Τα δυο αλογα.

Πανω από τον αγροτικο δρομο ενός χωριου, είναι ένα  χωράφι οπου βοσκουν δύο άλογα.

Κοιτώντας τα από μακρια, δεν βλεπεις κατι περιεργο.

Αλλά αν πλησιασει κανεις  κοντα, θα διαπιστωσει ότι το ένα από τα αλογα είναι τυφλο.

Ο ιδιοκτήτης του προτιμησε να μη το θανατωσει, αλλά έφτιαξε ένα καλό σπίτι γι' αυτό.

Εάν σταθείς κοντά και αφουγκραστείς, θ' ακούσεις τον ήχο από ένα κουδουνακι.

Κοιτώντας γύρω για την πηγή του ήχου θα δεις ότι,  προέρχεται από το μικρότερο σε ηλικια άλογο στο χωράφι.

Δεμενο στο καπίστρι του μικρου αλόγου είναι ένα κουδουνάκι.

Αυτό βοηθαει στον τυφλό φίλο του να  ξέρει κάθε στιγμη που βρισκεται, ώστε να  μπορεί να προσανατολιζεται.

Καθώς στέκεσαι και παρατηρείς αυτούς τους δύο φίλους θα δεις,  

ότι το άλογο με το κουδούνι πάντα εχει τη προσοχη του στο τυφλό άλογο

και το τυφλό άλογο  ακούει το κουδουνάκι και  προχωρά αργά προς το μέρος του άλλου αλόγου,

εχοντας τη σιγουρια ότι δεν θα ξεστρατήσει.

Όταν το άλογο με το κουδούνι επιστρέφει στο σκέπαστρο της σιταποθήκης κάθε βράδυ,

σταματά καπου-καπου και κοιτά πίσω,

για να βεβαιωθει  ότι ο τυφλός φίλος του

δεν είναι πολύ μακριά πίσω για ν' ακούσει το κουδούνι.

Όπως ο ιδιοκτήτης αυτών των δύο αλόγων,

ετσι και ο Θεός δεν μάς πετά,  οταν δεν είμαστε τέλειοι ή γιατί έχουμε καποιο προβλημα.

Μάς παρακολουθεί από πάνω και μάλιστα φέρνει άλλους στις ζωές μας για να μας βοηθήσουν,  όταν είμαστε σε ανάγκη.

Μερικές φορές είμαστε το τυφλό άλογο οδηγούμενοι από το κουδουνάκι αυτών που ο Θεός τοποθετεί στις ζωές μας.

Άλλες φορές είμαστε το άλογο οδηγός, βοηθώντας άλλους να βρουν τον δρόμο τους.

Ετσι είναι οι καλοι φιλοι…

Μπορεί να μην τους βλέπεις πάντοτε, αλλά ξέρεις ότι είναι πάντα εκεί.

Καθένα που γνωρίζουμε, αγωνίζεται σε κάποιο είδος μάχης.

Ας ειμαστε παντα σε εγρηγορση ωστε να αφουγκραζομαστε τα πασης φυσης κουδουνακια.

Και ας μαθουμε να ζουμε απλα, να αγαπαμε γενναιοδωρα, να νοιαζομαστε βαθια και να μιλαμε καλοσυνατα.

Τα…υπολοιπα, ας τα αφησουμε δουλεια για το θεο.