.
Παρ' ολο που επιφανειακα το δεντρο ειναι ξερο και μοιαζει νεκρο, μεσα του οι χυμοι του 'ρεουν κανονικα, κι απλα περιμενει τον καιρο του ν' ανθισει...
Αναλογα, ο ανθρωπος του σημερα δειχνει ληθαργικος κι αναισθητος, σαν δεντρο στο καταχειμωνο, παρ' ολο που μεσα του γνωριζει την Α-Ληθεια...
Ομως η Ανοιξη δεν ειναι μακρυα...
Ευαισθητοι ποιητες, οπως ο John Lennon τολμησαν to Imagine αυτην την Ανοιξη, και υπαρχουν αυτοι που φροντιζουν να ελθει συντομα αυτη... Λοιπον μη χανεις την ελπιδα και το κουραγιο σου, αντιθετα εμπιστεψου οτι οι νομοι της Υπαρξης λειτουργουν ακομα...
Οι ινδιανοι Hopi και πολλοι αλλοι ειχαν προβλεψει την σημερινη κατασταση και μας ειχαν προειδοποιησει, δινοντας μας συμβουλες κι οδηγιες για το πως θ' αποφυγουμε το να γινουμε "λιπασμα" κι του'ναντιον να αξιοποιησουμε ιδανικα την κατασταση...
Λενε...
Εμεις ειμαστε αυτοι που περιμεναμε...
Λεγαμε στους ανθρωπους πως αυτη ειναι η Ενδεκατη Ωρα...
Τωρα πρεπει να πουμε πως Αυτη Ειναι Η Ωρα...
Και υπάρχουν ορισμενα πράγματα που πρέπει να ληφθουν σοβαρα υπ' οψιν...
Που ζεις;
Ποιο ειναι το διανοητικο, συναισθηματικο κι αντικειμενικο σου ενδιαιτημα; Σκεφτεσαι συμφωνα με το παρεθον σου προβαλοντας το στο μελλον; Αντιδρας και πραττεις συμφωνα με τους φοβους, τις προσδοκιες και τις επιθυμιες σου; Εχεις δομησει το περιβαλλον σου συμφωνα με τα παραπανω λογω ανασφαλειας; Ή εισαι παρων, σε αρμονια με το Τωρα;
Τι κανεις;
Πως περνας τον καιρο σου, Ειναι μηπως φοβος κι επιθυμια που κυβερνανε τις διαθεσεις σου και υπαγορευουν τις πραξεις σου;
Ή εισ' ελευθερος απο το Παρελθον και την επιθυμια για το Μελλον, απολαμβανοντας την Υπαρξη σου Εδω και Τωρα;
Ποιες ειν' οι σχεσεις σου;
Ειναι ανθρωποι απο τους οποιους εξαρτασαι λογω ανασφαλειας ή ειναι πραγματικοι ανθρωποι τους οποιους αγαπας;
Εισαι στη σωστη σχεση;
Αισθανεσαι την πληροτητα του Εαυτου σου και μοιραζεσαι την υπαρξη σου με την/τον αγαπημενο σου ή εισαι δεσμιος σε μια αμοιβαια σκλαβια με την/τον συντροφο σου;
Που ειναι το νερο σου;
Που ειναι η η πηγη της ζωης σου, η ιδια σου η Υπαρξη ή οι μυριαδες σπασμενοι καθρεφτες ολογυρα σου, οπου λαχταρας την αντανακλαση της απο σενα πλασμενης εικονας σου;
Αναγνωρισε τον κηπο σου...
Γνωριζεις τις ουσιαστικες σου ποιότητες και ζεις συμφωνα μ' αυτες ή τρεφεσαι μ' εφημερες ικανοποιησεις κι αμοιβαιες εκμεταλλευσεις;
Ειναι καιρος να πεις την Αληθεια σου...
Τολμησε να εισ' ο εαυτος σου, πετα την κουφια συμπεριφορα, μη μιλας ασυνειδητα απο συνηθεια, ανακτησε την δυνατοτητα της αυθεντικης ανταποκρισης που ειχες σαν παιδι, αφοβα κι αθωα, ..."Ο βασιλιας ειναι γυμνος"!
Δημιουργησε την κοινοτητα σου...
Να 'σαι με ομονοουντες, κοινα συναισθανομενους και με ανθρωπους που ζουν με ομοιο τροπο.
Να ειστε καλοι μεταξυ σας...
Οχι "καλουληδες", οχι κοινωνικα ευγενικοι, αλλα με την ξεκαθαρη αληθεια μεταξυ σας.
Και μη κοιτατε εξω απ' τον εαυτο σας για ηγετη...
Μη παραδιδετε την ευθυνη σας σε κανενα, για κανενα λογο, σε κανενα πεδιο της ζωης σας.
Ν' ακουτε προσεκτικα το τι λεει ο αλλος, αλλα να το αξιολογειτε στην καρδια σας.
Ειναι καλος αυτος ο καιρος...
Ειναι ιδανικος καιρος γι ανα-γεννηση!
Ειν' ενα ποταμι που 'ρεει πολυ γοργα...
Τα γεγονοτα συμβαινουν πολυ γοργα, εκθετικα... Ο καθενας μπορει να αισθανθει την επιταχυνση τους, που οδηγει στο σημειο μηδεν, το σημειο της μη επιστροφης για τον Πλανητη, την Ανθρωποτητα και τον καθενα ξεχωριστα...
Ειναι τοσο μεγαλο και γοργο, που υπαρχουν αυτοι που θα φοβηθουν.
Τα γεγονοτα ειναι τοσο καταλυτικα, που πολλοι θα χασουν εντελως τον μπουσουλα...
Θα προσπαθησουν να κρατηθουν στην οχθη...
Θα προσπαθησουν να στηριχθουν στο Παρελθον... Στην "Ασφαλεια" τους, στη "Γνωση" τους, στα κεκτημενα τους και στην καθημερινη συνηθισμενη τους σκεψη, στην σκουριασμενη τους αντίληψη...
Θα νοιωσουν πως διαμελίζονται και θα υποφερουν στον υπερτατο βαθμο...
Θ' αποχωριστουν βιαια με καθε τι με το οποιο ειναι προσκολλημενοι και θα υποφερουν στον υπερτατο βαθμο...
Γνωριζε πως το ποταμι εχει τον προορισμο του...
Γνωριζε πως ο χειμαρρος των γεγονοτων ωθει προς μια μεταλλαξη της συνειδητοτητας σε ανωτερο επιπεδο...
Οι Γεροντες λενε πως πρεπει να παρατησουμε την οχθη, να ξεκινησουμε να παμε στη μεση του ποταμιου, να χουμ' τα ματια ανοιχτα, και τα κεφαλια παν' απ' το νερο...
Νασαι ανοιχτος στο Αγνωστο... Απαλλαξου απ' το Παρελθον ΚΑΙ το Μελλον - τις δυο Οχθες του Ποταμου της Ζωης, εν επιγνωσει, συνειδητος, ξυπνιος, και μη παρασυρεσαι απο συναισθηματα...
Δες ποιος ειν' εκει διπλα σου και εορταζε...
Μοιρασου τη χαρα σου, χορευοντας μ' αυτους που ειναι στην ιδια φαση...
Σ' αυτη τη φαση της ιστοριας, ειναι να μη παιρνουμε τιποτα προσωπικα...
Κανενα απ' τα συμβαινοντα στους αλλους και σε τιποτα...
Και πανω απ' ολα στους ιδιους μας τους εαυτους...
Γιατι...
Αυτό που είσαι είναι άσχετο με όλα όσα γνωρίζεις.
Αυτό που είσαι είναι άσχετο με όλα όσα βλέπεις, με όλα όσα σκέπτεσαι, με όλα όσα συμβαίνουν, με όλα.
Γνωρίζεις ήδη ότι δεν είσαι το σώμα σου.
Το ότι δεν είσαι το σώμα σου σημαινει πως δεν εισαι αυτο που φαινεσαι.
Δεν είσαι η ηλικία σου. Δεν είσαι η ασθένεια σου ουτε η υγεία σου.
Δεν είσαι οι συνήθειες σου. Δεν είσαι η διαδικασια της σκεψης σου.
Γνωρίζεις ότι δεν είσαι το μικρό σου δαχτυλάκι,
κι όμως παρ' όλα αυτά, αυτα που τώρα ισως νομίζεις ότι είσαι,
δεν μετράνε πιο πολύ παρα ενα δαχτυλάκι.
Αυτό που είσαι είναι άσχετο με αυτό που αντιλαμβάνεσαι ως βάσανο η ως ευτυχία.
Αυτό που είσαι είναι άσχετο με την επιτυχία η την αποτυχία σου.
Αυτό που είσαι είναι άσχετο με την άνεση η την ταλαιπωρία σου.
Αυτό που είσαι είναι άσχετο με την θέση σου στον κόσμο, άσχετο με τις σχέσεις σου, με την οικογένεια σου, άσχετο με την μοναξιά σου.
Καθε φαινομενο, καθε συμβαν, είναι ανευ σημασιας σε σχεση μ' αυτό που πραγματι είσαι.
Όλοι οι έπαινοι του κόσμου δεν εχουν καμμια σημασια.
Όλος ο πλούτος και όλη η φτώχια .
Όλοι η κατανόηση και η παρανόηση.
Όλη η φροντίδα και η αφροντισιά.
Όλη η ευκολία και η δυσκολία.
Όλη η γνώση και η άγνοια.
Όλη η διασημότητα όπως και η ασημαντότητα.
Ολες οι επιτυχίες κι οι αποτυχίες. Ειναι ολα μια απο τα ίδια.
Δεν έχουν να κάνουν τίποτε μ' εσενα.
Τι έχει να κάνει μ' εσένα;
Τίποτε δεν έχει να κάνει μ' εσένα.
Τίποτε, απολύτως.
Το εσύ που μπορεί να σκεφτείς οτι είσαι δεν έχει να κάνει τίποτε με 'σενα.
Αυτό που είσαι είναι ανέγγιχτο, αδιάφθορο κι αγνό, είναι η χωρίς σύνορα, άχρονη χωρικότητα.
Αυτό που πραγματικά είσαι, δεν γεννήθηκε ποτε, και ποτέ δεν μέλλει να πεθάνει.
Είσαι παντοτινα το σπίτι σου.
Γιατι τη στιγμη που παρουμε οτιδηποτε προσωπικα, η πνευματικη μας αναπτυξη σταματα...
Ο καιρος του μοναχικου λυκου εχει περασει... Συν-κεντρωθειτε!
Αφαιρεστε τη λεξη "αγωνας" απο τη σταση , τη συμπεριφορα σας, κι απο το λεξικο σας...
Αφεθειτε, συν-ρευστε με τον ποταμο...
Εμεις ειμαστε αυτοι που περιμεναμε!
Anand Sarmad
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου