Ο λύκος δεν βρίσκεται έξω από το μαντρί. Είναι μέσα, χρόνια τώρα, ενδεδυμένος την προβιά-παραλλαγής, έτσι ώστε να παραπλανά το κοπάδι ...

Του Αγίου

Τα ακούσαμε, τα βιώσαμε, τα υποφέραμε, όσοι, εδώ και χρόνια, τολμήσαμε από το χώρο της ανένταχτης, δημοκρατικής αριστεράς να ασκήσουμε έντονη κριτική στον δικομματισμό και στην διαπλοκή.

Έχουμε ακούσει να μας χαρακτηρίζουν με όλα τα «κοσμητικά» επίθετα και όλες τις εκφράσεις απαξίωσης που «διανθίζουν» το νεοελληνικό λεξιλόγιο.

Οι πραιτοριανοί των κομμάτων, μας συκοφάντησαν συστηματικά, μας έβρισαν και μας αντιμετώπισαν, ούτε λίγο, ούτε πολύ, ως ψυχωτικές μορφές ή σαν πολιτικά εξαμβλώματα με μηδενιστική συμπεριφορά!

Τα γράψαμε στα ελάχιστα Μέσα που τόλμησαν να φιλοξενήσουν την αγωνία μας, αναφερόμενοι στην διαλυτική για την κοινωνία, την τρέχουσα ηθική, τον πολιτισμό και την πραγματική πολιτική, διάσταση του δικομματισμού και της πατρωνίας σε όλα τα επίπεδα.

Η ηχώ της φωνής μας ακούστηκε αχνά, προερχόμενη βαθειά από το πηγάδι, να καλεί σε αγώνα κατά της διαπλοκής και της γενικευμένης διαφθοράς, την οποία καλλιεργούσε με επιμέλεια το πολιτικό σύστημα και αναπαρήγαγε, ως άρρητη αξία, ο σκανδαλιάρης δικομματισμός, την στιγμή κατά την οποία ο αντίλαλος της κομματικής γραμμής και των διαπλεκόμενων ΜΜΕ, σκέπαζε τα πάντα.

Στο τέλος , οι πανάθλιοι υποστηρικτές του συστήματος της μίζας και της πολιτικο-οικονομικής συναλλαγής μας χαρακτήρισαν και σαν «δούρειους ίππους» ξένων ή ντόπιων συμφερόντων, που δήθεν υπονομεύουν το πολιτικό σύστημα, αποσκοπώντας στην άντληση ιδιωτικών ωφελημάτων από την εκμετάλλευση του δημοσίου.

Επιχειρούν, δηλαδή, να τοποθετήσουν την δική μας μορφή, στην θέση της δικής τους χυδαίας και κακάσχημης κοινωνικής εικόνας. Καθώς δεν μπορούν να υποστηρίξουν την ελεεινή τους ύπαρξη, αγωνίζονται ασθμαίνοντας να συκοφαντήσουν όλους όσοι δεν είναι σαν τα μούτρα τους!

Οι αλητήριοι αυτοί, δηλαδή, που πασχίζουν για την διαιώνιση της διαφθοράς στην Ελλάδα και την συντήρηση του συστήματος της μίζας, του μαύρου πολιτικού χρήματος και του πελατειακού συστήματος, αντί να κρυφτούν από ντροπή, καθώς αποδεικνύεται καθημερινά ο βαθμός εμπλοκής τους - ή η κάλυψη που προσφέρουν –στην διαφθορά και την συναλλαγή, επιχειρούν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις που δημιουργούνται σε βάρος τους, κραυγάζοντας για ...λύκους και άλλα φαντάσματα!

Ο λύκος, όμως, δεν βρίσκεται έξω από το μαντρί. Είναι μέσα, χρόνια τώρα, ενδεδυμένος την προβιά-παραλλαγής, έτσι ώστε να παραπλανά το κοπάδι και να το ξεπαστρεύει με την άνεσή του, προσποιούμενος ότι είναι καλοκάγαθο και αγνό μέλος του εσμού των αμνοεριφίων.

Έτσι συμβαίνει, δυστυχώς, πάντα με τα καθεστώτα και τους ανθρώπους τους, όταν έρχεται η στιγμή να καταρρεύσει το σύστημά τους: αποθρασύνονται σε τέτοιο βαθμό που καταντούν πολιτικές φάρσες και περίγελοι της κοινωνίας, επιδεικνύοντας τον πραγματικό χαρακτήρα της ελεεινής και ασυνείδητης ύπαρξής τους.

Οι «τενεκέδες» του καθεστώτος προκαλούν θόρυβο πέφτοντας ο ένας πάνω στον άλλο για να σκεπάσουν την κοινωνική αντήχηση των σκανδάλων και να ζητήσουν από τα πρόβατα να ανεχτούν ή να κατανοήσουν τον ενσταβλισμένο και οικόσιτο λύκο, επικαλούμενοι την απειλή από το φάντασμα του «κακού λύκου», που δήθεν παραμονεύει έξω από το μαντρί.

Τι να κάνεις, έτσι έχουν τα πράγματα: είναι ιστορικά επιβεβαιωμένο ότι όταν τα καθεστώτα καταρρέουν μέσα στο ζόφο και την κοινωνική ανυποληψία, επειδή εξασθένησαν και οι τελευταίες δυνάμεις συν(εν)οχής τους, στην θεατρική σκηνή του ερειπίου τους ανεβαίνει η τελευταία παράσταση του καραγκιόζη.

Άντε να το δούμε και αυτό!