Καποτε ενας μαραγκός που ταξιδευε, σταμάτησε σε μια αγριοκαστανιά που ήτανε το δέντρο του θεού του εδάφους. Ο ίσκιος της μπορούσε να χωρέσει χίλια βόδια, ο κορμός της ήταν χοντρός εκατό πήχες και ψηλός δέκα οργιές, έμοιαζε με λόφο απότομο που στη κορφή του απλωνόταν κλαδιά : με δώδεκα από δαύτα θα μπορούσαν να φτιαχτούν βάρκες. Τα πλήθη έφταναν από μακριά να το θαυμάσουν, ωστόσο ο μαραγκός είπε :
«Αυτό το δέντρο είναι άχρηστο, το ξύλο του δεν κάνει για τίποτα, για αυτό και έφτασε και σε τόσο μεγάλη ηλικία».
Το δέντρο τον άκουσε και του είπε :«Προσπαθώ εδώ και πολύ καιρό να είμαι άχρηστο και παρόλο που πολλές φορές κινδύνεψα να πεθάνω τελικά τα κατάφερα. Αυτή η αχρηστία μου μού έχει χρησιμέψει πολύ».
Ο μάστορας σκέφτηκε :
«Παίρνει λοιπόν αυτό το ρόλο μόνο και μόνο για να αποφύγει τις τσεκουριές εκείνων που δεν καταλαβαίνουν. Αν το δέντρο δεν παρίστανε το θεό του εδάφους, δεν θα κινδύνευε τάχα να το κόψουν ; Διάλεξε λοιπόν ένα διαφορετικό τρόπο να προστατευτεί».
Τσουάνγκ Τσού
«Αυτό το δέντρο είναι άχρηστο, το ξύλο του δεν κάνει για τίποτα, για αυτό και έφτασε και σε τόσο μεγάλη ηλικία».
Το δέντρο τον άκουσε και του είπε :«Προσπαθώ εδώ και πολύ καιρό να είμαι άχρηστο και παρόλο που πολλές φορές κινδύνεψα να πεθάνω τελικά τα κατάφερα. Αυτή η αχρηστία μου μού έχει χρησιμέψει πολύ».
Ο μάστορας σκέφτηκε :
«Παίρνει λοιπόν αυτό το ρόλο μόνο και μόνο για να αποφύγει τις τσεκουριές εκείνων που δεν καταλαβαίνουν. Αν το δέντρο δεν παρίστανε το θεό του εδάφους, δεν θα κινδύνευε τάχα να το κόψουν ; Διάλεξε λοιπόν ένα διαφορετικό τρόπο να προστατευτεί».
Τσουάνγκ Τσού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου