Οι ανθρωποι καταντήσανε σαν αδεια κανάτια και προσπαθουν να γεμίσουν τον εαυτό τους ρίχνοντας μέσα ενα σωρο σκουπίδια, κανοντας εκθέσεις με τερατουργήματα, ομιλίες και αερολογίες, καλλιστεια που μετριέται η ομορφια με τη μεζουρα, ηλίθιους καρνάβαλους, συλλόγους λογης-λογης με γεύματα και με σοβαρες συζητήσεις για τον ισκιο του γαϊδάρου, συνδέσμους αφιερωμένους στους αποθεωμένους ανδρες της Ευρώπης κι ενα σωρο αλλα τέτοια.
Αυτή, με μια ματιά, ειναι η εικόνα της ανθρωπότητας σήμερα, που να μην αβασκαθει! Που να βρει κανένας καταφύγιο; ...
Δόξα στον Θεό, που υπάρχει ακόμα κάποιο καταφύγιο για μας που δεν ειμαστε σε θέση να νοιώσουμε «το μεγαλειο της εποχης μας».
Δόξα στον Θεο που υπάρχουν ακόμα κάποιοι τόποι που δεν τους εξερανε αυτη η φυλλοξήρα που λέγεται σύγχρονος πολιτισμός.
Καλο ειναι να υπάρχεις, αλλα να ζεις ειναι άλλο πραγμα.
Φώτης Κόντογλου
2 σχόλια:
Jini: για μια ακόμη φορά συγχαρητήρια για την ανάρτησή σου.
Το κείμενο του Κόντογλου , εξαιρετικό.
Για να είμαι όμως ειλικρινής δεν έχω καταλάβει ποιό είναι το "καταφύγιο" που μας προτείνει.
Καλό βράδυ.
Γεια σου Ζηση,
Ο Κοντογλου αναφερεται σε προσωπικα καταφυγια (ζωγραφικη-αγιογραφια-ελληνικοτητα) που την εποχη του ακομη υπηρχαν, πιστευω ομως οτι στις μερες μας και αυτα εχουν διαφθαρει.
Δημοσίευση σχολίου