Ακολούθησε τη φωνή της καρδιάς σου, ακόμα κι αν σε οδηγεί έξω απ΄το μονοπάτι των άτολμων ψυχών.

.... Ευχαριστώ την καλή μου μοίρα γιατί πέρασα τη ζωή μου απαλλαγμένος από ρυπαρότητα και λαιμαργία.

Γιατί διατήρησα ακέραιη την ευαισθησία μου για την άνοιξη και το ελαφρό αεράκι της, για το μουρμούρισμα του ρυακιού πλάι στο σπίτι, για το τραγούδι των πουλιών στο δάσος.

Γιατί δεν συμμετείχα στα κουτσομπολιά του κακοήθη γείτονα.

Γιατί ήμουν ευτυχισμένος στην αγκαλιά του συντρόφου μου και γιατί ένιωσα το ρεύμα της ζωής μέσα μου.

Γιατί στους δύσκολους καιρούς, δεν έχασα τον προσανατολισμό μου και γιατί η ζωή μου είχε νόημα. Κι αυτό, επειδή πάντα άκουγα τη φωνή μέσα μου που έλεγε:

"Μόνο ένα πράγμα έχει σημασία: να περάσεις τη ζωή σου με υγεία και ευτυχία. Ακολούθησε τη φωνή της καρδιάς σου, ακόμα κι αν σε οδηγεί έξω απ΄το μονοπάτι των άτολμων ψυχών. Να μη γίνεσαι σκληρός και να μην πικραίνεσαι, όταν η ζωή καμιά φορά σε βασανίζει".


Και στη σιγαλιά του δειλινού, μετά τη δουλειά της ημέρας, όταν κάθομαι στο λιβάδι μπροστά στο σπίτι, με το παιδί μου και τη γυναίκα μου ακούγοντας την ανάσα της φύσης, φτάνει στ΄αυτιά μου μια μελωδία, η μελωδία του μέλλοντος: "Εκατομμύρια άνθρωποι εσείς, σας αγκαλιάζω, μ΄ένα φιλί για όλο τον κόσμο".

Τότε νιώθω τη φλογερή επιθυμία να μάθει κάποτε αυτή η ζωή να διεκδικεί τα δικαιώματά της και να αλλάξει τη νοοτροπία των σκληρών και δειλών ψυχών που κάνουν τα κανόνια να βροντούν. Το κάνουν αυτό, μόνο και μόνο επειδή η ζωή τους ξέφυγε μέσα απ΄τα χέρια.


Και αγκαλιάζω τον γιό μου που με ρωτάει:

"Πατέρα ο ήλιος έφυγε. Που πήγε; Θα ξαναγυρίσει γρήγορα;"

Και του απαντώ: "Ναι γιέ μου! Θα ξανάρθει γρήγορα να μας ζεστάνει".

Βίλχελμ Ράιχ: Ακου Ανθρωπάκο