Το κάθε τι είναι καλό! Μέσα σε βαθειά αποδοχή, το καθετί γίνεται ευλογία. / Οσσο

Ολόκληρη η ανθρωπότητα λιμοκτονεί για χίλια δυο πράγματα.

Ο έρωτας δεν έχει επιτραπεί, το σεξ δεν έχει επιτραπεί, ο θυμός δεν έχει επιτραπεί, το γέλιο δεν έχει επιτραπεί και το κλάμα δεν έχει επιτραπεί.

Ο άνθρωπος έχει σακατευτεί τόσο πολύ, που είναι θαύμα το ότι εξακολουθεί να ζει. Το ζήτημα δεν είναι πως κι έχουν τρελαθεί μερικοί άνθρωποι, αλλά πώς και δεν έχουν τρελαθεί όλοι οι άνθρωποι. Η όλη κατάσταση είναι τέτοια, που όταν γελάσεις για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια ή μετά από πολλές ζωές, το γέλιο πηγαίνει στα άκρα. Καταπιεσμένο για τόσο καιρό εκρήγνυται.

Αν κλάψεις, τότε τα δάκρυα κυλάνε και σου φαίνεται πως δε θα τελειώσουν ποτέ. Καλωσόρισέ τα όμως και σύντομα τα πράγματα θα τακτοποιηθούν.

Στη φύση δεν αρέσουν τα άκρα. Στη φύση αρέσει το μέσο, ο χρυσός μέσος όρος. Η φύση πάντοτε ισορροπεί.

Αν όμως τα πράγματα είναι καταπιεσμένα, ο νους αρχίζει να δημιουργεί μια ανισορροπία και για να την ισορροπησεις πρέπει να κινηθείς στο άλλο άκρο. Έτσι για μερικές μέρες να καλωσορίζεις οτιδήποτε συμβαίνει και να είσαι μέσα σ' αυτό. Και μην ασχολείσαι με το τι θα πουν οι άλλοι για σένα. Για παράδειγμα, αν κλαις, μην αναρωτιέσαι τι θα σκεφτούν οι άλλοι.

Στο zen λένε κάτι πολύ όμορφο. Λένε:

Όταν κάθεσαι,

απλώς να κάθεσαι.

Όταν περπατάς,

απλώς περπάτα...

Προπαντός,

Μην παραπατάς.

Οτιδήποτε κάνεις, απλώς κάνε το όσο πιο ολοκληρωτικά γίνεται. Το κάθε τι μπορεί να γίνει με τόσο χαλαρό τρόπο που να μην χρειάζεται καμία προσπάθεια.

Αν απολαμβάνεις το να περπατάς, ωραία! Αν ξαφνικά αντιληφθείς ότι δεν έχεις διάθεση να συνεχίσεις, τότε κάθισε αμέσως. Μην κάνεις ούτε ένα βήμα που να εναντιώνεται στη θέλησή σου. Δεν πρέπει να σέρνεται κανείς μηχανικά. Αυτό το σούρσιμο είναι όλος ο μηχανισμός του εγώ, αυτό σε κατευθύνει.

Μόλις τις προάλλες, διάβαζα για μια Χριστιανική ομάδα, που όταν προσεύχονται, πρέπει να φοράνε μια ζώνη, που τη λένε ζώνη προσευχής. Κι εξηγούν ότι με αυτόν τον τρόπο διαχωρίζεται το κατώτερο μέρος του σώματος από το ανώτερο- τα γεννητικά όργανα από την καρδιά. Κι αυτό το λένε ζώνη προσευχής!

Αυτό έχει κάνει στην ανθρωπότητα ο θρησκευτικός νους.

Διαχωρίζει το νου και την ψυχή σε κατώτερο και ανώτερο. Το σώμα όμως είναι ένα. Δεν υπάρχει ούτε ανώτερο, ούτε κατώτερο.

Το αίμα που κυκλοφορεί στα πόδια, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα έχει κινηθεί στη καρδιά.

Δεν υπάρχει ούτε ανώτερο, ούτε κατώτερο, επειδή το σώμα είναι μια οργανική ενότητα.

Όλες οι θρησκείες όμως το διαχωρίζουν και εξ’ αιτιας του διαχωρισμού τους, η ανθρωπότητα έχει γίνει σκέτο τρελοκομείο!

Αρκετά έχεις διαχωριστεί, μην το κάνεις λοιπόν άλλο πια. Μμ; Αυτό σημαίνει ότι δεν χρειάζονται κρίσεις, επειδή αν κρίνεις, αρχίζει ο διαχωρισμός.

Για παράδειγμα, μπορεί να έχεις μια βαθειά συνομιλία με ένα φίλο και ξαφνικά να θέλεις να μείνεις σιωπηλος, να θέλεις να σταματήσεις να μιλάς, αφήνοντας τη φράση σου στη μέση. Σταμάτα εκεί και μην την ολοκληρώσεις καν, επειδή αυτό θα εναντιωθεί στην ίδια σου τη φύση.

Τότε όμως αισθάνεσαι αμηχανία για το τι θα σκεφτούν οι άλλοι. Αν ξαφνικά σταματήσεις στη μέση της φράσης, αν σωπάσεις ξαφνικά, θα αρχίσουν να αναρωτιούνται, οπότε βρίσκεις ένα τρόπο και καταφέρνεις να ολοκληρώσεις τη φράση.Υποκρίνεσαι ότι δείχνεις ενδιαφέρον κι ύστερα τελικά ξεφεύγεις. Αυτό όμως έχει μεγάλο κόστος και δεν υπάρχει καμία ανάγκη να το κάνεις. Πες απλώς ότι τώρα δε σου έρχεται να συζητήσεις, ζήτησε συγνώμη και μείνε σιωπηλός.

Για μερικές μέρες, πιθανόν να υπάρχει μια μικρή δυσκολία, σιγά σιγά όμως οι άνθρωποι αρχίζουν να καταλαβαίνουν. Μην κρίνεις τον εαυτό σου για το ότι έμεινες σιωπηλος. Μη λες στον εαυτό σου πως αυτό δεν ήταν καλό. Το κάθε τι είναι καλό! Μέσα σε βαθειά αποδοχή, το κάθετί γίνεται ευλογία. Αυτό συνέβη- όλο σου το είναι ήθελε να μείνει σιωπηλό, οπότε ακολούθησέ το. Εσύ γίνε απλώς μια σκιά στην ολότητά σου και όπου πηγαίνει, ακολούθησέ την, επειδή δεν υπάρχει κανένας άλλος στόχος. Θα αρχίσεις να αισθάνεσαι τρομερή χαλάρωση να σε περιβάλλει.

Η ζωή έχει απέραντη γοητεία, εμείς όμως τη χάνουμε, εξαιτίας της διαμάχης. Η γοητεία φέρνει ομορφιά.

Αν κινείσαι αυθόρμητα, η ίδια η κάθε στιγμή αποφασίζει για το που θα πάει. Αυτή η στιγμή δεν πρόκειται να αποφασίσει για την επόμενη, οπότε εσύ απλώς να παραμένεις ανοιχτός. Η επόμενη στιγμή θα αποφασίσει από μόνη της. Εσύ δεν έχεις ούτε σχέδιο, ούτε πλάνο, ούτε προσδοκία. Το σήμερα είναι αρκετό. Μη σχεδιάζεις για το αύριο- ούτε καν για την επόμενη στιγμή. Το σήμερα τελειώνει κι ύστερα έρχεται το αύριο φρέσκο και αθώο κι ανοίγει χωρίς να το κατευθύνει κανένας. Ανοίγει από μόνο του- και χωρίς παρελθόν. Αυτό είναι γοητεία.

Παρατήρησε ένα λουλούδι που ανοίγει το πρωί. Απλώς παρατήρησέ το...Αυτό είναι γοητεία.

Δεν υπάρχει καθόλου προσπάθεια. Απλώς κινείται σύμφωνα με τη φύση του. Ή παρατήρησε μια γάτα που ξυπνάει -χωρίς καμία προσπάθεια, με τρομερή γοητεία να την περιβάλλει.

Ολόκληρη η φύση είναι γεμάτη γοητεία, όμως ο άνθρωπος έχει χάσει την ικανότητά του να είναι γοητευτικός, εξαιτίας του διαχωρισμού.

Από τα παιδικά σου χρόνια σου λένε να μην είσαι αδελφή, να είσαι άντρας, ότι τα κορίτσια μπορούν να κλαίνε, τα αγόρια όμως όχι, ότι εσύ πρέπει να είσαι σκληρός και δυνατός. Έτσι γίνεται κανείς σκληρός κι ύστερα χάνει την ποιότητα του κλάματος, η οποία είναι τρομερά όμορφη.

Μάτια που δεν μπορούν να κλάψουν, δεν μπορούν να ξέρουν τι είναι ποίηση και καρδιά που δεν μπορεί να θρηνήσει, δεν μπορεί να ξέρει τί είναι μυστήριο. Αυτά πηγαίνουν μαζί, σαν δύο όψεις ενός νομίσματος. Έτσι αν καταπιέσεις το κλάμα και το θρήνο, θα καταπιέσεις και το γέλιο. Το πολύ-πολύ να χαμογελάς - κι αυτό το χαμόγελο θα φαίνεται ζωγραφισμένο, φτιαχτό. Δεν θα είναι σα λουλούδι που έρχεται από μέσα κι ανοίγει. Είναι κάτι επιβεβλημένο που έρχεται απ' έξω, κάτι από το κεφάλι.

Σε αυτόν τον κόσμο, δε βρίσκεσαι για να ικανοποιήσεις τις προσδοκίες κανενός.

Η μία και μοναδική ευθύνη είναι να γίνεις ο εαυτός σου, να αντιληφθείς ποιός είσαι. Κι αυτό είναι εφικτό μόνο αν αντιληφθείς όλες τις δυνατότητες που μεταφέρεις μέσα σου- ανοιχτός, ρευστός, χωρίς να τις καταπιέζεις.

Οσσο