«Τις μέρες εκείνες έκαναν σύναξη μυστική τα παιδιά
και λάβανε την απόφαση,
επειδή τα κακά μαντάτα πλήθαιναν στην πρωτεύουσα,
να βγουν έξω σε δρόμους και πλατείες,
με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει:
μια παλάμη τόπο κάτω από το ανοιχτό πουκάμισο,
με τις μαύρες τρίχες και το σταυρουδάκι του ήλιου.
Όπου είχε κράτος και εξουσία η Άνοιξη.»
Οδυσσέας Ελύτης
Ξαφνικά μου φασκιώνουνε τα μάτια
για να βλέπω το φώς το αληθινό!
Με καρυδώνουν, για να μη φωνάζω:
«Όρσε, Ελλάδα Γραικύλων Αντιχρίστων!»
Άχερα με μπουκώνουν κάθε μέρα.
Και ποιοί;
Του σκλαβοπάζαρου η σαβούρα.
Και πως;
Έχουν Αφέντη τα σκυλιά και δαγκάνουν τα πόδια σου, ιστορία.
Πως θα σωθούμε απ' την «Ελευθερία» της σκλαβιάς μας
κι απ' τον «υπέρ πατρίδος» των προδοτών;
Και πότε απ' τους θεούς των αθέων και των ανθρωποφάγων;
Κώστας Βάρναλης - Πρόλογος
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος,
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους,
θα φωνάξεις τα χείλη σου θα ματώσουν απ' τις φωνές,
μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου θα΄ ναι μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων.
Κάθε χειρονομία σου θα΄ ναι για να γκρεμίζει την αδικία.
Δεν πρέπει ούτε στιγμή να υποχωρήσεις,
ούτε στιγμή να ξεχαστείς.
Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε.
Μια στιγμή αν ξεχαστείς,
έτσι και σταματήσεις για μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη απ΄ τις φωτιές.
Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου.
Λειβαδίτης
