Κάποτε ένας σοφός, απευθυνόμενος σ’ ένα ακροατήριο,
είπε ένα ανέκδοτο.
είπε ένα ανέκδοτο.
Όλοι ξεκαρδίστηκαν στα γέλια.
Ύστερα από ένα λεπτό, ο σοφός είπε το ίδιο ανέκδοτο,
......αλλά αυτή τη φορά λιγότεροι άνθρωποι γέλασαν.
......αλλά αυτή τη φορά λιγότεροι άνθρωποι γέλασαν.
Το είπε άλλη μια φορά...,...
κι άλλη μια φορά,
κι άλλη μια φορά,
κι άλλη μια φορά...
κι όταν κανείς πια δε γελούσε, ο σοφός χαμογέλασε και είπε:
κι όταν κανείς πια δε γελούσε, ο σοφός χαμογέλασε και είπε:
Αν δε γελάτε με το ίδιο ανέκδοτο ξανά και ξανά,
τότε γιατί κλαίτε για το ίδιο θέμα ξανά και ξανά;
τότε γιατί κλαίτε για το ίδιο θέμα ξανά και ξανά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου