Yπάρχουν κάποια όντα τα οποία θέλουν να λέγονται ΄΄άνθρωποι΄΄...
Αυτοί οι υπάνθρωποι λοιπόν, θεωρούν τους εαυτούς τους και ζωόφιλους! Για να δούμε τα χαρακτηριστικά τους...
Είναι κάτοχοι ζώων.
Δεν έχει σημασία πού έχουν το ζώο και υπό ποιές συνθήκες...Αλλωστε τα ζώα είναι της φύσης, ''δεν καταλαβαίνουν και δεν νιώθουν''! Ταράτσες,μπαλκόνια και κλουβιά ένα επί ένα είναι ιδανικά περιβάλλοντα για τα ζώα αυτών των ανθρώπων. αλλοτε κυνηγών που βγάζουν το σκυλί κάθε Κυριακή για κυνήγι και άλλοτε ''εργαζόμενων'' που δεν προλαβαίνουν να το βγάλουν ποτέ...(Το γιατί πήραν το ζώο δεν τους απασχολεί και δε το σκέφτηκαν ποτέ.)
· Συμπαθούν μόνο το δικό τους ζώο...
Συναντώντας έναν τέτοιο άνθρωπο, παρότι μπορεί να είναι βόλτα με το σκύλο του, θα ουρλιάξει και θα προσπαθήσει να αποφύγει με κάθε τρόπο (ακόμα και με χτύπημα του άλλου ζώου) το άγνωστο αδέσποτο της περιοχής ή ακόμη και το δικό σου ζώο, δεμένο στο λουρί του!
Αγνοούν το πρόβλημα των αδέσποτων και θεωρούν ότι τα ίδια τα αδέσποτα φταίνε για την κατάσταση!
Για το είδος αυτό των ανθρώπων,τα αδέσποτα ξεφύτρωσαν μαγικά, σαν τα σαλιγκάρια μετά απο μια καταιγίδα, και τα μπαγάσικα, είναι μεγάλο πρόβλημα :
''έχουν αρρώστειες, είναι επιθετικά, είναι ημίαιμα(!)''.
Αγνοούν τις εγκαταλείψεις των ζώων από ομοίους τους και πιθανό να το κάνουν και εκείνοι κάποια μέρα με τη δικαιολογία ''μεγάλωσε πολύ'' ή ''κάνει ζημιές''!
Και φυσικά, δεν ευθύνονται σε καμία περίπτωση για αυτά τα ψωριάρικα αδέσποτα και δεν οφείλουν να κάνουν τίποτα γι αυτά (Ούτε να ενημερώσουν μ ένα απλό τηλεφώνημα το Δήμο να πάρει κάποιο σκυλί που υποφέρει, ούτε να υιοθετήσουν ένα ημίαιμο,ούτε να δώσουν χρήματα για να στηρίξούν ένα σύλλογο!).
Αντιθέτως, έχουν όλο το δικαίωμα να ζευγαρώνουν τα δικά τους καθαρά και εμβολιασμένα ζώα, ακόμα κ αν είναι ημίαιμα, και να τα χαρίζουν ή να τα μοσχοπουλάνε μετά. Δεν πειράζει που περιμένουν δεκάδες άλλα να υιοθετηθούν. Τα δικά τους είναι ''από σπίτι''.
Τέλος, αποφασίζουν εκείνοι για την ΖΩΗ του ζώου τους αλλά και των άλλων!
Σε περίπτωση που το ζώο τους αρρωστήσει με κάποια δύσκολη ασθένεια, η οποία απαιτεί αρκετά χρήματα για θεραπεία ή αν φεύγουν στο εξωτερικό, η λύση είναι απλή, αποτελεσματική και γρήγορη: ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ. Είτε είναι σύντροφος χρόνων, είτε είναι το σκυλί που είχαν δεμένο στη ταράτσα, φαίνεται ότι αυτή η απόφαση είναι ανώδυνη για το είδος αυτό των ανθρώπων.
Περαιτέρω όμως, με την ίδια τραγικά εκνευριστική ευκολία, αποφασίζουν για τις ζωές γάτων και σκύλων που έχουν καταφέρει να επιβιώσουν στο δρόμο, αφού τα πέταξαν προηγουμένως οι ιδιοκτήτες τους, μέσα στο κρύο και τη ζέστη, χωρίς φαγητό και με κλωτσιές ή κακοποίηση από σαδιστές που τα δηλητηριάζουν ''γιατί έγιναν πολλά'' ή ''γιατί γαυγίζουν το βράδυ'' ή ''γιατί ορμάνε'' κ άλλες τέτοιες σοβαρές προτάσεις που δικαιολογούν το φόνο. Ενας φόνος αργός και βασανιστικός, καθώς η δηλητηρίαση κάνει το ζώο να υποφέρει, να φοβάται, να πονάει και να πεθαίνει αβοήθητο.
Ετσι φαίνεται ότι πολλοί Ελληνες σκέφτονται για τα ζώα στη χώρα μας.
Ο κλασσικός ''ωχ-αδερφισμός'' απαλλάσει τον Ελληνα από καθε ευθύνη για τα αδέσποτα ζώα αλλά ακόμα και για τη φροντίδα του δικού του! Θεωρώντας ένα ξεροκόμματο την κατάλληλη τροφή και δέσιμο με μισό μέτρο αλυσίδα, απλά ''εχουν σκύλο!''.
Ακολουθώντας τη φύση (και την ανευθυνότητα τους) προβαίνουν σε ζευγαρώματα είτε για να τα...''κονομήσουν'' σε περίπτωση που έχουν καθαρόαιμο, που μπορεί καν να μην είναι γραμμένο στον ΚΟΕ αλλά ένα ακόμα ''καθαρόαιμο'' από βιτρίνα pet shop, είτε αν είναι ημίαιμο, επειδή προέκυψε, επειδή ''ελα μωρέ θα τα χαρίσουμε'' και φυσικά δεν σκέφτονται ότι παίρνουν τις οικογένειες που θα μπορούσαν να πάρουν τα κουτάβια και τα ενήλικα, ημίαιμα και καθαρόαιμα, που σώθηκαν από πραγματικούς ζωόφιλους ανθρώπους και περιμένουν στα καταφύγια ή στα κλουβιά...
Ετσι φαίνεται σκέφτηκαν και οι κάτοικοι της Καλλιτεχνούπολης στη Ραφήνα, οι οποίοι αφού εγκατέλειψαν 10(ή και παραπάνω) κουτάβια, από γέννες των σκύλων τους, που δεν φρόντισαν να στειρώσουν ή να μην τους αφήσουν να ζευγαρώσουν, βλέποντας ότι δεν απομακρύνονται απ την περιοχή, έβαλαν μπρος το σχέδιο εξολόθρευσης τους και απειλούν ότι θα τα πάνε για ευθανασία.
Και έτσι και πάλι οι άλλοι άνθρωποι, η αθέατη κατηγορία πραγματικών ανθρώπων, που έχουν χώρο στη καρδιά τους για κάθε πλάσμα και που πονάνε για κάθε ζωό που πονάει και που χαίρονται με καθε κούνημα ουράς ενός αδέσποτου που του δίνεται λίγο φαγητό, θα τρέξουν να τα βοηθήσουν και πάλι...
Να τα μαζέψουν, να τα εμβολιάσουν, να πληρώσουν για να είναι σε ασφαλές μέρος, να αγωνιούν πότε θα βρουν σπίτι...
Είναι υποχρέωση όλων μας να προστατεύουμε κάθε ζωή.
Δεν έχουμε δικαίωμα να αφαιρούμε τη ζωή από κανένα πλάσμα.
Πρέπει επιτέλους να συνηδειτοποιήσουμε ότι τα αδέσποτα είναι στο δρόμο από ''εμάς''! Κάντε κάτι τώρα!
Ξεκινήστε σώζοντας ένα κουτάβι! Οποιος ενδιαφέρεται μπορεί να επικοινωνήσει με το 6942-463704
Strays' help
http://www.adespoto.gr/
