Ενα ινδικο παραμυθι
Κάποια μέρα, ένας μπραχματσάρυα (περιπλανωμενος ασκητης) περνούσε από το λιβάδι. Τα παιδιά έτρεξαν και του είπαν:
«Σεβαστέ κύριε, μην πηγαίνετε από κει. Υπάρχει ένα δηλητηριώδες φίδι που κατοικεί εκεί πέρα.»
«Και τι μ' αυτό, καλά μου παιδιά;» είπε ο ασκητης.
«Δε φοβάμαι το φίδι. Γνωρίζω ορισμένα μάντρας».
Κι έτσι συνέχισε να προχωράει στο λιβάδι. Οι βοσκοί όμως, από φόβο, δεν τον ακολούθησαν.
Στο μεταξύ το φίδι εμφανίστηκε και άρχισε να κινείται με ταχύτητα προς το μέρος του με σηκωμένο το κεφάλι. Όταν έφτασε κοντά, ο ασκητης απήγγειλε ένα μάντρα και το φίδι έπεσε στα πόδια του σαν να 'ταν σκουλήκι. Ο ασκητης του είπε:
«Άκου δω! Γιατί διαρκώς βλάπτεις τους άλλους; Έλα, θα σου δώσω μια ιερή λέξη, που αν την επαναλάβεις θα μάθεις να αγαπάς το Θεό. Τελικά θα Τον γνωρίσεις και θ απαλλαγείς από τη βίαιη φύση σου.»
Αφού είπε αυτά, ο μπραχματσάρι δίδαξε στο φίδι μια ιερή λέξη και το μύησε στην πνευματική ζωή. Το φίδι προσκύνησε τον δάσκαλο και είπε:
«Σεβαστέ κύριε, πώς θα πρέπει ασκήσω τον πνευματικό μου αγώνα;»
«Να επαναλαμβάνεις αυτήν την ιερή λέξη,» είπε ο δάσκαλος, «και να μην κάνεις κακό σε κανέναν.» Φεύγοντας, ο ασκητης είπε, «Θα σε ξαναδώ.»
Πέρασαν μερικές μέρες και οι βοσκοί πρόσεξαν ότι το φίδι δε δάγκωνε πια. Του πέταξαν πέτρες. Πάλι δεν έδειξε θυμό συμπεριφερόταν σαν να 'ταν σκουλήκι. Κάποια μέρα, ένα από τα παιδιά το πλησίασε, το 'πιασε από την ουρά, το στριφογύρισε πάνω από το κεφάλι του και το χτύπησε στη γη ξανά και ξανά- έπειτα το πέταξε μακριά. Το φίδι ξέρασε αίμα και έχασε τις αισθήσεις του. Είχε παραλύσει. Δεν μπορούσε να κουνηθεί. Τα παιδιά πίστεψαν ότι είχε πεθάνει και το παράτησαν.
Αργά τη νύχτα, το φίδι ξαναβρήκε τις αισθήσεις του. Σιγά-σιγά και με μεγάλη δυσκολία σύρθηκε στη φωλιά του. Τα κόκαλά του ήταν τσακισμένα και σχεδόν δεν μπορούσε να κουνηθεί. Πέρασαν πολλές μέρες. Το φίδι έγινε ένας σκελετός καλυμμένος με δέρμα. Πότε-πότε, τη νύχτα, έβγαινε έξω για να βρει τροφή. Επειδή φοβόταν τα παιδιά, δεν έβγαινε ποτέ από τη φωλιά του την ημέρα. Από την ημέρα που έλαβε την ιερή λέξη από τον δάσκαλο, είχε σταματήσει να βλάπτει τους άλλους. Επιζούσε τρώγοντας απορρίμματα, φύλλα, ή καρπούς που έπεφταν από τα δέντρα.
