Ο σπόρος δεν μπορεί να ξέρει τι θα συμβεί. Ο σπόρος ποτέ δεν γνώρισε το λουλούδι. Και ο σπόρος ούτε καν μπορεί να πιστέψει ότι έχει τη δυνατότητα να γίνει ένα όμορφο λουλούδι.
Μακρύ είναι το ταξίδι και πάντοτε είναι ασφαλέστερο να μην κάνεις αυτό το ταξίδι, γιατί ο δρόμος είναι άγνωστος, τίποτα δεν εξασφαλίζεται. Τίποτα δεν μπορεί να εξασφαλιστεί. Χίλιους δυο κινδύνους έχει το ταξίδι, πολλές είναι οι παγίδες. Κι ο σπόρος είναι ασφαλής, κρυμμένος μέσα σε ένα σκληρό περίβλημα. Μα ο σπόρος προσπαθεί, κάνει μια προσπάθεια, αφήνει το σκληρό κουκούτσι που είναι η ασφάλειά του, αρχίζει να κινείται.
Αμέσως αρχίζει η μάχη: αγώνας με το χώμα, με τις πέτρες, με τους βράχους. Κι ο σπόρος ήταν πολύ σκληρός και το βλαστάρι θα είναι πολύ-πολύ μαλακό και οι κίνδυνοι θα είναι πολλοί.
Δεν υπήρχε κίνδυνος για το σπόρο, ο σπόρος θα μπορούσε να επιβιώσει επί χιλιετίες, μα για το βλαστάρι είναι πολλοί οι κίνδυνοι. Κι όμως το βλαστάρι ξεκινά προς το άγνωστο, προς τον ήλιο, προς την πηγή του φωτός, δίχως να ξέρει το πού, δίχως να ξέρει το γιατί. Είναι βαρύς ο σταυρός που κουβαλάει, μα ένα όνειρο κυριεύει το σπόρο κι ο σπόρος κινείται. Έτσι είναι κι ο δρόμος του ανθρώπου. Είναι γεμάτος μόχθο. Χρειάζεται πολύ θάρρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου