Κάποτε ένας βάτραχος που είχε γεννηθεί και ζούσε σε μια μικρή λακκούβα, δέχτηκε την επίσκεψη από έναν άλλον βάτραχο ο οποίος είχε έρθει από μια περιοχή κοντά σε θάλασσα. Επακολούθησε ο παρακάτω διάλογος:
-"Πόσο μεγάλη είναι η θάλασσα;" , ρώτησε ο βάτραχος της λακκούβας.
-"Πάρα πολύ μεγάλη", λέει ο άλλος βάτραχος.
-"Δηλαδή τόσο μεγάλη;"
λέει ο πρώτος βάτραχος κάνοντας ένα μεγάλο πήδημα από την μια άκρη της λακκούβας του, έως την άλλη άκρη.
-"Τι λές, τώρα;" του λέει ο άλλος βάτραχος.
"Πως μπορείς να συγκρίνεις την μικρή λακκουβίτσα σου με την απέραντη θάλασσα;", συνέχισε.
-"Φύγε, γρήγορα από εδώ;" απάντησε οργισμένα ο πρώτος βάτραχος, και συνέχισε:
"Είσαι ψεύτης και απατεώνας. Δεν μπορεί να υπάρχει μεγαλύτερη λακκούβα από την δική μου"
Αρχαία Ινδική παραβολή.
"Οι άνθρωποι ποτέ δεν κάνουν κακό τόσο πλήρως και τόσο χαρούμενα όσο όταν πρόκειται για την θρησκευτική τους πεποίθηση"
Blaise Paschal
Η Δαιμονοποίηση
Εδώ και πολύ καιρο, παρατηρούμε από τα Μ.Μ.Ε. μια προσπάθεια να "δαιμονοποιήσουν" κοινωνικά, πολιτικά και θρησκευτικά σχολές, ομάδες, πρόσωπα που έχουν ως ενασχόληση την αναζήτηση της εσωτερικής σοφίας. Δεν μπορούμε, βέβαια, να γίνουμε απολογητές όλων αυτών των φορέων ή των προσώπων. Δεν μπορούμε, εμείς, να κρίνουμε αν υπάρχει κάποια παρανομία στις δραστηριότητές τους ή αν παραβιάζουν το σύνταγμα. Αυτό θα το κρίνει, με τον δικό της τρόπο και με τις δικές της μεθόδους η ελληνική δικαιοσύνη, αν κληθεί να αποφασίσει για την περίπτωση παρανομίας σε αυτές τις δραστηριότητες.
Αυτό, όμως, που είναι απαράδεκτο είναι να γίνονται δικαστήρια, τα τηλεοπτικά, τα ραδιοφωνικά ή τα έντυπα μέσα. Να προσπαθούν να κρίνουν, να κατακρίνουν ή και να δικάσουν ανθρώπους, ομάδες, σκέψεις, απόψεις και γνώμες που δεν καταλαβαίνουν, που δεν είναι αρμόδια να καταλάβουν και που ούτε θέλουν πραγματικά να καταλάβουν. Η αναζήτηση της αλήθειας είναι η πιο επώδυνη, κοπιαστική και δύσκολη αρετή που μπορεί να πραγματώσει κάποιος και σίγουρα τα ΜΜΕ δεν σκοπεύουν να την αναζητήσουν.
Ποιος κάνει κουμάντο;
Τα ΜΜΕ είναι εταιρίες, μεγάλα "μαγαζιά", των οποίων τα αφεντικά είναι οι διαφημιστικές εταιρίες, οι οποίες έχουν αφεντικά τις πολυεθνικές και οι πολυεθνικές με την σειρά τους έχουν αφέντες την "κοινή γνώμη" της μάζας και τα "γούστα" της. Αν και δεν είναι τόσο απλή και γραμμική αυτή η εξίσωση, η αλήθεια είναι φανερή για αυτόν που έχει μια απλή λογική.
Το ερώτημα είναι όμως είναι: Η μάζα θέλει να μάθει την αλήθεια;
Η αλήθεια και η κοινή γνώμη
Ο Όσκαρ Ουάιλντ έλεγε ότι:
"δίνοντάς μας, ο δημοσιογράφος, την γνώμη του απαίδευτου και αμόρφωτου ανθρώπου, μας κρατάει σε επαφή με την άγνοια της κοινωνίας".
Όταν αναφερόταν στην κοινή γνώμη έλεγε:
"Το κοινό έχει μια ακόρεστη περιέργεια να μάθει το κάθε τι. Εκτός από αυτό που αξίζει τον κόπο να μάθει. Η δημοσιογραφία, συνειδητοποιώντας αυτό το γεγονός, και έχοντας συμπεριφορά εμπόρου, ικανοποιεί τις ανάγκες της κοινής γνώμης".
Αυτό όμως που αξίζει τον κόπο να μάθει κάποιος είναι η αλήθεια και η "καθαρή" και απλή αλήθεια είναι πολύ σπάνια "καθαρή" και βεβαίως ποτέ απλή.
Ο Ισπανός φιλόσοφος Ορτέγκα Υ Γκασέτ λέει:
"Οποιοσδήποτε επιθυμεί να έχει "ιδέες" πρέπει πρώτα να προετοιμαστεί, να ποθεί την αλήθεια και να αποδεχτεί τους κανόνες του "παιχνιδιού" που επιβάλλονται από αυτό το ίδιο το παιχνίδι. Δεν έχει καμιά χρησιμότητα να μιλάς για ιδέες όταν δεν υπάρχει η αποδοχή μια ανώτερης αυθεντίας για να ρυθμίσει την πορεία της συζήτησης, μια σειρά από στάνταρ τα οποία είναι πολύ πιθανό να τα επικαλεστείς σε μια συζήτηση"
Αυτά τα στάνταρ όμως δεν είναι τα ίδια για έναν αναζητητή της εσωτερικής γνώσης και έναν άνθρωπο που επιλέγει να συντάσσεται με την μαζική κοινή γνώμη. Ο αναζητητής έχει πάνω από όλα φιλοσοφική τάση. Αυτό που μας δίδαξε τόσο χαρακτηριστικά η αρχαία ελληνική φιλοσοφία είναι ότι η αναζήτηση της αλήθειας δεν είναι κοινό κτήμα,. Δεν γεννιέται κανείς με την ικανότητα αυτή έμφυτη. Είναι κάτι που πρέπει να κατακτηθεί με ατομικό μόχθο.
Ο Σωκράτης επικαλείται συνεχώς την "ευμένεια" πριν από κάθε διάλογο, θεωρώντας ότι η αλήθεια που αναζητούν όλοι είναι πάνω από τις προσωπικές γνώμες και απόψεις και ότι κάθε στιγμή πρέπει να είσαι έτοιμος να εγκαταλείψεις (με πόνο και αυταπάρνηση) τις γνώμες σου μπροστά στην μεγαλύτερη αλήθεια που σου εμφανίζεται.
Η μάζα όμως και ο νοητικός φορέας της, η κοινή γνώμη, συνθλίβει κάθε τι που είναι διαφορετικό, κάθε τι που είναι εξαιρετικό, εξατομικευμένο, ποιοτικό και εκλεκτό. Οποιοσδήποτε δεν είναι όπως ο καθένας, όποιος δεν σκέφτεται όπως όλοι, διατρέχει τον κίνδυνο να εξαλειφθεί. Η μάζα πιστεύει ότι έχει το δικαίωμα να επιβάλλει και να βγάζει "νόμους" από συζητήσεις και δραστηριότητες του "καφενείου".
Σήμερα ο μέσος άνθρωπος έχει τις πιο "μαθηματικές" ιδέες για όλα όσα συμβαίνουν ή πρόκειται να συμβούν στον κόσμο. Για αυτό έχει χάσει την αίσθηση της ακοής του. Γιατί να ακούσει όταν μέσα του έχει όλα όσα του είναι αναγκαία; Δεν είναι καιρός να ακούσει, τώρα, αλλά να κρίνει, να δηλώσει, να αποφασίσει. Δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα με την δημόσια ζωή, στην οποία αυτός δεν παρεμβαίνει, κουφός, τυφλός καθώς είναι, επιβάλλοντας τις γνώμες του.
Ελάχιστη αμφιβολία μπορούμε να έχουμε για το αυτή είναι μια εποχή στην ιστορία της ανθρωπότητας όπου το μεγάλο πλήθος (με τις επιθυμίες του και τις ορέξεις του) κυβερνά τόσο άμεσα όσο ποτέ άλλοτε.
Οχλοκρατία ή Δημοκρατία;
Η Δημοκρατία στην αρχαία Αθήνα ήταν το πολίτευμα στο οποίο κυβερνούσε όχι το πλήθος αλλά το μορφωμένο τμήμα των πολιτών των Δήμων της αρχαίας Πόλης. Αυτό απέχει πολύ από την σημερινή κατάσταση όπου η Πολιτεία και οι ηγέτες της "τρέχουν" πίσω από τα γούστα της κακομαθημένης μάζας που διψάει για "άρτον και θεάματα" που διψάει να βλέπει αίμα, πόνο και φόβο, που δεν χορταίνει να εξευτελίζει προσωπικότητες, να βιάζει συνειδήσεις και να αλλοτριώνει αξίες και ηθικές.
Βέβαια, ακόμα και αυτή η πρότυπη αρχαία Δημοκρατία, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι "σκότωσε" έναν Σωκράτη. Τα μέλη των δικαστηρίων τότε δεν ήταν εκπαιδευμένοι δικαστές αλλά απλοί πολίτες που επιλέγονταν από όλους τους Δήμους για να δικάσουν. Δηλαδή ακόμα και τον Σωκράτη, κατά κάποιο τρόπο, τον καταδίκασε η κοινή γνώμη.
Η Πυθαγορική Σχολή κάηκε και λεηλατήθηκε από τον όχλο του Κρότωνα που ήταν πεπεισμένος ότι οι τα δεινά που είχαν έρθει στην πόλη τους ήταν έργο των Θεών, των Θεών που ήταν δυσαρεστημένοι με τους "μαύρους μάγους", τους Πυθαγόρειους. Ποιος όμως μπορεί να δικάσει τον όχλο; Πως μπορείς να ζητήσεις ευθύνη από την απρόσωπη κοινή γνώμη; Πως μπορεί να πληρώσει η μάζα για τις εγκληματικές της δράσεις; Η μάζα δεν αποτελεί τίποτε άλλο από μια προσωποποίηση των κατώτερων φόβων και επιθυμιών, ένα καταφύγιο ανωνυμίας και ανευθυνότητας για τους ανθρώπους. Όταν ένα πρόσωπο συντάσσεται με τη μάζα λυτρώνεται από την ευθύνη του, γινόμενος απρόσωπος. Όταν ένας πολίτης συντάσσεται με την κοινή γνώμη, χάνει την κριτική του ικανότητα, και την ανεξαρτησία της σκέψης του.
Η στάση του Αναζητητή
Η στάση του ειλικρινή Αναζητητή αυτές τις ημέρες είναι πολύ δύσκολη. Αυτή η "εμετική" σκεπτομορφή που δηλητηριάζει το νου των ανθρώπων αυτές τις ημέρες, με αφορμή τις τελευταίες τηλεοπτικές εκπομπές και τα δημοσιεύματα, φέρνει σε δύσκολη θέση κάθε Αναζητητή. Οι απόψεις του για την Αρχαία Σοφία, για την αρχαία μαγεία, τα Μυστήρια, τις θρησκείες κ.α. χαρακτηρίζονται ως επικίνδυνες αιρετικές διδασκαλίες και πρέπει ο καθένας όταν έρχεται κατ' ανάγκην σε επαφή με την κοινή γνώμη, να αισθάνεται ότι απολογείται ως ένα όργανο του "Σατανά". Μπορεί να επιλέξει μόνο μεταξύ του να είναι συνειδητό όργανο του "Σατανά" ή κάποιος ασυνείδητος σκλάβος του.
Το Σύνταγμα υπάρχει, οι νόμοι που προστατεύουν τις μειοψηφούσες γνώμες και αντιλήψεις υπάρχουν, η γενική αφηρημένη αντίληψη ότι μπορείς να έχεις γνώμη και να την εκφράζεις ελεύθερα υπάρχει. Όλα αυτά όμως επικαλύπτονται και καθίστανται εντέλει αδρανή από την εξουσία των Μ.Μ.Ε. η οποία απορρέει από την μαζική κουλτούρα και συμπεριφορά. Έτσι, μαζί με αυτούς που χρησιμοποιούν εγωιστικά και συμφεροντολογικά την Εσωτερική Γνώση και είναι επικίνδυνοι για την κοινωνία και τις διαχρονικές αξίες της , "καίγονται" και όλοι οι υπόλοιποι ειλικρινείς Ερευνητές των Μυστηρίων που είναι και η συντριπτική πλειοψηφία
Μπροστά σε όλα αυτά οφείλουμε να είμαστε θαρραλέοι και να μην συμβιβαζόμαστε. Να μην θυσιάζουμε τις προσωπικές κατακτήσεις της συνείδησής μας. Να ελέγχουμε τον νου μας και τις κρίσεις μας για να μην γινόμαστε ένας αριθμός μιας ποσότητας, το γραμμάριο μιας μάζας, το τούβλο ενός τείχους.
Οι "Πράκτορες" του Matrix δεν είναι φανταστικά όντα. Υπάρχουν γύρω μας και μέσα μας. Κυριαρχούν στο νου μας και τον τρέφουν με ξένες, δανεικές εικόνες, με ψευδαισθήσεις αλήθειας και εμπειριών, με "κονσερβαρισμένη" ελευθερία.
Τελειώνω με κάποια αποσπάσματα Σοφίας που βρήκα και δανείζομαι μέσα στο Φόρουμ του Esoterica και τα οποία δείχνουν πολύ χαρακτηριστικά πολλούς από αυτούς του προβληματισμούς που προανέφερα.
Από τα Ερμητικά Κείμενα…
"Τις συζητήσεις με τους πολλούς να τις αποφεύγεις. Δεν θέλω να τους αποφεύγεις από φθόνο, αλλά διότι από τους πολλούς θα θεωρηθείς γελοίος. Και αυτά τα λόγια έχουν ελάχιστους ακροατές και σύντομα ούτε λίγους θα έχουν. Έχουν κάτι ιδιαίτερο μέσα τους αυτά τα λόγια, τους κακούς τους παρορμούν μάλλον προς την κακία, γι' αυτό πρέπει να αποφεύγει κανείς τους πολλούς, επειδή αυτοί δεν αντιλαμβάνονται την αρετή των λόγω αυτών..."
Από τον Επίκτητο….
"Άνθρωπέ μου, εξέτασε πρώτα το πράγμα και μετά την ίδια σου την φύση και τί μπορείς να σηκώσεις. Αν θέλεις να γίνεις παλαιστής, κοίτα τους ώμους σου, τους μηρούς σου, την μέση σου. Ο καθένας άλλωστε γεννιέται για διαφορετικό πράγμα. Νομίζεις ότι με αυτά που κάνεις, μπορείς να φιλοσοφήσεις; Νομίζεις ότι μπορείς να τρως και να πίνεις όπως το κάνεις, να οργίζεσαι το ίδιο, να δείχνεις την ίδια κακή διάθεση;
Πρέπει να ξαγρυπνάς, να κοπιάζεις να νικήσεις κάποιες επιθυμίες σου, ν' απομακρυνθείς από τους δικούς σου, να υποστείς την περιφρόνηση και του μικρού δούλου, την κοροϊδία όλων αυτών που συναντάς, να έχεις σε όλα το μικρότερο μερίδιο, στην εξουσία, στις τιμές, στο δικαστήριο. Όταν θα έχεις σταθμίσει τα παραπάνω, εφ' όσον το κρίνεις, έλα, αν θέλεις, να τ' ανταλλάξεις με την απάθεια, την ελευθερία, την αταραξία"
". . . λίγο να νυστάξεις και χάνεις όλα όσα έχεις συγκεντρώσει μέχρι τώρα. Να προσέχεις, λοιπόν, τις παραστάσεις σου, να επαγρυπνείς. Δεν είναι λίγα αυτά που διαφυλάσσεις. Είναι η αιδώς, η πίστη, η ευστάθεια, η απαλλαγή από τα πάθη, από την λύπη, από τον φόβο, από την ταραχή, με μια λέξη η ελευθερία. Πόσο πουλάς όλα ετούτα; Κοίταξε πόσο αξίζουν."
πηγή : www.esoterica.gr/articles/contributions/esoteric/mme/mme.htm
-"Πόσο μεγάλη είναι η θάλασσα;" , ρώτησε ο βάτραχος της λακκούβας.
-"Πάρα πολύ μεγάλη", λέει ο άλλος βάτραχος.
-"Δηλαδή τόσο μεγάλη;"
λέει ο πρώτος βάτραχος κάνοντας ένα μεγάλο πήδημα από την μια άκρη της λακκούβας του, έως την άλλη άκρη.
-"Τι λές, τώρα;" του λέει ο άλλος βάτραχος.
"Πως μπορείς να συγκρίνεις την μικρή λακκουβίτσα σου με την απέραντη θάλασσα;", συνέχισε.
-"Φύγε, γρήγορα από εδώ;" απάντησε οργισμένα ο πρώτος βάτραχος, και συνέχισε:
"Είσαι ψεύτης και απατεώνας. Δεν μπορεί να υπάρχει μεγαλύτερη λακκούβα από την δική μου"
Αρχαία Ινδική παραβολή.
"Οι άνθρωποι ποτέ δεν κάνουν κακό τόσο πλήρως και τόσο χαρούμενα όσο όταν πρόκειται για την θρησκευτική τους πεποίθηση"
Blaise Paschal
Η Δαιμονοποίηση
Εδώ και πολύ καιρο, παρατηρούμε από τα Μ.Μ.Ε. μια προσπάθεια να "δαιμονοποιήσουν" κοινωνικά, πολιτικά και θρησκευτικά σχολές, ομάδες, πρόσωπα που έχουν ως ενασχόληση την αναζήτηση της εσωτερικής σοφίας. Δεν μπορούμε, βέβαια, να γίνουμε απολογητές όλων αυτών των φορέων ή των προσώπων. Δεν μπορούμε, εμείς, να κρίνουμε αν υπάρχει κάποια παρανομία στις δραστηριότητές τους ή αν παραβιάζουν το σύνταγμα. Αυτό θα το κρίνει, με τον δικό της τρόπο και με τις δικές της μεθόδους η ελληνική δικαιοσύνη, αν κληθεί να αποφασίσει για την περίπτωση παρανομίας σε αυτές τις δραστηριότητες.
Αυτό, όμως, που είναι απαράδεκτο είναι να γίνονται δικαστήρια, τα τηλεοπτικά, τα ραδιοφωνικά ή τα έντυπα μέσα. Να προσπαθούν να κρίνουν, να κατακρίνουν ή και να δικάσουν ανθρώπους, ομάδες, σκέψεις, απόψεις και γνώμες που δεν καταλαβαίνουν, που δεν είναι αρμόδια να καταλάβουν και που ούτε θέλουν πραγματικά να καταλάβουν. Η αναζήτηση της αλήθειας είναι η πιο επώδυνη, κοπιαστική και δύσκολη αρετή που μπορεί να πραγματώσει κάποιος και σίγουρα τα ΜΜΕ δεν σκοπεύουν να την αναζητήσουν.
Ποιος κάνει κουμάντο;
Τα ΜΜΕ είναι εταιρίες, μεγάλα "μαγαζιά", των οποίων τα αφεντικά είναι οι διαφημιστικές εταιρίες, οι οποίες έχουν αφεντικά τις πολυεθνικές και οι πολυεθνικές με την σειρά τους έχουν αφέντες την "κοινή γνώμη" της μάζας και τα "γούστα" της. Αν και δεν είναι τόσο απλή και γραμμική αυτή η εξίσωση, η αλήθεια είναι φανερή για αυτόν που έχει μια απλή λογική.
Το ερώτημα είναι όμως είναι: Η μάζα θέλει να μάθει την αλήθεια;
Η αλήθεια και η κοινή γνώμη
Ο Όσκαρ Ουάιλντ έλεγε ότι:
"δίνοντάς μας, ο δημοσιογράφος, την γνώμη του απαίδευτου και αμόρφωτου ανθρώπου, μας κρατάει σε επαφή με την άγνοια της κοινωνίας".
Όταν αναφερόταν στην κοινή γνώμη έλεγε:
"Το κοινό έχει μια ακόρεστη περιέργεια να μάθει το κάθε τι. Εκτός από αυτό που αξίζει τον κόπο να μάθει. Η δημοσιογραφία, συνειδητοποιώντας αυτό το γεγονός, και έχοντας συμπεριφορά εμπόρου, ικανοποιεί τις ανάγκες της κοινής γνώμης".
Αυτό όμως που αξίζει τον κόπο να μάθει κάποιος είναι η αλήθεια και η "καθαρή" και απλή αλήθεια είναι πολύ σπάνια "καθαρή" και βεβαίως ποτέ απλή.
Ο Ισπανός φιλόσοφος Ορτέγκα Υ Γκασέτ λέει:
"Οποιοσδήποτε επιθυμεί να έχει "ιδέες" πρέπει πρώτα να προετοιμαστεί, να ποθεί την αλήθεια και να αποδεχτεί τους κανόνες του "παιχνιδιού" που επιβάλλονται από αυτό το ίδιο το παιχνίδι. Δεν έχει καμιά χρησιμότητα να μιλάς για ιδέες όταν δεν υπάρχει η αποδοχή μια ανώτερης αυθεντίας για να ρυθμίσει την πορεία της συζήτησης, μια σειρά από στάνταρ τα οποία είναι πολύ πιθανό να τα επικαλεστείς σε μια συζήτηση"
Αυτά τα στάνταρ όμως δεν είναι τα ίδια για έναν αναζητητή της εσωτερικής γνώσης και έναν άνθρωπο που επιλέγει να συντάσσεται με την μαζική κοινή γνώμη. Ο αναζητητής έχει πάνω από όλα φιλοσοφική τάση. Αυτό που μας δίδαξε τόσο χαρακτηριστικά η αρχαία ελληνική φιλοσοφία είναι ότι η αναζήτηση της αλήθειας δεν είναι κοινό κτήμα,. Δεν γεννιέται κανείς με την ικανότητα αυτή έμφυτη. Είναι κάτι που πρέπει να κατακτηθεί με ατομικό μόχθο.
Ο Σωκράτης επικαλείται συνεχώς την "ευμένεια" πριν από κάθε διάλογο, θεωρώντας ότι η αλήθεια που αναζητούν όλοι είναι πάνω από τις προσωπικές γνώμες και απόψεις και ότι κάθε στιγμή πρέπει να είσαι έτοιμος να εγκαταλείψεις (με πόνο και αυταπάρνηση) τις γνώμες σου μπροστά στην μεγαλύτερη αλήθεια που σου εμφανίζεται.
Η μάζα όμως και ο νοητικός φορέας της, η κοινή γνώμη, συνθλίβει κάθε τι που είναι διαφορετικό, κάθε τι που είναι εξαιρετικό, εξατομικευμένο, ποιοτικό και εκλεκτό. Οποιοσδήποτε δεν είναι όπως ο καθένας, όποιος δεν σκέφτεται όπως όλοι, διατρέχει τον κίνδυνο να εξαλειφθεί. Η μάζα πιστεύει ότι έχει το δικαίωμα να επιβάλλει και να βγάζει "νόμους" από συζητήσεις και δραστηριότητες του "καφενείου".
Σήμερα ο μέσος άνθρωπος έχει τις πιο "μαθηματικές" ιδέες για όλα όσα συμβαίνουν ή πρόκειται να συμβούν στον κόσμο. Για αυτό έχει χάσει την αίσθηση της ακοής του. Γιατί να ακούσει όταν μέσα του έχει όλα όσα του είναι αναγκαία; Δεν είναι καιρός να ακούσει, τώρα, αλλά να κρίνει, να δηλώσει, να αποφασίσει. Δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα με την δημόσια ζωή, στην οποία αυτός δεν παρεμβαίνει, κουφός, τυφλός καθώς είναι, επιβάλλοντας τις γνώμες του.
Ελάχιστη αμφιβολία μπορούμε να έχουμε για το αυτή είναι μια εποχή στην ιστορία της ανθρωπότητας όπου το μεγάλο πλήθος (με τις επιθυμίες του και τις ορέξεις του) κυβερνά τόσο άμεσα όσο ποτέ άλλοτε.
Οχλοκρατία ή Δημοκρατία;
Η Δημοκρατία στην αρχαία Αθήνα ήταν το πολίτευμα στο οποίο κυβερνούσε όχι το πλήθος αλλά το μορφωμένο τμήμα των πολιτών των Δήμων της αρχαίας Πόλης. Αυτό απέχει πολύ από την σημερινή κατάσταση όπου η Πολιτεία και οι ηγέτες της "τρέχουν" πίσω από τα γούστα της κακομαθημένης μάζας που διψάει για "άρτον και θεάματα" που διψάει να βλέπει αίμα, πόνο και φόβο, που δεν χορταίνει να εξευτελίζει προσωπικότητες, να βιάζει συνειδήσεις και να αλλοτριώνει αξίες και ηθικές.
Βέβαια, ακόμα και αυτή η πρότυπη αρχαία Δημοκρατία, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι "σκότωσε" έναν Σωκράτη. Τα μέλη των δικαστηρίων τότε δεν ήταν εκπαιδευμένοι δικαστές αλλά απλοί πολίτες που επιλέγονταν από όλους τους Δήμους για να δικάσουν. Δηλαδή ακόμα και τον Σωκράτη, κατά κάποιο τρόπο, τον καταδίκασε η κοινή γνώμη.
Η Πυθαγορική Σχολή κάηκε και λεηλατήθηκε από τον όχλο του Κρότωνα που ήταν πεπεισμένος ότι οι τα δεινά που είχαν έρθει στην πόλη τους ήταν έργο των Θεών, των Θεών που ήταν δυσαρεστημένοι με τους "μαύρους μάγους", τους Πυθαγόρειους. Ποιος όμως μπορεί να δικάσει τον όχλο; Πως μπορείς να ζητήσεις ευθύνη από την απρόσωπη κοινή γνώμη; Πως μπορεί να πληρώσει η μάζα για τις εγκληματικές της δράσεις; Η μάζα δεν αποτελεί τίποτε άλλο από μια προσωποποίηση των κατώτερων φόβων και επιθυμιών, ένα καταφύγιο ανωνυμίας και ανευθυνότητας για τους ανθρώπους. Όταν ένα πρόσωπο συντάσσεται με τη μάζα λυτρώνεται από την ευθύνη του, γινόμενος απρόσωπος. Όταν ένας πολίτης συντάσσεται με την κοινή γνώμη, χάνει την κριτική του ικανότητα, και την ανεξαρτησία της σκέψης του.
Η στάση του Αναζητητή
Η στάση του ειλικρινή Αναζητητή αυτές τις ημέρες είναι πολύ δύσκολη. Αυτή η "εμετική" σκεπτομορφή που δηλητηριάζει το νου των ανθρώπων αυτές τις ημέρες, με αφορμή τις τελευταίες τηλεοπτικές εκπομπές και τα δημοσιεύματα, φέρνει σε δύσκολη θέση κάθε Αναζητητή. Οι απόψεις του για την Αρχαία Σοφία, για την αρχαία μαγεία, τα Μυστήρια, τις θρησκείες κ.α. χαρακτηρίζονται ως επικίνδυνες αιρετικές διδασκαλίες και πρέπει ο καθένας όταν έρχεται κατ' ανάγκην σε επαφή με την κοινή γνώμη, να αισθάνεται ότι απολογείται ως ένα όργανο του "Σατανά". Μπορεί να επιλέξει μόνο μεταξύ του να είναι συνειδητό όργανο του "Σατανά" ή κάποιος ασυνείδητος σκλάβος του.
