Εγώ Είμαι Αυτό Που Είμαι.
Τρεις απλές αλλα ουσιαστικες εν-θυμίσεις:
Να φέρoμαστε ο ένας στον άλλον με τον μεγαλύτερο σεβασμό. Να φροντίζουμε ο ένας τον άλλον σε κάθε ευκαιρία που έχουμε και να εν-θυμουμαστε πως είναι ένα όμορφο παιχνίδι. Να παίζουμε όμορφα μαζί.
Να βλέπεις και να δέχεσαι τον εαυτό σου ακριβώς όπως είναι και όχι όπως θάπρεπε ή όπως θα ήθελες να είναι.
Όταν εμπιστεύεσαι τον Εαυτό σου, είσαι στην κυριολεξία ανίκητος.
Ανέλαβε ολοκληρωτικά την ευθύνη ότι εσύ είσαι ο δημιουργός, για οτιδήποτε συμβαίνει ή θα συμβεί στη ζωή σου.
Να είσαι πάντα ειλικρινής και έντιμος με τον εαυτό σου.
Το επιτρέπω και αποδέχομαι, είναι οι μαγικές λέξεις που χρειάζεται να έχεις στο στόμα σου, για ολόκληρη την πορεία της εξέλιξής σου.
Η εσωτερική εργασία , γίνεται περισσότερο με την καρδιά και το συναίσθημα και πολύ λιγότερο με το μυαλό.
Ξεφόρτωσε. Δεν χρειάζεται να είσαι άλλο πια ο «καλός Σαμαρείτης». Επέτρεψε και στους άλλους να κάνουν τον δρόμο τους με τον τρόπο που έχουν επιλέξει και έχουν σχεδιάσει, χωρίς να τους φορτώνεσαι και να λύνεις τα προβλήματά τους πιστεύοντας ότι τους βοηθάς.
Δεν χρειάζεται να είσαι άλλο πια «το καλό παιδί», για να σ' αποδέχονται και να σ' αγαπάνε οι άλλοι, αποδέξου κι αγάπησε εσύ τον εαυτό σου.
Για ν' αγαπήσεις τον εαυτό σου, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να τον αποδεχθείς ακριβώς όπως είναι, χωρίς να τον κρίνεις.
Το παιχνίδι της Γης στηρίζεται στην χειραγώγηση και στον έλεγχο. Έχουν βάλει κανόνες στην ζωή σου και όλοι σου λένε τι να κάνεις και πώς να το κάνεις, η οικογένεια, το σχολείο, η εκκλησία, η πολιτεία κ.λ.π. Μην ακούς κανένα, να κάνεις μόνο αυτό που νιώθεις κι αυτό που θέλει ο εαυτός σου.
Να είσαι αρχηγός του εαυτού σου και κανενός οπαδός. Να μην ακολουθείς κανένα και να μην χαρίζεις την ενέργειά σου (την δύναμή σου) σε κανέναν.
Πέταξε την δανεισμένη γνώση που σε αναγκάσανε να καταπιείς αιώνες τώρα και άκουσε τις δικές σου αλήθειες.
Χρειάζεται να είναι κανείς δάσκαλος για τον εαυτό του και μαθητής του εαυτού του, δεν υπάρχει αυθεντία, υπάρχει μόνο κατανόηση.
Δεν χρειάζεται ν' αποδείξεις σε κανέναν τίποτα. Ο Θεός είναι πλήρης στην ολότητά του κι εσύ είσαι Θεος επισης.
Να είσαι συνειδητός στο «εδώ και τώρα», γιατί είναι ο αληθινός συμπαντικός χρόνος. Έτσι το παρελθόν και το μέλλον (ο γραμμικός χρόνος της Γης), χάνει την ευκαιρία να παρεμβάλλεται μέσα από την σκέψη και ψυχολογικά και σταματάει να σε μπερδεύει και να σου προκαλεί προβλήματα και ανησυχίες.
Δημιούργησε ένα κέντρο μέσα σου (εάν σε διευκολύνει βάλτο στο καρδιακό κέντρο ή στην καρδιά) και συνδέσου με τον Ανώτερο Εαυτό σου. Είναι ο Θεός που είσαι. Δώστου το τιμόνι του Εαυτού σου και ζήτησέ του να σε καθοδηγεί.
