Ένας άντρας, με τα μάτια καρφωμένα στον ωκεανό,
εκεί ασάλευτος στη παραλία.
Ο ωκεανός είναι απέραντος ο άντρας μικρός.
Η νύχτα έχει περάσει από ώρα,
ο ήλιος βγαίνει ξανά πάνω από την ακτή την χρωματισμένη από τη χαρά και τη θλίψη.
Και ο άντρας έχει ακόμη καρφωμένα τα μάτια του στα κύματα του ωκεανού.
Ο άνθρωπος είναι απέραντος,
ο ωκεανός μικρός.
Aco Sopov
εκεί ασάλευτος στη παραλία.
Ο ωκεανός είναι απέραντος ο άντρας μικρός.
Η νύχτα έχει περάσει από ώρα,
ο ήλιος βγαίνει ξανά πάνω από την ακτή την χρωματισμένη από τη χαρά και τη θλίψη.
Και ο άντρας έχει ακόμη καρφωμένα τα μάτια του στα κύματα του ωκεανού.
Ο άνθρωπος είναι απέραντος,
ο ωκεανός μικρός.
Aco Sopov