας ενοχλεί κάτι δεν θα πρέπει να στρεφόμαστε προς τον πιο εύκολο και ευάλωτο στόχο για να πούμε ότι λύνουμε το πρόβλημα.
Επειδή κάποιοι πλακώνονται στο ξύλο μεταξύ τους, είτε είναι ΠΑΣΠ - ΟΝΝΕΔ, Κνιτες είτε Χρυσαυγίτες, ρατσιστές, αντιεξουσιαστές, παοκτσήδες, αρειανοί, δεν μπορούμε να τους αποκαλούμε φασίστες αν δεν το παραδέχονται οι ίδιοι, αλλά μπορούμε πολύ σωστά να τους χαρακτηρίζουμε ως άτομα με φασιστική νοοτροπία και συμπεριφορά, που θέλουνε να πλακωθούνε στο ξύλο και να προκαλέσουν ζημίες και όχι ότι υπερασπίζονται κάποια συγκεκριμένη ή αφηρημένη μπουρδολογία ιδεών.
Χέστηκαν οι κάτοικοι μιας περιοχής για το ανθρωπιστικό μέρος του προβλήματος των μεταναστών, των τοξικoμανών, των παριών της ζωής.
Τις περιουσίες τους κοιτάνε να προστατέψουν και την μιζέρια τους.
Ακόμα και όταν επικαλούνται το καλό των μαμόθρεφτων παιδιών τους, περιουσία και επένδυσή τους τα θεωρούν.
Το ίδιο και αυτοί που πάνε και πλακώνουν τους άλλους στο ξύλο επικαλούμενοι ότι έτσι βοηθάνε τους μετανάστες. Κολοκύθια μετά ρίγανης.
Δικαιολογία είναι οι μετανάστες για να χτυπήσουν ένα μέρος της κοινωνίας το οποίο τους αηδιάζει επειδή δεν σκέφτεται και δεν είναι σαν και αυτούς.
Δεν εξετάζω εδώ ποιος έχει δίκιο και άδικο, αλλά το πώς εκφράζουν τα επιχειρήματα και τις αντιρρήσεις τους. Πώς και οι δύο πλευρές θέλουν με φασιστικό τρόπο να επιβληθούν. Και δυστυχώς και οι δύο στρέφονται προς λάθος στόχο.
Στην μέση στέκονται οι αδικημένοι της ζωής και πάνω απ' όλους στέκονται και ευχαριστημένοι τρίβουν τα άσπρα ροδαλά τους χέρια οι διοικητές της ζωής μας.
Και όπως επισήμανε ο φίλος σας Κορνήλιος Καστοριάδης ΤΟ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΊΣΕΙΣ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΑΠΟΦΑΣΊΖΕΙ,
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Χαράλαμπος Σγουραμάλης /Y-MAGAZINE
