Τέχνη Και Καλλιτέχνες
Η τέχνη από μόνη της είναι μία επανάσταση , ή τουλάχιστον έπρεπε να είναι . Η τέχνη είναι κάτι το περιττό , ως προς τις βιολογικές μας ανάγκες , οπότε ο στόχος της αλλά και η αφετηρία της είναι το πνεύμα μας . Μην υπακούοντας σε υλικούς και μαθηματικούς κανόνες η τέχνη δεν έχει νόμους από τη φύση της . Είναι οτιδήποτε προσπαθεί να προκαλέσει τα συναισθήματα μας , να ερεθίσει τη σκέψη μας , να δραστηριοποιήσει το πνεύμα μας .Όλα είναι τέχνη. Η τέχνη δε μπορεί να χωριστεί σε καλή και κακή . Αυτό είναι αυτονόητα υποκειμενικό .Μπορούμε όμως να κρίνουμε τους καλλιτέχνες ανάλογα με τις προθέσεις τους . Όταν βασικός σκοπός είναι η απόκτηση κέρδους , η τέχνη χάνει πολλή από την αξία της .Ένα έργο τέχνης που δημιουργήθηκε για να πουλήσει , είναι καταδικασμένο να έχει μόνο εμπορική αξία . Επίσης , ένα έργο τέχνης που έγινε κατά παραγγελία , γιατί έπρεπε να γίνει , προσπερνάει τη βασική αρχή , την έμπνευση . Όλα αυτά για μένα είναι «τέχνη» προς κατανάλωση και μόνο .Αυτή τη μορφή τέχνης υπηρετούν οι περισσότεροι καλλιτέχνες στην Ελλάδα , σήμερα , και αυτή τη τέχνη προβάλλουν τα ΜΜΕ , και προωθούν τα κρατικά και τα οικονομικά συμφέροντα .
Πράγμα πολύ φυσικό , αφού είναι ακίνδυνη , δεν προκαλεί το πνεύμα μας να σκεφτεί , να αμφισβητήσει , να διαφωνήσει , να αλλάξει κάτι .Απλώς εκτονώνει . Οι μουσικοί , συνθέτουν κατά βούληση εώς και 50 (σχεδόν ίδια )τραγούδια κάθε χρόνο, για να τα τραγουδήσουν ατάλαντοι αλλά και ταλαντούχοι , δεν έχει σημασία , τραγουδιστές , που η μόνη τους έννοια είναι πως θα συνεχίζουν να βγάζουνε δίσκους , να κάνουν συναυλίες , και να είναι γνωστοί στον κόσμο , προσπαθώντας να γεμίσουν τη ματαιοδοξία τους. Η μουσική δεν παράγει πια στην Ελλάδα τίποτα καινούργιο , αλλάζουνε απλώς οι νότες , η ενορχήστρωση , τα λόγια είναι απλά λόγια και δεν έχουν ουσιαστικά να πουν τίποτα , και φτιάχνουμε τραγούδια . Τα διαφημίζουμε , τα προωθούμε , και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα . Ο κόσμος , δηλαδή ο όχλος , τα δέχεται . Σημασία δεν έχει το έργο , ούτε ο καλλιτέχνης . Έχει η διαφήμιση , η οποία με τη σειρά της είναι και αυτή μια μορφή τέχνης , που αποσκοπεί βέβαια αποκλειστικά στο κέρδος και στην πώληση των πάντων , αλλά τουλάχιστον , οι διαφημιστές δεν έχουν τη ψευδαίσθηση ότι κάνουν κάτι διαφορετικό .Εκμεταλλεύονται τις αδυναμίες μας , και μας γενούν διαρκώς καινούργιες ανάγκες.
Ο όχλος δεν έχει αναπτύξει καλλιτεχνικά κριτήρια , τέτοια που να του επιτρέψουν να αμφισβητήσει τα σκουπίδια που του δίνουν να ακούσει , να δει , να φορέσει , να φάει . Δεν έχει καλαισθησία . Και δεν εννοώ κάτι το αντικειμενικό , που θα είναι κριτήριο για τα πάντα . Εννοώ το προσωπικό , υποκειμενικό γούστο του καθενός , εντελώς διαφορετικό από άνθρωπο σε άνθρωπο , που φτιάχνεται σιγά σιγά , με την παρακολούθηση , τη μάθηση όσο το δυνατό περισσοτέρων πραγμάτων , την αμφισβήτηση , την εμπιστοσύνη στο ένστικτο μας .
Ηθοποιοί , τραγουδιστές , και άλλοι αποκαλούμενοι καλλιτέχνες τριγυρνάνε στα τηλεοπτικά παράθυρα , διαφημίζοντας την φάτσα τους , μην έχοντας, παρά ελάχιστοι τίποτα το σημαντικό να πουν , χαμογελάνε , κάνουν αστεία , ή το παίζουν σοβαροί , ανάλογα με τις συστάσεις του image maker. Μας μιλάνε για την καινούργια τους δουλειά , η οποία φυσικά είναι ότι καλύτερο έχουν κάνει ως τώρα , είναι αποτέλεσμα σκληρής εργασίας , και για την επιτυχία που σίγουρα θα έχει !!! μεγάλο μερίδιο ανήκει και στους συνεργάτες , (για να μη φανούνε και εντελώς ψωνισμένοι). Οι καλλιτέχνες που ξέρουμε , είναι αυτοί που προβάλλονται , και αυτοί έχουν ξεφύγει εδώ και καιρό από τη δική μας πραγματικότητα. Ζούνε στο δικό τους κόσμο , φτιαγμένο, μα τόσο αληθινό όσο και του καθένα μας .
Κάμερες , μακιγιάζ , συναυλίες , εκθέσεις , «συζητήσεις» στην τηλεόραση , ακροαματικότητες , πωλήσεις , χρυσοί δίσκοι , παρασκήνια , κουτσομπολιά , όλα αυτά και άλλα πολλά φτιάχνουν τον κόσμο στους προβαλλόμενους καλλιτέχνες . Ζώντας εκεί δε μπορούν να έχουν έμπνευση , δε μπορούν να προτείνουν τίποτα καινούργιο , τίποτα δε θα αλλάξει με τα έργα τους , όλα θα μείνουν όπως είναι , γιατί τους συμφέρει να μείνουν έτσι . Θεωρούν τον κόσμο τους και την πραγματικότητα τους καλύτερη από τη πεζή καθημερινότητα ενός απλού εργαζόμενου. Κάποιοι άλλοι που έχουν όντως την έμπνευση να προτείνουν , να βελτιώσουν , να αλλάξουν , όπως είναι λογικό δεν προωθούνται και δεν προβάλλονται . Γιατί αυτοί που κατέχουν τα μέσα και τους μηχανισμούς ανάδειξης και προβολής , ανήκουν στην πλευρά των εξουσιαστών μας , ή ζουν παρασιτικά από αυτούς , προσπαθώντας ασταμάτητα να επιδεικνύουν την πίστη τους και την υποτέλεια τους .
Όπως είναι η κοινωνίες μας και οι οικονομία στο δυτικό κόσμο , η τέχνη δε μπορεί παρά να είναι καταναλωτικό αγαθό . Η αξία της μετριέται σε πωλήσεις . Κανένα άλλο κριτήριο δεν έχει ο κόσμος για ένα έργο τέχνης , παρά την προβολή του . Αυτή τη στιγμή μπορούμε να διασκεδάσουμε με οτιδήποτε μας δώσουν , αρκεί να ψάχνουμε για κάτι να διασκεδάσουμε . Ακόμα και τη θέληση για διασκέδαση , μπορούν να μας την εμφυτεύσουν.Αυτό δικαιολογεί και την ανεξήγητη τάση για κέφι και εκτόνωση κάθε βράδυ Σαββάτου για την νεολαία μας και όχι μόνο , καθώς και τους ολόκληρους μισθούς που χαραμίζονται σε μπουκάλια και λουλούδια , στα πρώτα πάντα , τραπέζια.
Παντελης Κελεσιδης , http://www.just-uman-net.pblogs.gr/
