Η δολοφονία της ελπίδας είναι χειρότερη και από την δολοφονία των ατόμων.
Σήμερα το να είσαι ζωντανός είναι περιπέτεια, το να σκέφτεσαι είναι αμαρτία, το να τρως είναι θαύμα.
Είμαστε εξόριστοι μέσα στην ίδια μας τη χώρα.
Και όλα αυτά η «προοδευτική» δικτατορία του αίσχους μας τα εμφανίζει ως «πρόοδο», «εκσυγχρονισμό» και «πολιτισμό». Η «νέα αξία» αυτής της δικτατορίας του αίσχους είναι:
Σήμερα το να είσαι ζωντανός είναι περιπέτεια, το να σκέφτεσαι είναι αμαρτία, το να τρως είναι θαύμα.
Είμαστε εξόριστοι μέσα στην ίδια μας τη χώρα.
Και όλα αυτά η «προοδευτική» δικτατορία του αίσχους μας τα εμφανίζει ως «πρόοδο», «εκσυγχρονισμό» και «πολιτισμό». Η «νέα αξία» αυτής της δικτατορίας του αίσχους είναι:
Να μη βλέπεις, να μην ακούς, να μη μιλάς, να είσαι αστυνόμος αυτών που σκέφτονται…
και αν δεν σου καθονται καλα στο ματι, ριχνεις στο ψαχνο…