Αι γενεαί πάσαι, ύμνον τη ταφή σου προσφέρουσι, Χριστέ μου.
Καθελών του ξύλου ο Αριμαθαίας εν τάφω σε κηδεύει.
Μυροφόροι ήλθον μύρα σοι, Χριστέ μου, κομίζουσαι προφρόνως.
Ους έθρεψε το μάννα, εκίνησαν την πτέρναν κατά του ευεργέτου. ...
Ως άφρων υπηρέτης προδέδωκεν ο μύστης την άβυσσον σοφίας.
Ω γλυκύ μου έαρ,
γλυκύτατόν μου τέκνον,
που έδυ σου το κάλλος;
Πεπλάνηται ο πλάνος,
ο πλανηθείς λυτρούται
σοφία ση, Θεέ μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου