Ο Κρισναμουρτι στο Σουνιο
...Εάν είστε μία ένωση ανθρώπων που ανακαλύπτουν και όχι που έχουν ήδη βρει·
που δεν προσφέρουν πνευματικές διακρίσεις·
εάν είστε μία ένωση ανθρώπων που είναι ανοικτοί όχι μόνο σε μένα ή σε ειδικούς·
εάν είστε μία ένωση ανθρώπων που ανάμεσά τους δεν υπάρχουν ούτε ηγέτες ούτε οπαδοί, τότε υπάρχει κάποια ελπίδα γι' αυτή την ένωση στον κόσμο. (...)
Στην αληθινή πνευματικότητα δεν υπάρχει η διάκριση μαθητή και δάσκαλου, του ανθρώπου που κατέχει τη γνώση και του ανθρώπου που δεν την κατέχει...
...Εάν είστε μία ένωση ανθρώπων που ανακαλύπτουν και όχι που έχουν ήδη βρει·
που δεν προσφέρουν πνευματικές διακρίσεις·
εάν είστε μία ένωση ανθρώπων που είναι ανοικτοί όχι μόνο σε μένα ή σε ειδικούς·
εάν είστε μία ένωση ανθρώπων που ανάμεσά τους δεν υπάρχουν ούτε ηγέτες ούτε οπαδοί, τότε υπάρχει κάποια ελπίδα γι' αυτή την ένωση στον κόσμο. (...)
Στην αληθινή πνευματικότητα δεν υπάρχει η διάκριση μαθητή και δάσκαλου, του ανθρώπου που κατέχει τη γνώση και του ανθρώπου που δεν την κατέχει...
Για τον άνθρωπο που γνωρίζει το αιώνιο δεν υπάρχει ούτε χρόνος ούτε χώρος. Ο χώρος κι ο χρόνος είναι πραγματικότητα για τον άνθρωπο που είναι ακόμα ανολοκλήρωτος και γι' αυτόν ο χώρος είναι διαιρεμένος σε διαστάσεις κι ο χρόνος σε παρελθόν, παρόν και μέλλον. Κοιτάζει πίσω του και βλέπει τη γέννησή του, τα αποκτήματά του και όλα όσα έχει απορρίψει. Το μέλλον τροποποιεί συνέχεια το παρελθόν και πάντα προστίθεται σ' αυτό.
Ο άνθρωπος στρέφει το βλέμμα του από το παρελθόν στο μέλλον όπου τον περιμένουν ο θάνατος, το άγνωστο, το σκοτάδι, το μυστήριο. Γοητευμένος απ' αυτά δεν μπορεί πια να ξεκολήσει από πάνω τους. Το μυστήριο του μέλλοντος κρύβει γι' αυτόν την εκπλήρωση όλων των πόθων του που του έχει αρνηθεί το παρελθόν και στα όνειρά του πετάει σε εκείνον τον λαμπερό ορίζοντα όπου πρέπει να υπάρχει η ευτυχία, εκεί όπου πρέπει να την αναζητήσει.
Ολέθριο λάθος! Ποτέ κανείς δε θα διεισδύσει στο απέραντο μυστήριο του μέλλοντος -αδιαπέραστου μέσα στο εφήμερο της ίδιας του της ψευδαίσθησης- ούτε προφήτης ούτε μάγος ούτε Θεός! Αλλά αντιθέτως θα είναι το μυστήριο που θα καταβροχθίσει τον άνθρωπο, που δε θα τον αφήσει να ξεφύγει, που θα του κομματιάσει τον πρωταρχικό λόγο της ζωής του.
Ο άνθρωπος στρέφει το βλέμμα του από το παρελθόν στο μέλλον όπου τον περιμένουν ο θάνατος, το άγνωστο, το σκοτάδι, το μυστήριο. Γοητευμένος απ' αυτά δεν μπορεί πια να ξεκολήσει από πάνω τους. Το μυστήριο του μέλλοντος κρύβει γι' αυτόν την εκπλήρωση όλων των πόθων του που του έχει αρνηθεί το παρελθόν και στα όνειρά του πετάει σε εκείνον τον λαμπερό ορίζοντα όπου πρέπει να υπάρχει η ευτυχία, εκεί όπου πρέπει να την αναζητήσει.
Ολέθριο λάθος! Ποτέ κανείς δε θα διεισδύσει στο απέραντο μυστήριο του μέλλοντος -αδιαπέραστου μέσα στο εφήμερο της ίδιας του της ψευδαίσθησης- ούτε προφήτης ούτε μάγος ούτε Θεός! Αλλά αντιθέτως θα είναι το μυστήριο που θα καταβροχθίσει τον άνθρωπο, που δε θα τον αφήσει να ξεφύγει, που θα του κομματιάσει τον πρωταρχικό λόγο της ζωής του.
