Oταν μπορείτε να αποστασιοποιηθείτε χωρίς να το κρίνετε και απλά να το παρακολουθείτε με συμπόνια...

Ποτέ δεν θυμώνουμε πραγματικά με κάποιον άλλον, με τις κυβερνήσεις, με τις συνομωσίες, με το πως ειναι τα πράγματα,  με τα κακώς κείμενα. 

 Θυμώνουμε με τον εαυτό μας πάντα για το ότι καταστέλλουμε το Θεϊκό μας Φως.

 Είμαστε θυμωμένοι και για το ότι δεν δρούμε, ή για το ότι δεν δουλεύουν τα πράγματα με τις παλιές ενέργειες και δεν τόχουμε βρει πως να το κάνουμε με τις νέες ενέργειες. 

 Δεν γνωρίζουμε πως, πως να δράσουμε διαφορετικά. 

Τέλος νιώθουμε θυμό τεράστιο γιατί ακόμα δεν μετακινούμεθα από την συμπεριφορά που περιμένουμε να μας τα δώσουν έτοιμα, περιμένουμε να τα κάνουν άλλοι για μας. Δεν θέλουμε. 

Δεν θέλουμε να πάρουμε πρωτοβουλία, κι όταν δεν τα κάνουν οι άλλοι για μας, όταν δεν το κάνει κάποιος άλλος, αυτό καθρεφτίζει τον θυμό μας με τον εαυτό μας που δεν είμαστε έτοιμοι.

Μέχρι να είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε πρωτοβουλία και ευθύνη για τον εαυτό μας, θα υπάρχει τεράστιος θυμός, και συλλογικά, αυτός ο θυμός εκφράζεται για τις κυβερνήσεις, τους Ιλλουμινάτι, λέμε μας κάνουν αυτό μας κάνουν εκείνο, αλλά ουσιαστικά ο θυμός είναι για τον εαυτό μας που δεν μπορούμε να αναλάβουμε τον εαυτό μας και να δράσουμε. Οπότε θυματοποιούμαστε καθημερινά. 

Αυτοί που έχουν πάψει να γκρινιάζουν για το τι γίνεται και να στέκονται σε θέση αποκάλυψης και σοκαριστικών! αποκαλύψεων έχουν μπει εκεί που πρέπει. Αυτούς παρακολουθείστε.

Θέλουμε ν' αλλάξουμε, θέλουμε να δράσουμε, ονειρευόμαστε και σκεφτόμαστε να κάνουμε πράγματα, μιλάμε γι' αυτά και δεν το κάνουμε. Και αυτό μας εξαλλοποιεί.

Ο λόγος που βρισκόμαστε ακόμα σε έκφραση τόσου σκότους είναι επειδή για κάποιο λόγο, το επιθυμούμε. Κάτι μας δίνει αυτό, κάτι μας μαθαίνει αυτό, αλλιως δεν θα υπήρχε. Το θέμα είναι ότι υπάρχει η εμμονή για το τι θα γίνει και η σκέψη που συνεχίζει να κυριαρχεί ακόμα και στους πιο "προχωρημένους" εξ' ημών, ότι πως θα αλλάξουν τα πράγματα αφού υπάρχει τόσο σκότος. 

Οκέυ, για να εξηγήσουμε γιατί γίνεται αυτό - είναι επειδή παράγεται όλο και περισσότερο φως και όλο και περισσότερο όταν τα βρίσκουμε με τον εαυτό μας φωτιζόμαστε ολοένα και περισσότερο και αυτό με την σειρά του δίνει ώθηση σε όλο και περισσότερο σκοτάδι να ανέβει στην επιφάνεια για να καθαρίσει. 

