Μια ψυχή ενός ανθρώπου μίλαγε με τον Θεό και ο Θεός του έδειχνε μέσα στην έρημο ένα δρόμο που είχαν φτιάξει δύο ζευγάρια από χνάρια.
Ρωτάει ο άνθρωπος τον Θεό:
«Τι είναι αυτό που βλέπω;»
Κι εκείνος του λέει:
είναι η πορεία της ζωής σου από τότε που γεννήθηκες μέχρι σήμερα.
Άνθρωπος:
Αφού αυτή είναι η πορεία της ζωής μου, γιατί υπάρχουν δύο ζευγάρια χνάρια;
Θεός:
Το ένα είσαι εσύ που προχωράς και φτιάχνεις τη ζωή σου και το άλλο δίπλα σου είμαι εγώ που σε κρατάω από το χέρι.
Άνθρωπος:
Ωραία, αλλά σε κάποια σημεία υπάρχει μόνο ένα ζευγάρι χνάρια».
Θεός:
Σε αυτά τα σημεία του δρόμου είναι οι στεναχώριες και οι δυσκολίες της ζωής σου.
Ο άνθρωπος πολύ στεναχωρημένος ρωτάει:
Γιατί σε αυτές τις στιγμές που σε χρειαζόμουν με άφησες μόνο μου;
και ο Θεός του απαντάει:
Εκείνες τις στιγμές σε κράταγα στην αγκαλιά μου…
Ρωτάει ο άνθρωπος τον Θεό:
«Τι είναι αυτό που βλέπω;»
Κι εκείνος του λέει:
είναι η πορεία της ζωής σου από τότε που γεννήθηκες μέχρι σήμερα.
Άνθρωπος:
Αφού αυτή είναι η πορεία της ζωής μου, γιατί υπάρχουν δύο ζευγάρια χνάρια;
Θεός:
Το ένα είσαι εσύ που προχωράς και φτιάχνεις τη ζωή σου και το άλλο δίπλα σου είμαι εγώ που σε κρατάω από το χέρι.
Άνθρωπος:
Ωραία, αλλά σε κάποια σημεία υπάρχει μόνο ένα ζευγάρι χνάρια».
Θεός:
Σε αυτά τα σημεία του δρόμου είναι οι στεναχώριες και οι δυσκολίες της ζωής σου.
Ο άνθρωπος πολύ στεναχωρημένος ρωτάει:
Γιατί σε αυτές τις στιγμές που σε χρειαζόμουν με άφησες μόνο μου;
και ο Θεός του απαντάει:
Εκείνες τις στιγμές σε κράταγα στην αγκαλιά μου…