Το Σύνταγμα υπάρχει, οι νόμοι που προστατεύουν τις μειοψηφούσες γνώμες και αντιλήψεις υπάρχουν, η γενική αφηρημένη αντίληψη ότι μπορείς να έχεις γνώμη και να την εκφράζεις ελεύθερα υπάρχει. Όλα αυτά όμως επικαλύπτονται και καθίστανται εντέλει αδρανή από την εξουσία των Μ.Μ.Ε. η οποία απορρέει από την μαζική κουλτούρα και συμπεριφορά. Έτσι, μαζί με αυτούς που χρησιμοποιούν εγωιστικά και συμφεροντολογικά την Εσωτερική Γνώση και είναι επικίνδυνοι για την κοινωνία και τις διαχρονικές αξίες της , "καίγονται" και όλοι οι υπόλοιποι ειλικρινείς Ερευνητές των Μυστηρίων που είναι και η συντριπτική πλειοψηφία
Μπροστά σε όλα αυτά οφείλουμε να είμαστε θαρραλέοι και να μην συμβιβαζόμαστε. Να μην θυσιάζουμε τις προσωπικές κατακτήσεις της συνείδησής μας. Να ελέγχουμε τον νου μας και τις κρίσεις μας για να μην γινόμαστε ένας αριθμός μιας ποσότητας, το γραμμάριο μιας μάζας, το τούβλο ενός τείχους.
Οι "Πράκτορες" του Matrix δεν είναι φανταστικά όντα. Υπάρχουν γύρω μας και μέσα μας. Κυριαρχούν στο νου μας και τον τρέφουν με ξένες, δανεικές εικόνες, με ψευδαισθήσεις αλήθειας και εμπειριών, με "κονσερβαρισμένη" ελευθερία.
Τελειώνω με κάποια αποσπάσματα Σοφίας που βρήκα και δανείζομαι μέσα στο Φόρουμ του Esoterica και τα οποία δείχνουν πολύ χαρακτηριστικά πολλούς από αυτούς του προβληματισμούς που προανέφερα.
Από τα Ερμητικά Κείμενα…
"Τις συζητήσεις με τους πολλούς να τις αποφεύγεις. Δεν θέλω να τους αποφεύγεις από φθόνο, αλλά διότι από τους πολλούς θα θεωρηθείς γελοίος. Και αυτά τα λόγια έχουν ελάχιστους ακροατές και σύντομα ούτε λίγους θα έχουν. Έχουν κάτι ιδιαίτερο μέσα τους αυτά τα λόγια, τους κακούς τους παρορμούν μάλλον προς την κακία, γι' αυτό πρέπει να αποφεύγει κανείς τους πολλούς, επειδή αυτοί δεν αντιλαμβάνονται την αρετή των λόγω αυτών..."
Από τον Επίκτητο….
"Άνθρωπέ μου, εξέτασε πρώτα το πράγμα και μετά την ίδια σου την φύση και τί μπορείς να σηκώσεις. Αν θέλεις να γίνεις παλαιστής, κοίτα τους ώμους σου, τους μηρούς σου, την μέση σου. Ο καθένας άλλωστε γεννιέται για διαφορετικό πράγμα. Νομίζεις ότι με αυτά που κάνεις, μπορείς να φιλοσοφήσεις; Νομίζεις ότι μπορείς να τρως και να πίνεις όπως το κάνεις, να οργίζεσαι το ίδιο, να δείχνεις την ίδια κακή διάθεση;
Πρέπει να ξαγρυπνάς, να κοπιάζεις να νικήσεις κάποιες επιθυμίες σου, ν' απομακρυνθείς από τους δικούς σου, να υποστείς την περιφρόνηση και του μικρού δούλου, την κοροϊδία όλων αυτών που συναντάς, να έχεις σε όλα το μικρότερο μερίδιο, στην εξουσία, στις τιμές, στο δικαστήριο. Όταν θα έχεις σταθμίσει τα παραπάνω, εφ' όσον το κρίνεις, έλα, αν θέλεις, να τ' ανταλλάξεις με την απάθεια, την ελευθερία, την αταραξία"
". . . λίγο να νυστάξεις και χάνεις όλα όσα έχεις συγκεντρώσει μέχρι τώρα. Να προσέχεις, λοιπόν, τις παραστάσεις σου, να επαγρυπνείς. Δεν είναι λίγα αυτά που διαφυλάσσεις. Είναι η αιδώς, η πίστη, η ευστάθεια, η απαλλαγή από τα πάθη, από την λύπη, από τον φόβο, από την ταραχή, με μια λέξη η ελευθερία. Πόσο πουλάς όλα ετούτα; Κοίταξε πόσο αξίζουν."
πηγή : www.esoterica.gr/articles/contributions/esoteric/mme/mme.htm