Όπου βλεπουμε αυτά τα φρικαλέα και τα τόσο σκοτεινα, η σκέψη και το εργαλείο οφείλει να είναι: πως το κάνω εγώ με τον δικό μου τρόπο; ή γιατί δεν μπορώ να νιώσω συμπόνια γι'αυτό το σκοτάδι που ανεβαίνει; 

Το θέμα είναι πως όσοι έχουν προχωρήσει και βλέπουν τους υπολοίπους να παίζουν τα ίδια και τα ίδια παιχνίδια του χειρισμού, λένε: ω θεέ μου και άλλος χειρισμός ή βλεπουμε αυτούς που δεν έχουν το ίδιο επίπεδο συνειδητότητας και λέμε: ω θεέ μου πως θα ξυπνήσουμε, πως θα αλλάξουμε. Και μεις στο δικό μας επίπεδο τι καθρεφτίζουμε μέσα από αυτούς; λειτουργούμε και μεις χειριστικά με άλλο τρόπο. 

Πως θα αλλάξει όλο αυτό; Ο επόμενος ενάμισυ χρόνος έχει να κανει με την συμπόνια και ιδιαίτερα με την συμπόνια για τον εαυτό μας, γιατί το βρίσκουμε τόσο δύσκολο να μας αγαπήσουμε και αυτό θα δουλέψουμε να το αναπτύξουμε και να το επεξεργαστούμε. Δεν χρειάζεται πια μια κρίσιμη μάζα, δεν χρειάζονται πια πάρα πολλοί για να επιφέρουν την αλλαγή.

Για τον καθένα σας, όταν βλέπετε άλλους να παίζουν ακόμα δράματα και να λειτουργούν χειριστικά, όταν μπορείτε να αποστασιοποιηθείτε χωρίς να το κρίνετε και απλά να το παρακολουθείτε με συμπόνια, εκεί γινόσαστε αυτή η σπίθα που επιτρέπει σε όλους τους άλλους γύρω σας να το δουν και να ανέβουν και κείνοι πάνω από την κριτική και να μπουν κι αυτοί στις κερκίδες. Είναι τεράστια η ενέργεια αλλαγής που δημιουργείται όταν μπορούμε να κρατήσουμε αυτή τη στάση.

Kαι για όσους βλέπουν αυτόν τον καταιγισμό από τσιτάτα που σας λένε να ονειρεύεστε μεγάλα πράγματα διαρκώς, που υπονοεί πως αν δεν ονειρεύεστε είστε λούζερς, ακούστε να δείτε. Είναι πολύ εύκολο να πετάς τσιτάτα στον αέρα. 

Αυτή τη στιγμή, είναι πολύ πιο σημαντικό να είστε γειωμένοι, να είστε παρατηρητές του τι συμβαίνει μέσα στο σώμα σας, να στηρίζετε και να αγαπάτε τον εαυτό σας και τους άλλους, γιατί μετά θα σας στηρίξουν εκείνοι.

 Αυτό που παίζει τώρα, δεν ειναι να κάνετε μεγάλα όνειρα, αυτό που παίζει είναι να παρακολουθείτε διαρκώς τον εαυτό σας για αυτοκριτική, γιατί αυτό πρέπει να διαλύσουμε τώρα, είναι η σειρά της αυτοκριτικής να πέσει . Τα δύο μεγάλα θέματα τον Μάϊο είναι ο φόβος και η οικειότητα. 

Και φυσικά ο φόβος της οικειότητας. Αν μπορείτε, να είστε υπομονετικοί μ' αυτούς που φοβούνται την οικειότητα, για να μπορέσουν να ανοίξουν, γιατί είναι εποχή που η καρδιά εκρύγνηται και ραγίζει για να ανοίξει σε όλους.

Προσέχτε πως αντιδράτε όταν οι άλλοι βγάζουν φόβο. Τον πήρατε μέσα σας; Πόσο από αυτόν τον φόβο που εξέπεμπε ο άλλος πήρα μέσα μου; Τον κουβαλάω ακόμα; Αυτο-ενσυνείδηση. Ααααα, τι νιώθω μέσα στο σώμα μου;

Φράση κλειδί: Απελευθερώνω ότι δεν είναι δικό μου. Απελευθερώνω αυτό που κρατάω μέσα μου τώρα.

