"Συγνώμη", είπε ένα πολύ μικρό ψάρι του Ωκεανού, "είσαι πιο μεγάλος από μένα, οπότε μπορείς να μου πεις πού μπορώ να βρώ αυτό το πράγμα που λέγεται Ωκεανός;"
"Ο Ωκεανός", απάντησε το μεγαλύτερο ψάρι, "είναι εδώ που βρίσκεσαι τώρα".
"Τι αυτό;;" Μα αυτό είναι νερό!! Αυτό που ψάχνω είναι ο Ωκεανός" είπε απογοητευμένο το μικρό ψάρι και απομακρύνθηκε κολυμπώντας για να ψάξει κάπου αλλού.
Σταμάτα να ψάχνεις μικρό ψαράκι. Δεν υπάρχει τίποτα να ψάξεις. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να κοιτάξεις!
Ένας άντρας ταξίδευε μέχρι που μια μέρα συνάντησε έναν δάσκαλο. Αφού πρώτα τον χαιρέτησε ευγενικά τον ρώτησε: "Χρόνια τώρα ψάχνω να βρω τον Θεό. Έχω ψάξει παντού όπου είπε ότι θα είναι -στις κορφές των βουνών, στη σιωπή της μονής, στην κατοικία των φτωχών...."
"Τον βρήκες λοιπόν;" ρώτησε ο δάσκαλος.
"Όχι δεν τον έχω βρει... Εσύ;;" απάντησε ο ταξιδιώτης.
Τι μπορούσε να πει ο Δάσκαλος;
Ο απογευματινός ήλιος έστελνε τις χρυσές του ακτίνες μέσα στο δωμάτιο. Εκατοντάδες σπουργίτια τιτίβιζαν πάνω σ' ένα δέντρο. Μια σφηκα προειδοποιούσε ότι ετοιμαζόταν να τσιμπήσει, και τώρα αυτός ο άντρας μπορούσε να κάθεται εκεί και να λέει ότι δεν Τον έχει βρει.
Μια αλατένια κούκλα, ταξίδεψε χιλιάδες μίλια μέχρι που σταμάτησε στην άκρη της θάλασσας. Είχε μαγευτεί από την υγρή κινούμενη μάζα που δεν έμοιαζε με τίποτα από όλα όσα είχε δει ως τότε.
"Τι είσαι;" ρώτησε η αλατένια κούκλα.
"Έλα μέσα και δες μόνη σου" απάντησε η θάλασσα με ένα χαμόγελο.
Έτσι, η αλατένια κούκλα προχώρησε τσαλαπατώντας προς τα μέσα. Όσο πιο βαθιά προχωρούσε τόσο περισσότερο διαλυόταν μέχρι που έμεινε ένα μικρό κομματάκι από αυτή. Πριν διαλυθεί και το τελευταίο μέρος της η κούκλα αναφώνησε με θαυμασμό.
"Τώρα ξέρω τι είμαι εγώ"
Μια γαλοπούλα μίλαγε μ’ έναν ταύρο. «Θα μου άρεσε να σκαρφαλώσω στο δέντρο εδώ δίπλα», είπε η γαλοπούλα, «αλλά δεν έχω τη δύναμη. Χρειάζομαι ενέργεια!
«Γιατί δεν τρως τις κοπριές μου;» Απάντησε ο ταύρος. «Είναι γεμάτες θρεπτικά συστατικά!
Η γαλοπούλα έφαγε μια ικανή ποσότητα από τις κοπριές του ταύρου. Όντως της έδωσαν αρκετή δύναμη για να φτάσει στα πρώτα κλαδιά του δέντρου. Τη δεύτερη μέρα, αφού έφαγε κι άλλες κοπριές έφτασε στα δεύτερα κλαδιά. Την τρίτη μέρα, αφού κόντεψε να σκάσει από τις κοπριές του ταύρου, έφτασε περήφανη στην κορυφή του δέντρου. Τότε την πήρε χαμπάρι ένας κυνηγός, που πέρναγε από κάτω και χωρίς να το καλοσκεφτεί της έριξε μία με το δίκαννο και της άλλαξε τα φώτα.
Με τα σκατά δε φτάνεις στην κορυφή. Ακόμα όμως κι αν φτάσεις, σύντομα θα ξαναβρεθείς κάτω.