Περίπου ένα χρόνο αργότερα, ο ασκητης πέρασε πάλι από κείνα τα μέρη και ρώτησε για το φίδι. Οι βοσκοί του είπαν ότι είχε πεθάνει. Εκείνος όμως δεν τους πίστεψε. Ήξερε ότι το φίδι δε θα πέθαινε προτού καρποφορήσει η ιερή λέξη με την οποία το είχε μυήσει. Πήγε λοιπόν στην περιοχή και έψαξε εδώ και κει, φωνάζοντας το φίδι με το όνομα που του είχε δώσει. Ακούγοντας τη φωνή του δασκάλου του, το φίδι βγήκε από την τρύπα του και υποκλίθηκε μπροστά του με μεγάλο σεβασμό.
«Πώς είσαι;» ρώτησε ο μπραχματσάρι.
«Είμαι καλά, κύριε,» απάντησε το φίδι.
«Όμως», ρώτησε ο δάσκαλος, «γιατί είσαι τόσο αδύνατος;»
Το φίδι απάντησε:
«Σεβαστέ κύριε, μου είχατε πει να μη βλάπτω κανέναν. Έτσι τρέφομαι μονάχα με φύλλα και καρπούς, ίσως αυτό να με έκανε πιο αδύνατο.»
Το φίδι είχε αναπτύξει την ιδιότητα της «σάττβα» και του ήταν πια αδύνατο να θυμώσει με οποιονδήποτε. Είχε ξεχάσει εντελώς ότι οι βοσκοί κόντεψαν να το σκοτώσουν.
Ο μπραχματσάρι είπε:
«Η κατάντια σου δεν μπορεί να οφείλεται μονάχα σε έλλειψη τροφής. Πρέπει να υπάρχει κάποιος άλλος λόγος. Για θυμήσου λιγάκι.»
Τότε το φίδι θυμήθηκε ότι τα παιδιά το είχαν χτυπήσει στη γη και είπε,
«Ναι, σεβαστέ κύριε, τώρα θυμάμαι. Κάποια μέρα, τα παιδιά με χτύπησαν με βία στη γη. Στο κάτω-κάτω, είναι σε άγνοια. Δεν ήταν σε θέση ν' αντιληφθούν τη μεγάλη αλλαγή που είχε γίνει στο νου μου. Πώς μπορούσαν να ξέρουν ότι εγώ δε θα δάγκωνα ούτε θα έβλαπτα κανέναν;»
Ο ασκητης αναφώνησε:
«Τι κρίμα! Είσαι τόσο ανόητος! Δεν ξέρεις πώς να προστατεύσεις τον εαυτό σου. Εγώ σου ζήτησα να μη δαγκώνεις, αλλά δε σου απαγόρεψα να σφυρίζεις. Γιατί δε σφύριξες για να τα φοβίσεις;»
Έτσι, πρέπει κι εσείς να σφυρίζετε όταν αντιμετωπίζετε κακούς ανθρώπους. Πρέπει να τους φοβίζετε, για να τους αποθαρρύνετε από το να σας κάνουν κακό. Όμως μην εκτοξεύετε ποτέ το δηλητήριό σας εναντίον τους. Δεν πρέπει να βλάπτετε τους άλλους. Σ’ αυτή τη δημιουργία του Θεού υπάρχει μεγάλη ποικιλία πλασμάτων:
άνθρωποι, ζώα, δέντρα, φυτά... Από τα ζώα, άλλα είναι καλά και άλλα είναι κακά. Υπάρχουν θηρία όπως οι τίγρεις. Ορισμένα δέντρα δίνουν καρπούς γλυκούς σαν το νέκταρ, ενώ άλλα δίνουν δηλητηριώδεις καρπούς. Παρόμοια και ανάμεσα στους ανθρώπους, υπάρχουν οι καλοί και οι κακοί, οι όσιοι και οι ανόσιοι. Μερικοί αγαπούν το Θεό, ενώ άλλοι είναι προσκολλημένοι στον κόσμο.
Συμφωνα με την φιλοσοφια της Γιογκα υπαρχουν 3 καταστασεις υπαρξης ( Ισχυει και για τις τροφες).
Σαττβικη κατασταση : SATTVIC (ηρεμία, γαλήνη)
Ρατζασικη κατασταση : RAZASIC (δραστηριότητα)
Ταμασικη κατασταση : TAMASIC (σκοτάδι, αδράνεια)