O Κρισναμούρτι επισκέφτηκε τέσσερις φoρές την Ελλάδα:
το Δεκέμβριο του 1930, τον Ιούνιο του 1933, το Μάρτιο του 1954 και τo Σεπτέμβριο τoυ 1956, ενώ ήταν πιθανόν ότι θα την επισκεπτόταν για άλλη μία πέμπτη φορά το Σεπτέμβριο του 1986, αλλά δεν πρόλαβε, αφού το Φεβρουάριο αυτής της χρονιάς έφυγε από τη ζωή.
Το Δεκέμβριο του 1930 επισκέφτηκε για πρώτη φορά την Ελλάδα κι έμεινε στην Αθήνα στο ξενοδοχείο “Μεγάλη Βρετανία”. 'Εδωσε μία ομιλία στο θέατρο ΟΛΥΜΠΙΑ με θέμα, “Ο άνθρωπος και το εγώ”.
Τον Ιούνιο του 1933, έμεινε στο Ξενοδοχείο Ακροπόλ και οργανώθηκε μια πενθήμερη συγκέντρωση φίλων του από την 1η έως τις 5 Ιουνίου, στο Καστρί, όπου έδωσε πέντε ομιλίες κάτω από τα πεύκα, ενώ οργανώθηκε και μία δημόσια ομιλία στις 7 Ιουνίου, στο κινηματοθέατρο “Παλλάς”, στο Σύνταγμα και έδωσε μία συνέντευξη στην εφημερίδα “Ακρόπολη”, στον Αλέκο Λιδωρίκη.
Το Μάρτιο του 1954 έμεινε κάτω από αυστηρό ινκόγκνιτο στην Εκάλη, όπου για δύο βδομάδες είχε συνομιλίες σε τακτικές συναντήσεις με μία μικρή ομάδα φίλων του που ενδιαφέρονταν για τη φιλοσοφία του.
Το Σεπτέμβριο του 1956 έμεινε στην Αθήνα, σε ένα σπίτι φίλων στην οδό Σόλωνος, στα Εξάρχεια, κι έδωσε τρεις ομιλίες στην αίθουσα του “Παρνασσού”, στην πλατεία Καρύτση, στις 24, 26 και 30 Σεπτεμβρίου, καθώς και μία συνέντευξη στην εφημερίδα “Καθημερινή”, στην Λουκία Πετρίτση
το Δεκέμβριο του 1930, τον Ιούνιο του 1933, το Μάρτιο του 1954 και τo Σεπτέμβριο τoυ 1956, ενώ ήταν πιθανόν ότι θα την επισκεπτόταν για άλλη μία πέμπτη φορά το Σεπτέμβριο του 1986, αλλά δεν πρόλαβε, αφού το Φεβρουάριο αυτής της χρονιάς έφυγε από τη ζωή.
Το Δεκέμβριο του 1930 επισκέφτηκε για πρώτη φορά την Ελλάδα κι έμεινε στην Αθήνα στο ξενοδοχείο “Μεγάλη Βρετανία”. 'Εδωσε μία ομιλία στο θέατρο ΟΛΥΜΠΙΑ με θέμα, “Ο άνθρωπος και το εγώ”.
Τον Ιούνιο του 1933, έμεινε στο Ξενοδοχείο Ακροπόλ και οργανώθηκε μια πενθήμερη συγκέντρωση φίλων του από την 1η έως τις 5 Ιουνίου, στο Καστρί, όπου έδωσε πέντε ομιλίες κάτω από τα πεύκα, ενώ οργανώθηκε και μία δημόσια ομιλία στις 7 Ιουνίου, στο κινηματοθέατρο “Παλλάς”, στο Σύνταγμα και έδωσε μία συνέντευξη στην εφημερίδα “Ακρόπολη”, στον Αλέκο Λιδωρίκη.
Το Μάρτιο του 1954 έμεινε κάτω από αυστηρό ινκόγκνιτο στην Εκάλη, όπου για δύο βδομάδες είχε συνομιλίες σε τακτικές συναντήσεις με μία μικρή ομάδα φίλων του που ενδιαφέρονταν για τη φιλοσοφία του.
Το Σεπτέμβριο του 1956 έμεινε στην Αθήνα, σε ένα σπίτι φίλων στην οδό Σόλωνος, στα Εξάρχεια, κι έδωσε τρεις ομιλίες στην αίθουσα του “Παρνασσού”, στην πλατεία Καρύτση, στις 24, 26 και 30 Σεπτεμβρίου, καθώς και μία συνέντευξη στην εφημερίδα “Καθημερινή”, στην Λουκία Πετρίτση