Μια φορά αλλά όχι πολύ παλιά ένα γεράκι καθόταν σε ένα δέντρο και λιαζόταν όλη την μέρα. Ένας μικρός λαγός που είδε το γεράκι να κάθεται αραχτό στο κλαδί, το ρώτησε με απορία : «Μπορώ κι εγώ να κάθομαι σαν κι εσένα και να μην κάνω τίποτα όλη μέρα;»
Το γεράκι απάντησε: «Μα φυσικά! Γιατί όχι;»
Έτσι, ο λαγός άπλωσε την κορμάρα του κάτω από το δέντρο και άραξε κι αυτός. Έξαφνα φάνηκε μια αλεπού, βλέπει αραχτό τον λαγό και τον τρώει!
Αν θες να κάθεσαι και να μην κάνεις τίποτα, πρέπει να έχεις φτάσει ήδη πολύ ψηλά!
Κάποτε ένα σπουργίτι, ζηλεύοντας τα χελιδόνια, αποφασίζει να αποδημήσει κι αυτό. Μετά από λίγο όμως, μην αντέχοντας το τσουχτερό κρύο, πέφτει κάτω παγωμένο. Εκείνη την ώρα περνάει μια αγελάδα και χέζει επάνω του. Παρά το αηδιαστικό συναίσθημα, η ζέστη από τα τέτοια της αγελάδας κάνει το σπουργιτάκι να συνέλθει. Από τη χαρά του που τη γλίτωσε αρχίζει το τραγούδι.
Λίγο πιο πέρα καθόταν μια γάτα, που ακούγοντας το τραγούδι του, τρέχει, το πιάνει, το καθαρίζει και το τρώει.
Αυτός που σε βάζει στα σκατά, δεν είναι αναγκαστικά εχθρός σου.
Αυτός που σε βγάζει από τα σκατά, δεν είναι αναγκαστικά φίλος σου.
Όταν είσαι χαρούμενος, καλύτερα να κρατάς το στόμα σου κλειστό
Ήταν ένας βασιλιάς ο οποίος μια μέρα σκέφτηκε ότι αν ήξερε
πότε είναι η κατάλληλη ώρα να κάνει κάτι,
ποιούς θα έπρεπε να ακούει για να πάρει την απόφαση του και
ποιό είναι το πιο σημαντικό πράγμα που θα έπρεπε να κάνει,
τότε δεν θα αποτύγχανε σε τίποτα από αυτά που πιθανόν να αναλάμβανε να πραγματοποιήσει.
Φυσικά ρώτησε τους σοφούς της χώρας του αλλά δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν μεταξύ τους. Στην συνέχεια της ιστορίας επισκέφτηκε έναν ερημίτη ο οποίος είχε φήμη σοφού. Κατά την διάρκεια μιας ολόκληρης ημέρας αφού έθεσε την ερώτηση ο ερημίτης δεν έβγαλε μιλιά. Όταν την επομένη ο βασιλιάς θυμωμένος είπε στον ερημίτη ότι τελικά δεν ήταν και τόσο σοφός όσο ήθελε η φήμη του, αφού δεν του απάντησε τις τρεις ερωτήσεις, ο ερημίτης του εξήγησε ότι οι ερωτήσεις του είχαν απαντηθεί ήδη 2 φορές την προηγουμένη μέσω των γεγονότων που είχαν συμβεί. Στην αναμενόμενη ερώτηση του βασιλιά ποιές ήταν λοιπόν αυτές οι απαντήσεις πήρε την παρακάτω εξήγηση:
Η καταλληλότερη στιγμή να κάνουμε κάτι είναι τώρα. Είναι εξάλλου η μοναδική στιγμή πάνω στην οποία έχουμε εξουσία.
Ο καταλληλότερος να ακούσουμε είναι αυτός με τον οποίο βρισκόμαστε μαζί. Κανένας δεν ξέρει αν θα έχουμε την ευκαιρία να συνεβρεθούμε με κάποιον άλλο, γιατί πάντα πρέπει να σκεφτόμαστε, ότι ανα πάσα στιγμή μπορεί να πεθάνουμε.
Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να τον βοηθάμε. Γιατί αυτός είναι ο μοναδικός λόγος για τον οποίο δοθηκε ζωή στον άνθρωπο .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου