O φοβος μπροστα στην Ελευθερια είναι αυτό που μας ‘’φρεναρει’’, είναι αυτό που μας κραταει δέσμιους και ‘πειθαρχημενους’ σε μια απάνθρωπη τυραννία...
Πώς μπορείς να πείσεις κάποιους να επιχειρήσουν να ξεφύγουν από μια επικίνδυνη κατάσταση όταν δεν μπορείς καν να τους πείσεις ότι αντιμετωπίζουν μια τέτοια κατάσταση, και μάλιστα ότι είναι μπλεγμένοι ως το λαιμό;
“Τι θα γινόταν”, ρώτησε ο Χάρρισον, “αν το κάθε έμβιο πλάσμα στην Αυτοκρατορία, παντού, σ’ όλη την έκταση των χιλίων οκτακοσίων ετών φωτός της, μόλις παραλάμβανε το μπουγιουρντί της εφορίας, το έκανε κομματάκια κι έλεγε: ‘Όχι, αρνούμαι!’; Τι θα συνέβαινε τότε;”
“Θα χρειαζόμαστε ένα δεύτερο σύμπαν για φυλακή και ένα τρίτο για να βρεθούν οι δεσμοφύλακες.” “Θα επακολουθούσε χάος”, συνέχισε ο Χάρρισον. Έδειξε με το κεφάλι του προς το σιντριβάνι και τα παιδιά που έπαιζαν γύρω του. “Αλλά δε φαίνεται να επικρατεί κανένα χάος εδώ. Όχι που να το βλέπουν για τα μάτια μου.
Έτσι, αυτό σημαίνει ότι δεν το παρακάνουν μ’ αυτή τη τεχνική της κοφτής άρνησης. Την ασκούν με περίσκεψη στα πλαίσια κάποιας κοινώς αποδεκτής βάσης. (…)
Κανένας άνθρωπος δεν είναι ανώτερος άλλου. Κανένας άνθρωπος δεν έχει το δικαίωμα να ορίζει τα καθήκοντα ενός άλλου ανθρώπου. Έκανε μια μικρή παύση, ζυγιάζοντάς τον με το βλέμμα της. Αν κάποιοι στη Γη ασκούν τέτοια ηλίθια εξουσία, είναι μόνο διότι κάποιοι άλλοι ηλίθιοι τους το επιτρέπουν. Φοβούνται την ελευθερία. Θέλουν να εξουσιάζονται. Τους αρέσει να τους διατάζουν. Άνθρωποι να σου πετύχουν!
Απόσπασμα από το διηγημα του Έρικ Φρανκ Ράσσελλ, "Και Μετά Δεν Απέμεινε Κανείς"
Μετάφραση: Γιώργος Μπαλάνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου