Αποδέξου τη ζωή όπως είναι. Να είσαι χαρούμενος, χωρίς κανένα λογο.

Στο χωριό που έμενε ο Χακουιν, ο μεγάλος δάσκαλος του Ζεν, ένα κορίτσι έμεινε έγκυος. Ο πατέρας της την πίεζε να του πει το όνομα του εραστή της κι εκείνη στο τέλος, για να αποφύγει την τιμωρία, του είπε πως ήταν ο Χακουιν.

Ο πατέρας της δεν είπε λέξη. Όταν όμως ήρθε η ώρα και το παιδί γεννήθηκε, το πήγε αμέσως στον Χακουιν και το έριξε στα πόδια του. "Φαίνεται, πως το παιδί αυτό είναι δικό σου," είπε και τον έλουσε με κάθε είδους βρισιάς και σαρκασμού για τη Βδελυρή του πράξη.

Ο δάσκαλος του Ζεν είπε μονάχα: "Έτσι, ε!" και πήρε το μωρό στην αγκαλιά του. 'Οπου και να πήγαινε, έπαιρνε το μωρό μαζί του, τυλιγμένο στα μανίκια του κουρελιασμένου χιτώνα του. Τις νύχτες με καταιγίδα και τις βροχερές μέρες, έβγαινε να ζητιανέψει γάλα από τα γειτονικά σπίτια. Πολλοί μαθητές το κρίνοντας πως είχε ξεπέσει, στράφηκαν εναντίον του κι έφυγαν. Ο Χακουιν δεν είπε λέξη.

Στο μεταξύ, η μητέρα ανακάλυψε πως δεν μπορούσε πια να υποφέρει την αγωνία του χωρισμού απ’ το παιδί της. Εξομολογήθηκε το όνομα του αληθινού πατέρα και τότε, ο πατέρας της έτρεξε στο Χακουιν κι έπεσε στα πόδια του, ικετεύοντας να τον συγχωρήσει.

Ο Χακουιν είπε μονάχα:

"Έτσι, ε!" και του ξανάδωσε το παιδί.

Αυτό είναι αποδοχή. Οτιδήποτε φέρνει η ζωή είναι εντάξει, απόλυτα εντάξει. Αυτή η ποιότητα είναι σαν τον καθρέφτη. Τίποτα δεν είναι καλό, τίποτα δεν είναι κακό, όλα είναι θεϊκά. Δέξου τη ζωή όπως είναι. Με το να την αποδέχεσαι, οι επιθυμίες εξαφανίζονται, οι εντάσεις εξαφανίζονται, η δυσαρέσκεια εξαφανίζεται. Όταν την αποδέχεσαι όπως είναι, αρχίζεις να νιώθεις πολύ χαρούμενος και μάλιστα χωρίς κανένα λόγο.

'Οταν η χαρά έχει κάποιο λόγο, δεν κρατάει πολύ.

Όταν η χαρά δεν έχει κανένα λόγο, θα υπάρχει, για πάντα.

ZEN: THE PATH OF PARADOX, ΟSHO