Είναι σημαντικότατο να σκανάρετε και να ελέγχετε τι γίνεται μέσα στο σώμα σας και τι κρατάτε μέσα στο σώμα σας, καθώς πολύς κόσμος φοβάται και είναι αγείωτος. Και συναντάμε πολλούς ανθρώπους που θέλουν να ξεσπάσουν τον φόβο τους τώρα, για το παρόν, για τις καταστάσεις, για το μέλλον. 

Ακούτε με συμπόνια αλλά προσέχετε μην το παίρνετε μέσα σας, γιατί υπάρχουν πολλοί που θέλουν να τον αδειάσουν επάνω σας για να νιώσουν αυτοί καλύτερα. Οταν συναντάτε τέτοια άτομα, μην ακούτε τι λένε, ακούστε τι εκπέμπουν και τι παίρνει μέσα το σώμα σας.

Παρακολουθείστε επίσης την αυτοκριτική. Πιστεύετε στον εαυτό σας; κι όταν βλέπετε πάλι ότι έχετε χάσει την πίστη σας στον εαυτό σας, αμολείστε το να φύγει. Αντί να πούμε ωχχχχ, πάλι δεν πιστεύω στον εαυτό μου; λέμε: ααα, ενδιαφέρον βλέπω ότι αυτή τη στιγμή δεν πιστεύω στον εαυτό μου. Πάρτε βαθειά ανάσα και αμολείστε το κι αυτό.

Επειδή πέφτει και πολύ κριτική αυτήν την εποχή καθώς άλλοι μπορούν να σας χρησιμοποιούν σαν καθρέφτες για να προβάλλουν την δική τους ανασφάλεια, όταν αρχίσετε και νιώθετε κάπως στο ηλιακό πλέγμα με παρατηρήσεις που κάνουν οι άλλοι για σας, πέστε μέσα σας, "οκέυ, αυτή ειναι η δικιά της - δικιά του άποψη για το τι είμαι, πως είμαι, πως τα καταφέρνω, πως πρέπει να είμαι και να λειτουργώ και δεν χρειάζεται να είναι η δική μου". Ο καθένας έχει την δική του πραγματικότητα, και δεν χρειάζεται να χωρέσετε στα δικά τους κουτάκια. Δείτε αν ευθυγραμμίζεστε μ' αυτό που λένε εκείνοι ή όχι

ΑΦΕΙΣΤΕ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΝΑ ΤΡΕΞΕΙ ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ. ΣΑΝ ΚΑΝΟΥΛΑ. 

Και για όσους έχουν ενσυνείδηση ήδη ανεπτυγμένη, αντί να βγάζετε τον φόβο σας πάνω στους άλλους, γειώνετέ τον μέσα απ' τα πόδια σας. Καζανάκι παιδιά, καζανάκι, είναι πολύ εύκολο τώρα να το κάνετε αυτό. Μέσα σας. Παρατηρητές του σώματος. Τι γίνεται μέσα στο σώμα μου, σφίχτηκα πάλι. ααααα, φοβάμαι, οκέυ το αμολάω προς τα κάτω μέσα απ' τα πόδια. Βαθειά αναπνοή συνεχίζουμε.

Πάρα πολλοί ακόμα είναι κολλημένοι σε πολύ παλιά σχήματα και στο πως θα φανούνε στον κόσμο γύρω τους, ή πως θα φανείτε ή φαίνεστε εσείς στους άλλους και θα σας δίνουν συμβουλές να μαζευτείτε. Δεν είναι εποχή για να μαζεύεστε, είναι εποχή για να ανοίγεστε. Δεν χρειάζεται και πάλι να ασπαστείτε το δικό τους κουτάκι για το προς τα έξω ίματζ/εικόνα σας. BELOVE IN YOURSELF.

.