Να θυμάσαι: Σκοπός του εσωτερικού σου δρόμου είναι να μάθεις ν' αγαπάς τον Εαυτό σου.
Απαραίτητο εργαλείο της Νέας Ενέργειας είναι η αναπνοή. Αναπνέοντας βαθιά μπορούμε ν' αλλάξουμε την ενέργεια μέσα μας, μπορούμε να ηρεμήσουμε, μπορούμε ακόμα και ν' απελευθερώσουμε τους περιορισμούς και τις πεποιθήσεις μας. Ετσι απλα.
Δεν είναι ευκολο να θυμηθεί κανεις για ποιο λόγο έχουμε δηλώσει να ζήσουμε αυτή την ανθρώπινη εμπειρία.
Οι Αγγελικες οντοτητες βλέπουνε της δυσκολίες που περνάμε. Αν ήταν δυνατό να μετακινήσουν το πέπλο για ένα μόνο λεπτό και να δουμε ποιοι πραγματικά είμαστε, θα ήταν μαγικό και η ζωή θα ήταν πολύ εύκολη για μας. Το πρόβλημα είναι ότι αν το εκαναν, οι περισσότεροι θα επιστρέφανε στην Εστία και δε θα μπορούσαμε να παίξουμε το παιχνίδι.
Έχουμε συμφωνήσει να βάλουμε το πέπλο και να παριστάνουμε τον άνθρωπο, προχωρώντας ολόγυρα και βρίσκοντας τον δρόμο μας. Είμαστε αυτοί που τόλμησαν να βγάλουν τις φτερούγες τους και να είμαστει τωρα εδώ στον πλανητη γη, έχοντας μιαν ανθρώπινη εμπειρία. Να ευχόμαστε την ομορφότερη ανθρώπινη εμπειρία που μπορουμε να έχουμε.
Να μην "κολλάς" την αδυναμία των άλλων, να εργάζεσαι για την δική σου ανοσία.
Η αντίφαση γεννά σύγκρουση, αγώνα- αυτός ο αγώνας σπαταλάει ενέργεια. Αν δεν υπάρχει καμία απολύτως αντίφαση, έχετε την υπέρτατη ενέργεια για να μετασχηματίσετε τον εαυτό σας.
Μια κριση στην ζωη μας μπορει να εμφανιστει με πολλες μορφες. Ειτε σαν απωλεια, ειτε σαν απορριψη, ειτε σαν αποδοχη αρνητικης ενεργειας από τους αλλους, ειτε σαν αρρωστια ψυχικη η σωματικη, κ.ο.κ.
Η πρώτη επαφή με την κριση, μας κάνει σμπαράλια. Νιωθουμε σαλταρισμενοι, φρικαρισμενοι , εξουθενουμενοι , συντετριμενοι, θυμωμενοι, κ.ο.κ.
Με την δεύτερη επαφη, αρχιζουμε και παιρνουμε μικρες η μεγαλες δοσεις από αυτό που λεμε καταθλιψη.
Από την τρίτη και πέρα κάθε κριση είναι το σκαλοπάτι της μοναδικότητάς μας.
2 σχόλια:
Ωραία τα λες, αλλά άμα ο εαυτός σου σε μισεί δεν γίνεται να τον αγαπάς κι εσύ, δεν μπορώ δημόσια να "εξομολογηθώ", αλλά συμβαίνουν κι αυτά, δεν είναι πανάκεια ο δρόμος του φιλόσοφου αναζητητή, μάλλον δίκοπο μαχαίρι είναι, μην τα ωραιοποιούμε τόσο και προσδοκάνε παραδείσους οι αναγνώστες...
Χαίρε...
Πρέπει πάντα σε όλα όσα διαβάζουμε να χρησιμοποιούμε την Δ ι ά κ ρ ι σ η . Αν αυτό που έχουμε μπροστά μας δεν συνηχεί με την δικιά μας προσωπική δόνηση - με το πώς νιώθει κάθε στιγμή η καρδιά μας, τότε δεν μας κάνει. Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον να το ξαναδιαβάσουμε και να το χρησιμοποιήσουμε, ίσως και όχι. Κρατάμε λοιπόν αυτό που μας κάνει και τα υπόλοιπα τα αφήνουμε στην άκρη.
Δημοσίευση σχολίου