Η πολιτεία – δια των οργάνων της - δολοφόνησε ένα από τα παιδιά της. Μόλις 15 χρονών. Άδικα, Αναίτια, Αναίσχυντα. Η οργή ξεχείλισε και έκαψε τους δρόμους. Οι ήχοι από τις κροτίδες και οι καπνοί από τα δακρυγόνα μας ταρακούνησαν.Δεν μας προβλημάτισαν, μόνο μας ενόχλησαν. Γιατί μας ξύπνησαν. Και απορημένοι πίσω από τις κάμερες τα μικρόφωνα ή στα πάνελ αναρωτιόμαστε ποιος άραγε να φταίει. Λες και δεν ξέρουμε.Οι φταίχτες είμαστε εμείς!
Τον κόσμο που σας βάλαμε να ζήσετε παιδιά, εμείς τον φτιάξαμε. Με τις επιλογές μας, με την συμπεριφορά μας, με την αδιαφορία μας. Επιλέξαμε για ηγέτες τους ανίκανους και διεφθαρμένους. Ορίσαμε σκοπό τον πλουτισμό με οποιοδήποτε τρόπο. Κατά προτίμηση με «αρπαχτή». Σας φτιάξαμε ένα εκπαιδευτικό σύστημα με μίζερους δασκάλους. Και όταν έπειτα από κόπο και άγχος μπείτε και τελειώσετε κάποια ανώτατη σχολή, το πτυχίο σας δεν αρκεί. Χρειάζεστε μεταπτυχιακό και ντοκτορά. Και με όλα αυτά, ψάχνεις μετά για δουλειά. Και δεν βρίσκεις. Εκτός και αν έχεις μέσον ή είσαι του κόμματος. Τα όνειρά σας τα μετατρέψαμε σε εφιάλτες. Όλα τα απαξιώσαμε. Τα κόμματα αναξιόπιστα. Μοναδικό σκοπό πώς θα αναρριχηθούν στην εξουσία. Η κοινωνία φοβική, συντηρητική, αδιάφορη. Τα ΜΜΕ κατευθυνόμενα και αλλοτριωμένα. Το όπιο που πούλαγε η Εκκλησία Α.Ε το νόθευσαν τόσο πολύ οι διάφοροι «Εφραίμηδες», που δεν μας πιάνει.
Και πάνω που είχα αρχίσει να απελπίζομαι, ότι σας είχαμε μετατρέψει σε φυτά, ήλθε ο θάνατος του Αλέξη και σας ανέστησε. Αγαπητά μου παιδιά, ο θυμός σας με γέμισε ελπίδα και οι φωνές σας μου χαϊδεύουν τα αυτιά. Φωτίστε τους δρόμους, ξηλώστε τα είδωλα. Χωρίς κουκούλες που φορούν οι δειλοί και λοστούς που κρατάνε τα κλεφτρόνια. Κάψτε τους καναπέδες που έχουμε αράξει εμείς οι βολεμένοι. Σπάστε τις τηλεοράσεις και εξαναγκάστε μας να σας ακολουθήσουμε. Ονειρευτείτε έναν καλύτερο κόσμο και κτίστε τον πάνω στα ερείπια του παλιού. Και μην αφήσετε κανέναν να κλέψει το όνειρό σας.
του Μιχάλη Νικολούδη, καθηγητή
Η δολοφονία του 15χονου Αλέξη είναι μια ακραία μορφή βίας και τσαμπουκά ενός καθεστώτος που ασκεί καθημερινή βία πάνω στους πολίτες του με όλες τις δυνατές μορφές και όχι μόνο την αστυνομική βία.
Βία και μάλιστα άγρια είναι η ανεργία που μαστίζει τη νεολαία και μεγάλα τμήματα του πληθυσμού και τα οδηγεί στην απόγνωση.
Βία είναι οι μισθοί πείνας , η ανασφάλιστη εργασία , η ακρίβεια που κάνει τη ζωή του καθένα μας Γολγοθά της καθημερινότητας.
Βία είναι η γενικευμένη διαφθορά , οι τράπεζες , τα χρηματιστήρια , τα ομόλογα , τα βατοπέδια , οι υποκλοπές , πακιστανοί και τα κάθε μορφής σκάνδαλα που περνούν σαν σήριαλ από τη τηλεόραση χωρίς κανένας να τιμωρείται.
Βία είναι να πεθαίνεις και να μη βρίσκεις μονάδα και να περιμένουν τα «κοράκια» της ιδιωτικής υγείας να γίνεις το κρέας που θα αυξήσει τη τιμή της μετοχής τους και τα κέρδη τους από τις επιχειρήσεις που επένδυσαν με τη προτροπή του κράτους και τα εγκαινιάζουν οι ταγοί της εξουσίας οι «κύριοι τίποτα» που φιλοδοξούν να γίνουν και πρωθυπουργοί.
Βία είναι το «φακελάκι» που σου ζητιέται με αντάλλαγμα την υγεία σου .
Βία είναι η καθημερινή ενημέρωση από τη τηλεόραση που παίζει σαχλαμάρες και
αποβλακώνει τον κόσμο και το «καθηλώνει» όπως τους ψυχικά πάσχοντες παλιά.
Βία είναι το 30% του πληθυσμού να πάσχει από κατάθλιψη οδηγούμενος εκεί από την απαξίωση που νιώθει από τη καθημερινότητα.
Βία είναι να νοιώθεις φόβο μπροστά στο οποιοδήποτε κοπρόσκυλο της εξουσίας που σε καταπιέζει ανενόχλητο από την ασυλία που του παρέχεται για ένα κόκαλο από την εξουσία και τα λάφυρα της.
Βία είναι να χρωστάς στη τράπεζα και να είσαι αιχμάλωτος σε μια νέα μορφή φυλακής και εξορίας.
Βία που υπάρχει παντού σε όλο το φάσμα της ζωής , είναι καθημερινή , συνεχής και δεν δίνει δυνατότητα ήρεμης σκέψης και αντίδρασης.
Ο μικρός Αλέξης είναι το θύμα της ακραίας βίας που λειτουργεί σαν σπινθήρας εξέγερσης στη καθημερινή βία. Ας αφήσουν τα μυξοκλάματα για τις «περιουσίες των μεροκαματιάρηδων» είναι τόσο υποκριτικές που δεν πιάνουν. Μαθαίνω ότι καίγεται το χριστουγεννιάτικο δέντρο του «επικοινωνιακού» δημάρχου της Αθήνας , δεν πειράζει θα ζήσουμε και χωρίς αυτό αν ήταν όμορφo , «τα όμορφα δέντρα όμορφα καίγονται» ας λυπηθούμε για τα δέντρα που κάηκαν στις φωτιές.
Όλα αυτά που γίνονται σήμερα στην Ελλάδα λέγονται με μία λέξη: εξέγερση
Ας κρατήσουν οι χοροί κι όλο κατι θα βγεί που λέει κι Σαββόπουλος όταν δεν γράφει το …κούρεμα.
