Το τέλος της καριέρας του ταυρομάχου Αλβάρο Μουνέρα

Αυτή η εκπληκτική φωτογραφία σήμανε το τέλος της καριέρας του ταυρομάχου Αλβάρο Μουνέρα. Ο Μουνέρα, ξέσπασε σε κλάματα στη μέση της ταυρομαχίας, όταν συνειδητοποίησε, πως εξανάγκαζε ένα κατά τα άλλα ευγενικό ζώο, να πολεμήσει για τη ζωή του. 

Ο ίδιος, πλέον τάσσεται δημόσια ενάντια στις ταυρομαχίες. Ο Μουνέρα, αργότερα δήλωσε για τη στιγμή εκείνη: 

"Και ξαφνικά, έστρεψα το βλέμμα μου προς τον ταύρο. Είχε στα μάτια του μια αθωότητα, που βλέπεις σε κάθε ζώο, και με κοίταξε με αυτή, σα να με ικέτευε να σταματήσουμε. Ήταν, μια κραυγή απόγνωσης για δικαιοσύνη που διαπέρασε όλο μου το είναι. Το περιγράφω σα μια ανθρώπινη προσευχή, καθώς όταν κάποιος εξομολογείται, ελπίζει ότι θα συγχωρεθεί. Ένιωσα, σαν το χειρότερο πλάσμα πάνω στη Γη".

 Ο Αλβάρο είναι έκτοτε ακτιβιστής για τον τερματισμό αυτού του βάρβαρου «σπορ».

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Η παραπάνω φωτογραφία έχει κάνει το γύρο του Διαδικτύου με τον ισχυρισμό ότι ο Álvaro Múnera Builes, κολομβιανός ακτιβιστής των δικαιωμάτων των ζώων, στα νιάτα του αγωνίστηκε ως novillero, «αρχάριος ταυρομάχος», στην Κολομβία και στη συνέχεια Ισπανία. Όπως φαίνεται όμως, κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν είναι αληθές, αλλά δε θα μπορούσε να είναι αλήθεια. Η φωτογραφία είναι ένας μύθος που αναπαράγεται στο ίντερνετ, σημειώνει το blog The Last Arena

Ο Múnera σταμάτησε τις ταυρομαχίες το 1984. Επιπλέον, ο Múnera δεν άφησε ταυρομαχίες επειδή άλλαξε γνώμη στην αρένα. Έγινε ακριβώς το αντίθετο. Ήταν ένας ταύρος που τον έκανε να φύγει και να εγκατελείψει την καριέρα του.

Το 1984 ένας ταύρος αποκαλούμενος «Terciopelo», από τη φυλή του Marqués de Villagodio, τον έπιασε από το πόδι και τον πέταξε πέρα από την αρένα. Έτσι έσπασε τον πέμπτο αυχενικό σπόνδυλο στο λαιμό του - μαζί με άλλους τραυματισμούς - πράγμα που τον κατέστησε οριστικά παραπληγικό.

Αργότερα, αφού είχε μεταφερθεί από το νοσοκομείο στην Ισπανία σε θεραπευτική εγκατάσταση στο Μαϊάμι για να είναι πιο κοντά στους συγγενείς του στην Κολομβία, ανέπτυξε ένα «ηθικό» πρόβλημα σχετικά με τις ταυρομαχίες. Οποιαδήποτε και αν είναι η αιτία της «ηθικής» μεταστροφής του, είναι ξεκάθαρο ότι δεν ήταν η συμπεριφορά του ταύρου που πεθαίνοντας έκανε τον άντρα αυτόν να τον λυπηθεί και να σταματήσει τις ταυρομαχίες, αφού ήδη είχε σκοτώσει 150 ταύρους.

Είναι γεγονός ότι οι ταυρομάχοι δε φτάνουν σε αυτό το σημείο της καριέρας τους και ξαφνικά αρχίζουν να πιστεύουν ότι όλα είναι ένα λάθος μέσα στην αρένα. Είχε σκοτώσει εκατοντάδες ταύρους μέχρι τη στιγμή του τραυματισμού του.

Το ίδιο συνέβη και με τον ταυρομάχο Sebastian Castella στην επίμαχη φωτογραφία. Ο Castella, κάθεται σε αυτή την μπάρα γύρω από την αρένα μετά την τοποθέτηση του ξίφους στον ταύρο όχι γιατί έχει τύψεις. Πρόκειται γιατί είναι μια συνηθισμένη πράξη ανυπακοής, τμήμα του «σεναρίου» του θεάματος της ταυρομαχίας, σημειώνει το blog.

Η ταυρομαχία, σίγουρα δεν είναι ένας αγώνας, και η έννοια της δικαιοσύνης ή του αθλητισμού δεν υπάρχει, αφού στην ουσία η ταυρομαχία χαρακτηρίζεται μόνο ως σφαγείο .

.